Mε αφορμή το Μακεδονικό

 Το πρόβλημα του ονόματος των Σκοπίων δεν προέκυψε πρόσφατα,το 1991 όταν η Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της 'Μακεδονίας΄ αποφάσισε να αποσχιστεί απο την καταρρέουσα Γιουγκοσλαβία.
Το πρόβλημα εμφανίζεται έναν αιώνα πίσω απο το 1878,οταν με την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου η Ρωσία απέδιδε στη Βουλγαρία το μεγαλύτερο μέρος του οθωμανικού βιλαετίου της Μακεδονίας.
Την περίοδο εκείνη οι βουλγαρίζοντες πληθυσμοί της Μακεδονίας,προσπαθούν με κάθε τρόπο να ενταχθούν στη Βουλγαρία.Εξαιτίας του γεγονότος πως δεν αποτελούσαν την πλειοψηφία στην περιοχή,θελήσαν να ασπαστούν την μακεδονική ταυτότητα,με σκοπό να προσελκύσουν και τους υπόλοιπους χριστιανικούς λαούς της περιοχής.

Την περίοδο αυτή η εθνική ταυτότητα ηταν ιδιαίτερα ρευστή στην περιοχή εκείνη.Οι κάτοικοι της περιοχής ηταν περισσότερο προσεδεμένοι στην θρησκευτική,παρά στην εθνική η γλωσσική τους ταυτότητα.Έτσι οι πατριαρχικοί χριστιανοί αισθανόντουσαν περισσότερο Έλληνες και οι εξαρχικοί χριστιανοί περισσότερο Βούλγαροι και στις δύο περιπτώσεις ανεξαρτήτου γλώσσας.

Το 1893 οι Βουλγαρίζοντες ιδρύουν την ΕΜΕΟ(εσωτερική μακεδονική επαναστατική οργάνωση,σλαβικά:Вътрешна Македонска Революционна Организация).

Το σύνθημα τους:Η Μακεδονία στους Μακεδόνες!!!

Στα λόγια ηταν μια οργάνωση που είχε ως στόχο οι χριστιανοί της Μακεδονίας να ανεξαρτητοποιηθούν απο τον Οθωμανικό ζυγό και να ζύσουν ισότιμα οι Βούλγαροι,οι Έλληνες,οι Βλάχοι(ρουμανίζοντες),οι Αλβανοί και οι λοιπές χριστιανικές εθνότητες με ισονομία στο νέο κράτος.

Στην πράξη όμως,η οργάνωση αυτή ηταν το προκάλυμα του βουλγαρικού αναθεωρητισμού.

Σύντομα ένοπλες ομάδες της,σε συνεργασία με ατάκτους απο την Βουλγαρία,ξεκινήσαν την δράση τους εναντίον των Οθωμανών,αλλά και των Ελλήνων κατοίκων της Μακεδονίας.

Με πρόσχημα το εκκλησιαστικό,ξεκινήσαν τρομοκρατία εις βάρος των πατριαρχικών ελληνόφωνων και σλαβόφιλων,με σκοπό να τους εντάξουν στην βουλγαρική εξαρχεία.

Το γεγονός αυτό ώθησε μια μερίδα αξιωματικών του ελληνικού στρατού,με την στήριξη κάποιων αστών και διανοουμένων,να περάσουν κρυφά στην Οθωμανοκρατούμενη Μακεδονία,με σκοπό να ηγηθούν σωμάτων αυτοάμυνας των πιστών στο Πατριαρχείο πληθυσμών.Σύντομα ήρθαν σε ένοπλες συγκρούσεις με ομάδων των Βούλγαρων κομιτατζήδων,αλλά και της Οθωμανικής Χωροφυλακής.
Ο αγώνας των Ελλήνων στη Μακεδονία,ονομάστηκε Μακεδονικός Αγώνας και κράτησε ως το 1908.
Χάρη στην αυτοθυσία των οπλαρχηγών,όπως του Παύλου Μελλά,του Τέλου Άγρα και του καπετάν Κώττα,οι Ελληνικοί πληθυσμοί αντέξαν στην πίεση του βουλγαρικού εθνικισμού και διατήρησαν την ιδιαίτερη εθνική τους συνείδηση.
Το 1912-13 ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε το μεγαλύτερο κομμάτι της Μακεδονίας.
Το υπόλοιπο διαμοιράστηκε μεταξύ των συμμάχων μας Σέρβων και των Βουλγάρων.
Με την συμμετοχή μας στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και την ένταξη μας στο στρατόπεδο των νικητών κατοχυρώσαμε την περιοχή και εντάξαμε επίσης και την δυτική θράκη.
Μετά την μικρασιαστική καταστροφή εκατοντάδες χιλιάδες Μικρασιάτες και Πόντιοι εγκαταστάθηκαν στην Μακεδονία.Πλέον το ελληνικό στοιχείο συντριπτικά υπερείχε των υπόλοιπων εθνοτήτων.

To έμβλημα της ΕΜΕΟ

Ανάμεσα στους κατοίκους με ελληνική συνείδηση,υπήρχαν χιλιάδες σλαβόφωνοι.
Το πρώτο μεγάλο λάθος της Ελλάδας,υπήρξε η γλωσσική καταπίεση των πληθυσμών αυτών.
Τους επιβλήθηκε η ελληνική γλώσσα,τους απαγορεύτηκε να μιλάνε το ιδιώμα τους και μέχρι και η κυριλική γραφή στα νεκροταφεία τους απομακρύνθηκε.Ήταν μια ηλιθιότητα που θα πληρώναμε στη συνέχεια πολύ ακριβά.Αυτοί οι άνθρωποι ηταν εξισλαβισμένοι Έλληνες που ναί μεν μιλούσαν ένα ιδιώμα που ηταν σλαβικό,αλλά ένοιωθαν Έλληνες.Πολλοι απο αυτούς είχαν πολεμήσει για την ελληνική υπόθεση στον Μακεδονικό Αγώνα και δεν ηταν λίγοι εκείνοι που είχαν σκοτωθεί απο τους κομιτατζήδες που τους αντιμετώπιζαν σαν προδότες,μιας και ενώ μιλούσαν μια γλώσσα σχεδόν ίδια με τα βουλγάρικα υποστηρίζαν τους Έλληνες.Για αυτό και τους αποκαλούσαν περιπεχτικά γραικομανούς.

Την ίδια περίοδο η Βουλγαρία ηττημένη και στον δεύτερο βαλκανικό,αλλά και στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο,δεν έπαψε να διεκδικεί τα εδάφη που έχασε και αυτά που προβλεπόντουσαν για αυτή απο την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου.Η ΕΜΕΟ συνέχισε την δράση της κυρίως στη νότια Σερβία που οι Σλαβόφωνοι πληθυσμοί ηταν πλειοψηφία.Σαμποτάζ,δολοφονίες ληστείες και τοποθετήσεις βομβών.Στον ελληνικό χώρο η δράση της περιορισμένη εξαιτίας της υπεροχής του ελληνικού στοιχείου.
Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος και η συμμετοχή της Βουλγαρίας στο πλευρό του Άξονα αναπτέρωσε τις ελπίδες της για κατάληψη της Μακεδονίας.Πράγματι οταν το 1941 η Γιουγκοσλαβία και η Ελλάδα συνθηκολόγησαν με την Γερμανία,πέρασε υπο τον έλεγχο των Βουλγάρων μεγάλο μέρος της Μακεδονίας,καθώς και της περιοχής της νότιας σερβίας που διαπερνούσε ο Βαρδάρης.
Στην τελευταία περίπτωση οι ντόπιοι επέδειξαν ιδιαίτερο πνεύμα συνεργασίας με τους Βούλγαρους βλεποντάς τους σαν απελευθερωτές.Στον ελληνικό χώρο υπήρξαν αρκετοί σλαβόφωνοι που υποδέχτηκαν φιλικά τον βουλγαρικό στρατό και που συνεργάστηκαν μαζί του,αλλά αυτοί δεν αποτελούσαν τον κανόνα.Οι Βούλγαροι ακολούθησαν σκληρή πολιτική εκβουλγαρισμού.
Τα τρία χρόνια της κατοχής και το αποτέλεσμα ηταν 40.000 νεκροί Έλληνες και δεκάδες χιλιάδες εκτοπισμένοι.Τα νούμερα αυτά ηταν αποτέλεσμα της προσπάθειας των Βουλγάρων για εθνοκάθαρση και εγκατάσταση εποίκων καθώς και της ελληνικής αντίστασης απο δυνάμεις του ΕΛΑΣ και των ντόπιων οπλαρχηγών.

Στη γιουγκοσλαβική πλευρά όταν το κίνημα του Τίτο άρχισε να πέρνει τα πάνω του,οι πληθυσμοί αυτοί που πρόσκηταν στην Βουλγαρία,άρχισαν να βλέπουν με καλύτερο μάτι το αντάρτικο των κομμουνιστών γιουγκοσλάβων παρτιζάνων.Το σύνθημα των τελευταίων 'bratsvo i jedinstvo'(ενότητα και αδερφότητα) αγκαλιάστηκε απο τους παππούδες των Σκοπιανών,καθώς ο Τίτο είχε υποσχεθεί πως κάθε εθνότητα θα είχε και δική της δημοκρατία.Υπόσχεση που κράτησε τελικά και το 1944,η περιοχή της νότιας σερβίας,αποσπάστηκε και αποτέλεσε ξεχωριστή δημοκρατία εντός της Γιουγκοσλαβίας,μετην ονομασία Λαϊκή δημοκρατία της Μακεδονίας.

Μεγάλο βαθμό σε αυτή την εξέλιξη,έπαιξε η θέση της κομμουνιστικής διεθνούς,που προέβλεπε την ίδρυση μιας Βαλκανικής σοσιαλιστικής ομοσπονδίας και στην οποία η περιοχή που αποτελούσε το Οθωμανικό βιλαέτι της Μακεδονίας θα αποκτούσε καθεστώς ξεχωριστής ομόσπονδης δημοκρατίας.

Για πολλούς και ίσως όχι αδικαιολόγητα,η θέση αυτή υπήρξε υπόγεια έκφραση του βουλγαρικού εθνικισμού,εν μέσω των Βουλγάρων κομμουνιστών οι οποιοί είχαν ισχυρή επιρροή.

Συγκεκριμένα στις αρχές της δεκαετίας του 1930 Γενικός Γραμματέας της Κομιντέρν ηταν ο Βούλγαρος ηγέτης Γκεόρκυ Δημητρώφ.Το κακό με την όλη υπόθεση είναι πως και οι Έλληνες κομμουνιστές υιοθέτησαν την βλακώδη και ανεδαφική θέση για παραπάνω απο μια δεκαετία(1924-1935) όχι όμως χωρίς εντάσεις καθώς κορυφαία στελέχη του ΚΚΕ όπως ο Κορδάτος και ο Αποστολίδης,διεγράφησαν καθώς δεν συμφωνούσαν με την θέση αυτή.

                             Τίτο και Δημητρώφ οι πατέρες του κράτους των Σκοπίων

Αυτό που ίσως ξεκίνησε ως μια βουλγαρική κουτοπονηριά,τελικά γύρισε μπούμεραγκ στους Βούλγαρους.Οι κάτοικοι της νέας γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας,επέλεξαν μια άλλη σλαβική σοσιαλιστική ομοσπονδία να ενταχθούν,αυτή της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο.Ο τελευταίος πολύ ορθά με τον τρόπο αυτό έκοψε τις βουλγαρικές ορέξεις,εις βάρος της χώρας του και επίσης με την ίδρυση αυτής της δημοκρατίας,είχε στα χέρια του έναν πολιορκητικό κροιό,που μπορούσε να χρησιμοποιήσει οταν θα το έκρινε αναγκαίο για να μπεί στην ελληνική Μακεδονία και να αποκτήσει έξοδο στο αιγαίο.Το τελευταίο επιβεβαιώνεται απο Έλληνες κομμουνιστές την τελευταία περίοδο της αντίστασης,πως υπήρχαν πληροφορίες που ήθελαν τον Γιουγκοσλαβικό Στρατό να περνάει τα σύνορα και να εισέρχεται στην Θεσσαλονίκη.Επίσης η πάυση της βοήθειας του Τίτο το 1948,πρός τους Έλληνες κομμουνιστές και βιασύνη του Ζαχαριάδη να ξεστωμίσει εκείνη την ανείπωτη κουταμάρα στην 5η ολομέλεια,δείχνει πως κάτι μαγειρεύοταν εις βάρος της χώρας μας.

Την τελευταία περίοδο του εμφυλίου,πολλοί Σλαβόφωνοι μαχητές του ΔΣΕ είχαν αρχίσει να πραγματοποιούν συστηματική αλυτρωτική προπαγάνδα εις βάρος της Μακεδονίας.Όταν στελέχη του ΚΚΕ θέλησαν να σταματήσουν την διαβρωτική τους δράση,πολλοί απο αυτούς άρχισαν να λιποτακτούν.Την περίοδο εκείνη το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΔΣΕ ηταν οι εφεδρίες.Οι μαζικές λιποταξίες Σλαβόφωνων,επιδείνωσαν σημαντικά το πρόβλημα και έπρεπε με κάποιο τρόπο αυτό να λυθεί.Με την 5η ολομέλεια ο Νίκος Ζαχαριάδης,αφού εγκωμιάζει την συμμετοχή των τελευταίων στον αγώνα του ΔΣΕ,υπόσχεται πως σε περίπτωση νίκης οι Σλαβόφωνοι θα βρούν την εθνική τους αποκατάσταση όπως οι ίδιοι επιθυμούν.Η ασάφεια αυτή τελικά όχι μόνο δεν έλυσε,αλλά επιδείνωσε το πρόβλημα των εφεδριών με τους ελληνόφωνους κομμουνιστές να απορούν για το τι πραγματικά πολεμούν και φυσικά για το κράτος της Αθήνας να βρίσκει μια θαυμάσια ευκαιρία,να χτυπήσει προπαγανδιστικά το ΚΚΕ και τον ΔΣΕ.Για την ιστορία,τόσο ο Ζαχαριάδης και τόσο το κράτος της 'εθνικοφροσύνης',αμφότεροι είχαν αναγνωρίσει το κράτος βόρεια των συνόρων μας ως 'Μακεδονία'.

Και μετά απο αυτή την όχι και τόσο σύντομη ιστορική αναδρομή πάμε στο σήμερα.Μετά απο σχεδόν 30 χρόνια απο τα μεγάλα συλλαλητήρια το θέμα ξαναήρθε στην επιφάνεια.Πλέον οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θέλουν να τελειώνει μια και καλή το ζήτημα με το όνομα.Ετοιμάζουν νέα φόρμουλα,η οποία θα εμπεριέχει το όρο Μακεδονία.Άνω Μακεδονία,Βόρεια Μακεδονία,Μακεδονία του Βαρδάρη,Νέα Μακεδονία,κάτι τέλος πάντων που θα εμπεριέχει το Μακεδονία.Το θέμα δεν ξεχάστηκε όπως ο συγχωρεμένος πλέον 'επίτιμος΄ είχε δηλώσει.Ποιά όμως είναι μια δίκαια λύση;Είναι ελληνική η Μακεδονία η μήπως κάποιοι άλλοι έχουν ίσα δικαιώματα με εμάς;Μπορεί να βρεθεί λύση μετά απο τόσα χρόνια και αν ναί είναι συμβατή με την εθνική μας αξιοπρέπεια.

Με λύπη θα δηλώσω το εξής:Για την όλη κατάσταση μοναδικοί ένοχοι ήμαστε εμείς.Απο το 1944 μέχρι το 1991 υπήρχε στα βόρεια σύνορα μας ένα ομόσπονδο κρατίδιο με την ονομασία Μακεδονία.Τόσα χρόνια κανένας δεν αντέδρασε,κανένας δεν έκανε κάτι.Όλοι είχαν λουφάξει.Οι κομμουνιστοφάγοι νικητές του εμφυλίου δεν έβγαζαν λέξη,γιατί ο Τίτο λοξοκοιτούσε πρός την δύση.Μάλιστα ενδιαφερόταν να εντάξει την χώρα του στο ΝΑΤΟ!!!Οι ΗΠΑ μπροστά στα πολλαπλά ωφέλη μιας τέτοιας μεταγραφής,όπως ηταν φυσικό είπαν στους εδώ κυβερνώντες να το βουλώσουν!!!Και εκείνοι το έκαναν...Και τα αποτελέσματα δικά μας.

Με την απαρχή του σκοπιανού ζητήματος οι περισσότεροι ευρωπαϊκοί ετέροι,ηταν με το μέρος μας.Στη Λισαβόνα στις 26/6/1992 όπου συνεδρίασαν οι χώρες της ΕΟΚ αποδέχτηκαν τις ελληνικές θέσεις για λύση χωρίς τον όρο Μακεδονία.Ήταν μια νίκη για την Ελλάδα.Στη συνέχεια όμως μετά απο μερικούς μήνες απέσυραν την θέση τους αυτή και επέμειναν σε λύση σύνθετης ονομασίας.

Το τι άλλαξε σε μερικούς μήνες είναι πραγματικά μέχρι σήμερα μυστήριο,όπως μυστήριο γιατί η ελληνική πλευρά δεν εκμεταλεύτηκε την απόφαση αυτή.Κάποιοι μιλάνε για ενδοτισμό του Μητσοτάκη.Αλλά αν αυτό ισχυεί τι κέρδος μπορεί να είχε ο Έλληνας πρωθυπουργός,απο τα να μην κλείσει μια για πάντα υπέρ της Ελλάδας το ζήτημα αυτό;Στη συνέχεια μετά απο συλλαλητήρια και πολλές παλινωδίες το θέμα λύθηκε εν μέρη με την ενδιάμεση συμφωνία του 1995 και την αναγνώριση των Σκοπίων ως ΠΓΔΜ.Για την ιστορία,χαριν σε αυτά τα συλλαλητήρια,κτίστηκαν ολόκληρες πολιτικές καριέρες,τόσο για την ΝΔ όσο και για το ΠΑΣΟΚ.Πολλοί απο εκείνους τους 'μακεδονομάχους' έτρεξαν πρώτοι και καλύτεροι να ψηφίσουν τα μνημόνια που καταδειναστεύουν σήμερα την χώρα μας.

Τώρα η εκρηκτική κατάσταση του κρατιδίου και η φυγόκεντρος δύναμη που λέγεται αλβανική μειονότητα,επιβάλουν στο κράτος αυτό να βρεί την λύση στο πρόβλημα με την Ελλάδα.

Και η αλήθεια είναι αυτή.Δεν είναι η Ελλάδα που έχει το πρόβλημα.Η Μακεδονία ιστορικά,πληθυσμιακά,γλωσσικά και πολιτιστικά ήταν και είναι ελληνική.Άρα αν απο κάποιον περνάει η λύση του ζητήματος αυτός είναι η Ελλάδα.Ακόμα που τους έχουν αναγνωρίσει με το όνομα Μακεδονία οι περισσότερες χώρες του κόσμου,αν δεν τους αναγνωρίσει η Ελλάδα το όνομα δεν θα το κατοχυρώσουν ποτέ.Και αν δεν βρούν λύση στο πρόβλημα ταυτότητα τους,το κράτος τους θα βαρέσει διάλυσει,οπότε το πρόβλημα το έχουν αυτοί και όχι η Ελλάδα.Για τον λόγο αυτό δεν χρειάζεται να βιαστούμε να αποδεχτούμε μια λύση,που θα δώσει μια ακόμα ταπείνωση στην Ελλάδα.

Είναι βέβαιο πως υπάρχει ακόμα τεράστιο περιθώριο για υποχωρήσεις για την πλευρά των σκοπιανών.Και σίγουρα όσο θα περνάει ο καιρός,άλλο τόσο θα τις σκέφτονται σοβαρότερα.

Όσο και να είναι δύσκολο,η Ελλάδα πρέπει να κάνει υπομονή.Με τις εξελίξεις που έρχονται θα έρθουν σίγουρα καλύτερες προτάσεις.Για κανέναν λόγω ακόμα και αυτή η χρεωκοπημένη ηθικά και οικονομικά Ελλάδα δεν πρέπει να κάνει πίσω.Δεν είναι θέμα απλά ονόματος.Είναι θέμα περηφάνιας,είναι θέμα πατριωτισμού.Αν τους δώσουμε το όνομα ας ήμαστε έτοιμοι για πιο επώδυνες ακόμα υποχωρήσεις στο μέλλον.

Και τέλος για τα συλλαλητήρια.Δεν είμαι υπέρ να γίνουν.Και αυτό για έναν και μοναδικό λόγο.

Γιατί μου προκαλεί εμμετό και μόνο η σκέψη πως θα κατέβω μαζί με ένα πλήθος κόσμου που τουλάχιστον οι μισοί απο αυτούς,θα τα έχουν σκάσει χοντρά αυτά τα χρόνια στα καζίνο,στα μπουρδέλα,στα χιονοδρομικά και στα κοσμηματοπωλεία των Σκοπίων και τώρα καμώνονται τους πατριώτες.Επίσης,δεν επιτρέπω σε κανέναν πούστη να πουλήσει πατριωτιλίκι με σκοπό στις πλάτες τις δικές μου και άλλων καλών συμπατριωτών να γίνει πολιτευτής.Δεν χρειάζεται να κραυγάζουμε για κάτι που μας ανήκει.Δεν χρειάζαται να γίνουμε σαν και αυτούς που θέλουν να μας κλέψουν το όνομα.Ο λόγος πολύ απλός.Χιλιετίες τώρα στη Μακεδονία ακούγεται συνεχόμενα μια γλώσσα.

Απο τον Φίλλιπο Β' μέχρι τις μέρες μας η γή και το υπέδαφος της Μακεδονίας ακούει συνεχόμενα την ίδια γλώσσα.Και η γλώσσα αυτή είναι η Ελληνική.... 

Μάριος Μαθιός Ιωσηφίδης,Τιφλίδα 11/01/2018