Αναμνήσεις απο την ΚΝΕ:Τα ακόμα πιο ρομαντικά χρόνια

Ο καιρός πέρασε.Κλείσανε τα σχολεία για τα Χριστούγεννα και τις γιορτές και εγώ τρέχω σαν τον τρελό να μαζέψω οτι μπορούσε να μαζευτεί απο την ύλη.Δεν ηταν εύκολο πράγμα να πληρώνεις τις αμαρτίες δύο χρόνων.Πήγα στο χωριό μαζί με τις δύο ιστορίες.Στόχους μου να έχω βγάλει την ύλη και των δύο πρίν ανοίξουν πάλι τα σχολεία.Τελικά τα κατάφερα.Απο τα μέσα Γενάρη και μετά είχα να βγάλω μόνο τα υπόλοιπα μαθήματα,στα οποία έπασχα άλλωστε.Με νύχια και με δόντια να μαζέψεις υλη αρχαίων και λατινικών σε 4 μήνες δεν είναι εύκολο πράγματα.Τελικά το έκανα και αυτό.Έδωσα πανελλήνιες,στη συνέχεια περίμενα βασανιστηκά τα αποτελέσματα και όταν αυτά βγήκαν τα μόρια μου ηταν 15.720.Με τόσα μόρια το 2007 έπιανες σχεδόν όποια σχολή ήθελες(εκτός απο Νομική και Παιδαγωγικό).Την απόφαση μου την είχα πάρει.Θα επέλεγα το ιστορικό.
Το πρόβλημα είναι πως ήθελα να δηλώσω το ιστορικό στη θεσσαλονίκη.
Ήταν το όνειρο μου να σπουδάσω σε εκείνη την πόλη.Είχα βγάλει όμως(δυστυχώς)όσα μόρια χρειαζόμουν για να περάσω Αθήνα.Για αυτό τον λόγο υπήρχαν συγκρούσεις στο σπίτι.
Με τα πολλά τελικά με πιάσανε στο φιλότιμο και με κάνανε να επιλέξω το ιστορικό-αρχαιολογικό της φιλοσοφικής σχολής Αθηνών.
Πλέον είχα όλο τον χρόνο να ασχοληθώ με την οργάνωση και αυτό ηταν κάτι που με χαροποιούσε.
Πήγαινα στα γραφεία και η καθοδήγηση με έδειχνε με καμάρι στους άλλους συντρόφους.

-Το παλλικάρι απο εδώ τα έβαλε μόνος του με ένα αντιδραστικό σχολείο και κάτω απο τις συνεχείς προβοκάτσιες των συνασπισμένων.
-Έχουμε ακούσει για σένα σύντροφε.Μην ανησυχείς.Στα πανεπιστήμεια οι δυνάμεις της ΚΝΕ δεν είναι όπως στα σχολεία.Είμαστε ισχυροί εκεί και οι συνασπισμένοι είναι κάτι ανύπαρκτοι μαλάκες.
-Αλήθεια;
-Ναί ρε,θα βαρεθείς να τους πλακώνεις στο ξύλο.
-Ωραία,αποκρίθηκα εγώ με ένα χαιρέκακο τόνο στη φωνή μου.

Η πληροφορία αυτή όχι μόνο ξύπνησε αλλά διέγηρε όλα τα πρωτόγονα ένστικτα μου.Είχε ερθει η ώρα τα μουνόπανα αυτά να πληρώσουν για όσα μου κάνανε.Θα τους γαμήσω οτι έχουν και δεν έχουν.Μακάρι να συναντήσω τους συνασπισμένους του σχολείου μου.Όταν θα γίνει αυτό δεν θα υπάρχουν καθηγητές,διευθύντρια,αποβολές,ποινολόγια.Όταν γίνει αυτό θα λογαριαστούμε για τις πουστιές που μου παίξανε.
Γύρω στης 20 Ιουλίου έφυγα για διακοπές.Ήταν οι πιο ξέγνιαστες διακοπές της ζωής μου.
Είχα καταφέρει να πετύχω τον στόχο μου κάτω απο ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες.Ήμουν περήφανος για τον εαυτό μου.Πήγα στο χωριό μου,πήγαμε οικογενιακώς στη Ζάκυνθο,μετά πάλι Αθήνα,μετά στην Ίμβρο απο που κατάγεται ο Θανάσης.Μετά επέστρεψα Αθήνα και μετά στο χωριό μου στη Μεσσηνία για να γίνω μάρτυρας της μεγάλης καταστροφής που έλαβε χώρα εκεί τον Αύγουστο του 2007 απο τις πυρκαγιές.Επέστρεψα Αθήνα.Είχαν κηρυχθεί εκλογές και έπρεπε να βοηθήσω το κόμμα,καθώς και να προετοιμαστώ για την εγγραφή μου στο πανεπιστήμιο.
Ως γνώσιος κομμουνιστής θεωρούσα πως έπρεπε να βρώ μια εργασία όχι τόσο για να τα βγάζω πέρα,καθώς δεν είχα οικονομικό πρόβλημα,αλλά για να δώ απο πρώτο χέρι τι πάει να πεί μεροκάματο,ώστε όταν μιλάω για αγώνες της εργατικής τάξης,να γνωρίζω απο πρώτο χέρι τι πάει να πεί εργασία.
Βρήκα εργασία σε μια εταιρεία που προωθούσε εταιρείες.Δουλειά μου ηταν να μοιράζω τον κατάλογο των ΙΚΕΑ πόρτα πόρτα.Δεν μπορώ να πώ είχε πλάκα.Τουλάχιστον έτσι την έβλεπα εγώ καθώς πίστευα πως δεν θα χρειαζόταν να την κάνω για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Πρετοιμαζόμουν ωστόσο και για τις εκλογές.Λίγο πιο πρίν μου έτυχε να ζήσω μια απο τις πιο έντονες στιγμές μου στην ΚΝΕ.Η οργάνωση αποφάσισε να με βάλει για ομιλιτή της ως εκπροσώπου της  ΚΝΕ στην εκδήλωση της ΠΕΑΕΑ(πανελλήνια επιτροπή αγωνιστών και απογόνων εθνικής αντίστασης).Ετοίμασα το κείμενου μου και πήγα στην πλατεία της συνοικίας μου που υπήρχε μνημείο της Εθνικής Αντίστασης.Μίλησα με πάθος για τα κατορθώματα και την συνεισφορά του αγώνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην απελευθέρωση της χώρας.Με το πέρας της εκδήλωσης κάποιοι ηλικιωμένοι βεττεράνοι Ελασίτες με βρήκανε με βουρκωμένα μάτια και με αγγαλιάσανε.

-Παιδί μου τα είπες πολύ ωραία!!Είμαστε περήφανοι που η νέα γενιά δεν ξεχνάει και τιμάει τους αγώνες που δώσαμε.
-Η τιμή είναι όλη δική μου που τυγχάνει μόνο να γνωρίζω απο κοντά εσάς,τους ανθρώπους που πολεμήσατε τον εχθρό και απελευθερώσατε την Ελλάδα.

Τα αισθήματα που ένοιωθα ήταν μοναδικά.Πέρα του γεγονότος που υπήρξα ομιλιτής σε τέτοια εκδήλωση,το γεγονός πως με ευχαρίστησαν οι βετεράνοι ηταν κάτι πρωτόγνωρο.
Αυτοί είχαν πάρει τα όπλα,είχαν πολεμήσει,είχαν περάσει κακουχίες,διώχτηκαν,ήρθαν αντιμέτωποι με τον θάνατο και ερχόντουσαν και ευχαριστούσαν εμένα με δάκρυα στα μάτια,που δεν είχα κάνει τίποτα παραπάνω απο το να γράψω ένα κείμενο για αυτούς και που οι μόνες αγωνιστηκές περγαμηνές που είχα ηταν οι μάχες που έδωσα με τους συνασπισμένους και τα πασοκοειδή στο σχολείο μου.Όλοι τους την ζωή την έδωσαν για την Ελλάδα και το κόμμα και εγώ ποιός ήμουν;
Τίποτα παραπάνω απο έναν 18χρονο μαλάκα που έχοντας καλές προθέσεις πάντα δεν είχε να επιδείξει κάτι το ιδιαίτερο.Η εκδήλωση αυτή με έκανε να νοιώσω πολύ όμορφα και τόνωσε ακόμα περισσότερο τον κομματικό μου πατριωτισμό.
Στο πόδι επίσης και για τις εκλογές.Μετά την δουλειά,έτρεχα στα γραφεία να βοηθήσω για τις εκλογές.Εκεί γνώρισα πολλούς συντρόφους μεγάλης ηλικίας και έφτιαχνα μαζί πανό και κάναμε αφισοκολήσεις.Με κάποιους όπως ο Μανώλης γίναμε και φίλοι.Ο Σταμάτης ένας σύντροφος γύρω στα 50 πολύ ωραίος και κοινωνικός τύπος,με πολύ έξυπνο χιούμορ.
Ένα βράδυ πρίν πάμε για αφισοκόληση σε μια κεντρική οδό της Νέας Σμύρνης,πιάνει δύο συντρόφους και εμένα και μας λέει.

-Λοιπόν σύντροφοι,η αφισοκόληση θα μας πάρει μια-μιάμισι ώρα.Με το που τελειώσουμε θα σας πάρω με το αμάξι να πάμε για ουζάκι στο καβούρι.
-Καλή φάση μέσα Μανώλη!!!!

Ξεκινήσαμε λοιπόν και αρχίσαμε να κολάμε τις αφίσες μας στα σημεία που γνωρίζαμε πως παραδοσιακά μπαίνουν οι δικές μας αφίσες.Μετά απο μια ώρα και 20 λεπτά είχαμε τελειώσει και πηγαίναμε πρός το γραφείο να αφήσουμε την κόλα και τις υπόλοιπες αφίσες και να φύγουμε για το καβούρι.
Να σου που όπως είμασταν στο αμάξι,μας πέρνει τηλέφωνο μια συντρόφισα και μας λέει πως κάποιος είχε καλύψει τις αφίσες μας,με αφίσες του ΜΕΡΑ(Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς).

-Θα τα γαμήσω τα μουνιά έτσι και τα βρούμε!
-Δεν φτάνει που κολήσαν πάνω στις δικές μας,μας καθυστερούν και απο το ουζάκι.
-Ρε θα τους βρούμε και θα δούν

Γυρνάμε πίσω όπως ήμασταν με το υλικό και αρχίζουμε να κολάμε πάνω στις αφίσες τους,οι οποίες είχαν κοληθεί πάνω στις δικές μας.Ήμασταν σχεδόν βέβαιοι πως θα τους συναντήσουμε στο δρόμο και φυσικά θα τους βάζαμε τις αφίσες τους να τις φάνε.Για καλή τους τύχη δεν τους βρήκαμε.
Είχαν αφισοκολήσει την μισή μόνο οδό.Φαίνεται δεν πήγαιναν τόσο καλά τα οικονομικά τους.
Πήγαμε με το αμάξι μέχρι το σημείο που τελειώνε η οδός,να σιγουρευτούμε πως δεν ηταν κάπου εκεί να κολάνε πάνω στις αφίσες μας.
Πήραμε λοιπόν τον γυρισμό για τα γραφεία και εκεί για το καβούρι.Αφήσαμε το υλικό και ετοιμαζόμασταν να φύγουμε,μέχρι που χτυπάει και άλλο τηλέφωνο.

-Σύντροφοι δεν θα το πιστέψετε!!!
-Τι έγινε;
-Οι συνασπισμένοι κολήσαν πάνω στις αφίσες,που κολήσαμε εμείς πάνω σε αυτές του ΜΕΡΑ και που το ΜΕΡΑ είχε κολήσει πάνω σε αυτές που πρώτοι είχαμε κολήσει εμείς!!!
-Θα τους γαμήσω ανάποδα!!!!

Ο τελευταίος ήμουν εγώ.Είχα ανοιχτούς λογαριασμούς με το Συνασπισμό(που πλέον λεγόταν ΣΥΡΙΖΑ),αλλά εμείς εξακολουθούσαμε να τον αποκαλούμε συνασπισμό.
Ξεκινήσαμε λοιπόν,περισσότεροι πλέον(αφού η κατάσταση μύριζε ξύλο)να πάμε να κολήσουμε πάλι αυτές τις καταραμένες αφίσες.
Χωριστήκαμε στα δύο.Ένα συνεργείο στην αρχή και ένα στο τέλος της οδού.
Έτσι θα παγιδεύαμε τους συνασπισμένους.Ξέραμε καλά πως ο συνασπισμός δεν είχε πρόβλημα με τα υλικά του.Είχε άφθονα και φυσικά λάτρευε να τα χρησιμοποιεί για να καλύψει τις δικές μας αφίσες.
Με τα νεύρα τεντωμένα και την ελπίδα για μια ουζοπωσία υπο τους ήχους των κυμάτων να εξανεμίζεται,περιμέναμε με ανυπομονησία να πετύχουμε του συνασπισμένους.
Και τελικά εγένετο.Τους είδαμε μια ομάδα 3 ατόμων.Λίγο πολύ στην ηλικία μου ο ένας και μεγαλύτεροι οι άλλοι δύο.

-Τις αφίσες ρε!!!!!Ξεκολήστε τις αφίσες σας,εδώ είναι ο χώρος μας...
-Οι ααααφίσες θα μείειεινουν εδώωω.Απάντησε με τρομαγμένη φωνή ένας απο τους δύο μεγαλύτερης ηλικίας συριζαίους.
-Ρε ακούτε τις σας λέμε;Αν θέλετε να φύγετε όρθιοι σήμερα απο εδώ θα ξεκολήσετε μια μια τις αφίσες σας που κολήσατε πάνω στις δικές μας.
-Τα σταλινικά σας τσαμπουκαλίκια αλλού.Αυτός ηταν ο σχεδόν συνομίλικος μου.Χοντρός με μούσια και μακρυά μαλλιά μια εμφάνιση που παρέπεμπε σε παρακμιακό άνθρωπο.Κάτι μου θύμιζε αλλά δεν θυμόμουν απο που.
-Κοιτάχτε να δείτε,το να κολάτε τις κωλοαφίσες σας πάνω στις δικές μας δεν νομίζω πως είναι σωστό.Αποκρίθηκα εγώ.
-Μίλησε τώρα και ο μεγάλος καθοδηγητής.Μαγκιές εδώ αλλά στο σχολείο σου,οι σύντροφοι σε εξαφανίσαν χαχαχαχα!!!!!
-Γαμώ το μουνί της μάνας σου φώναξα εγώ και του επιτέθηκα με μανία.

Ένα μπαράζ μπουνιών στη μούρη και τον ξάπλωσα κάτω ουρλιάζοντας πράγματα που ούτε θυμάμαι.
Του είχα ματώσει το πρόσωπο απο την μανία και το μίσος που ένοιωθα.Το θέμα δεν ηταν προσωπικό μαζί του.Η ατάκα που πέταξε ηταν η αιτία που με έφτασε σε αυτό το σημείο.Άσχετα αν καμιά φορά είμαι οξύθυμος και επιθετικός οι φορές που επιτέθηκα στη ζωή μου ναχτυπήσω άνθρωπο υπήρξαν απειροελάχιστες.Άλλωστε όταν χτυπούσα αυτόν δεν αισθανόμουν οτι ηταν μόνο αυτός.Στο πρόσωπο του 'ξεπληρώνονταν' οι αμαρτίες που οι ομοϊδεάτες του είχαν πράξει εναντίον μου.
Οι σύντροφοι και οι συριζαίοι μπήκαν στη μέση να με μαζέψουν.

-Φτάνει ρε μαλάκα θα τον σκοτώσεις.
-Αφήστε με να τον γαμήσω.
-Άστον Μάριε,με ακούς που σου μιλάω.

Αισθάνθηκα να με τραβάνε χέρια πίσω.Για λίγες στιγμές δεν αντιλαμβανόμουν τι συνέβαινε γύρω μου.Η όραση μου ηταν περιφεριακή και η ακοή μου είχε μειωθεί αισθητά.
Προφανώς θεωρώ πως ηταν απο την πίεση που αισθάνθηκα την συγκεκριμένη στιγμή και οι προγονικές ορμόνες που τρέχανε σαν τρελές στο αίμα μου.
Έβλεπα τον χοντρό συνασπισμένο μες στα αίματα να τον μαζεύουν οι δικοί του.Για καλή του τύχη δεν του έσπασα κανένα δόντι.Όλα τα αίματα ηταν απο την μύτη και τα χείλια.Οι συναγωνιστές του φωνάζαν και βρίζαν.Οι δικοί μου ναί μεν είχαν μαζέψει με βίαιο τρόπο εμένα,αλλά μετά απο το σκηνικό αυτό μιλούσαν στους συνασπισμένους σε στύλ:'είδατε τι έγινε,άμα δεν τα μαζέψετε θα το ξαναμολήσουμε'.
Τελικά έφυγαν χωρίς να ξεκολήσουν τις αφίσες τους.Μικρό το πρόβλημα,καθώς πήραμε τις δικιές μας και αρχίσαμε να τις κολάμε πάνω στις δικές τους.Εγώ δεν μπορούσα να συμμετέχω,έτρεμα ολόκληρος.Ζήτησα ένα τσιγάρο και κάθησα δίπλα τους να ηρεμίσω.

-Σύντροφε έκανες μαλακία.Δεν έπρεπε να του επιτεθείς.Τώρα θα βγούν και θα μας αποκαλούν τραμπούκους και εγώ δεν ξέρω τι.
-ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΕΚΑΝΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΑ ΝΑ ΜΑΣ ΓΑΜΗΣΟΥΝ;
-Πρώτον χαμήλωσε τον τόνο της φωνής σου.Δεν έχουμε θέμα να τους κάναμε μπαούλο και τους τρείς.Αλλά το κόμμα έχει δώσει εντολή να αποφέυγουμε τα ξυλίκια προεκλογικά.Χωρίς την γραμμή απο πάνω εμείς δεν μπλέκουμε σε ξύλα,παρά μόνο για να αμυνθούμε.
-Ξέρεις ρε σύντροφε τι πόλεμο μου κάνανε;
-Το ξέρω έτσι λειτουργούν πάντα,πούστικα και υπόγεια.
-Πάντως και λίγο ξυλάκι που φάγανε δεν ηταν κακό.Να θυμούνται άλλη φορά πως δεν θα αφισοκολάνε πάνω στο δικό μας υλικό.Αυτός ηταν ο Μανώλης.
-Μανώλη,μην ρίχνεις λάδι στη φωτιά.Να σου πώ την αλήθεια και εγώ το ευχαριστήθηκα το ξυλίκι που έριξε σε αυτό τον μαλάκα ο Μάριος,αλλά δεν χρειαζόταν να αντιδράσει έτσι και επίσης άμα δεν ήμασταν εμείς να τον κρατούσαμε ποιός σου λέει πως δεν θα τον είχε σκοτώσει στο ξύλο;
-Έλα μωρέ σιγά το ξυλάκι που έφαγε....
-Μανώλη κόψε τις μαλακίες.Όσον αφορά το περιστατικό καταλαβαίνεις Μάριε πως θα το αναφέρω στον γραμματέα της ΚΟΒ(κομματική οργάνωση βάσης-τοπικές του ΚΚΕ).
-Κάνε οτι θές σύντροφε,αποκρίθηκα.Αλλά με εκείνα τα ουζάκια που λέγαμε τι θα γίνει;
-Πάμε να αφίσουμε το υλικό και φύγαμε.Ξέρω ένα ταβερνάκι που είναι για τους ξενύχτηδες εκεί θα πάμε,είπε γελώντας ο Μανώλης.

Την επόμενη μέρα με πήρε τηλέφωνο η καθοδήγηση.Θέλανε να με κατσαδιάσουν.Δεν ήθελα να πάω,αλλά ήξερα πως έπρεπε.Όταν έφτασα στα γραφεία,με περίμενε ο γραμματέας της ΚΟΒ,2-3 άλλα άτομα που δεν γνώριζα και η καθοδήγηση μου.
Μπήκαν κατευθείαν στο ψητό.

-Εκτιμάμε τον ζήλο σου και μαχητικότητα σου,αλλά αυτό που έκανες χτές ηταν ανεπίτρεπτο.
-Μα μας είχαν σκεπάει τις αφίσες.
-Ξέρουμε άλλους τρόπους που τους πονάνε περισσότερο να τους χτυπήσουμε.
-Ναί αλλά και λίγο που έφαγαν δεν τους έκανε κακό.Άλλωστε τόσο υπέφερα απο αυτούς στις καταλήψεις.Που στο κάτω-κάτω με αφήσατε και μόνο μου.Ούτε η Ανθή,ούτε η Ηλέκτρα με βοήθησαν.
-Η οργάνωση δεν είναι ο χώρος που θα βγάλεις τα ψυχολογικά σου.Με το να τους σαπίζεις στο ξύλο νομίζεις κερδίζεις τίποτα.Τραμπούκους θα μας ανεβάζουν τώρα όπου βρεθούν.
-Ένα κόμμα που ετοιμάζει την επανάσταση δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την βία;
-Δεν είμαστε εναντίον της βίας,αν κρίνεται αναγκαία.Αλλά πίστεψε με αυτό θα το κρίνει το κόμμα και μόνο.Μεμονωμένα κανείς δεν έχει το δικαιώμα να το κάνει.
-Ίσως έχετε δίκιο.Μπορεί να παραφέρθηκα.Αλλά δεν μετανοιώνω που τον έκανα μπαούλο.
-Δεν ήμαστε εκκλησία να σου ζητήσουμε να μετανοιώσεις(κρυφό γέλιο).Θέλουμε απλά να μην επαναληφθεί.Και αν τόσο πολύ είσαι του ξύλου μην ανησυχείς.Στη σχολή που θα πάς,θα έχεις πολλές αφορμές να ρίξεις μερικές.Οι αριστεριστές και οι πασόκοι προκαλούν συνεχώς και τις μαζεύουν απο τους συντρόφους.
-Καλώς θα κοιτάξω να συγκρατούμαι άλλη φορά.

Με αυτό τον τρόπο και 'συγχωρέθηκε' το παραστράτημα μου απο την οργάνωση.Πλέον επικεντρωνόμασταν στις εκλογές.Ηταν πολύ σημαντικό να βγεί το κόμμα ενισχυμένο απο αυτό τον αγώνα και να σπάσει το φράγμα του 5% που το ταλάνιζε απο την διάσπαση και μετά.
Θα ήμουν εκλογικός αντιπρόσωπος.Θα έπρεπε να επιβλέπω την διαδικασία ψηφοφορίας,αν γίνεται με σωστό τρόπο χωρίς να υποσκάπτεται το κόμμα.
Το προηγούμενο βράδυ των εκλογών πήγα στα γραφεία όπου μου έδωσαν έναν φάκελο,με χαρτιά που θα χρειαζόμουν για την επιτήρηση της εκλογικής διαδικασίας.
Ξεκίνησα χαράματα απο το σπίτι μου 05:30.Έφτασα στο σχολείο που ηταν το τμήμα που θα ήμουν κομματικός αντιπρόσωπος.Εκεί βρισκόταν η δικαστική αντιπρόσωπος,ο γραμματέας και μόλις ένα άτομο απο την εφορετυική επιτροπή.Αυτό σημαίνε,πως έπρεπε μαζί με τους αντιπροσώπους των άλλων κομμάτων έπρεπε να κάνουμε το έργο και της εφορευτικής.
Η μέρα ηταν κουραστική,Για να περάσει η ώρα συζητούσα,με την δικαστικό και τους άλλους εκπροσώπους των κομμάτων.Η συζήτηση με τους τελευταίους γινόταν ήρεμα,χωρίς κάποιο φανατισμό.Οι κάλπες έκλεισαν.Σε λίγο ξεκινήσαμε την καταμέτρηση.
Στο εκλογικό μου τμήμα το κόμμα βγήκε τέταρτο.Πρώτη η Νέα Δημοκρατία,δεύτερο το Πασόκ,τρίτος ο Σύριζα και τέταρτο το ΚΚΕ.
Ήμουν απογοητευμένος,μέχρι που όταν τελειώσε η καταμέτρηση με βρήκαν οι σύντροφοι και μου ανακοίνωσαν το Πανελλαδικό ποσοστό του κόμματος,που κυμαίνοταν στο 8,2%!!!!
Ήταν σημαντική άνοδος,απο το 5,9% στις τελευταίες βουλευτικές του 2004 σε μόλις 3 χρόνια ήμασταν στο 8,2%!!!
Το ίδιο βράδυ βγήκαμε σε μια συνοικιακή ταβέρνα να το γιορτάσουμε.ήπιαμε,φάγαμε,τραγουδίσαμε,όλες οι γενειές του κόμματος.Ήταν μια όμορφη βραδυά.

Μερικές μέρες αργότερα,πήγα στη σχολή που πέρασα να γραφτώ.Βρήκα και τους εκεί συντρόφους.
Ήξεραν ήδη για μένα και ηταν ενθουσιασμένοι με την γνωριμία.Αλλά ακόμα πιο ενθουσιασμένος ήμουν εγώ.Επιτέλους θα ήμουν στην σχολή που επιθυμούσα,με τις δυνάμεις του κόμματος να είναι ισχυρές(δεύτεροι στη Φιλοσοφική και πρώτοι στο Ιστορικό).Γνώρισα και άλλους συντρόφους που ηταν οργανωμένοι απο μαθητές,όπως εγώ.Ένας απο αυτούς ο Αλέκος.Πολύ συμπαθητική φυσιογνωμία.Είδα και τους εκπροσώπους των υπολοίπων παρατάξεων.Ιδιαίτερα αυτοί των αριστερών παρατάξεων μου απέπνεαν μια αηδία.Ήταν το είδος των αριστερών που σιχαινόμουν.Δήθεν,νεοχίπιδες,με γεμάτες τσέπες.Μου έκανε εντύπωση όταν πιάναμε κουβέντα και τους ρωτούσα απο που ηταν,μου απαντούσαν στη συντριπτική τους πλειοψηφία:Νέα Ερυθραία,Ψυχικό,Πολιτεία και Εκάλη....Εργατικές όλες περιοχές...
Ήταν εμφανές πως εδώ που είχα έρθει θα έδινα μάχες για το κόμμα,με πολλούς και διάφορους αντιπάλους περισσότερο η λιγότερο οργανωμένους.Αλλά υπήρχε μια τεράστια διαφορά.Δεν όμουν μόνος,η τουλάχιστον έτσι πίστευα.Ένα κεφάλαιο της κνίτικης ζωής μου έκλεινε και ένα άλλο πολλά υποσχόμενο ανόιγοταν μπροστά μου....