Ο άνθρωπος στο ψηλό κάστρο

Αν δεν περάσει η συμφωνία θα μας κάνει ντα;Δεν θα μας έχει φίλους;Θα φωνάξει την παρέα του να μας δείρει;Τι ήθελε να πεί ο ειδικός διαμεσολαβητής Μάθιου Νίμιτς;Πέρα απο την πλάκα παραθέτω ολόκληρο το απόσπασμα και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του: "Αν η συμφωνία των Πρεσπών δεν τεθεί σε ισχύ,οι συνέπειες της αποτυχίας,θα ήταν βαθιές και οι δύο πλευρές θα μπορούσαν να επανεξετάσουν πολλά στοιχεία τα οποία είχαν συμφωνηθεί.Δεν πιστεύω οτι θα ηταν πιθανή μια ταχεία λύση σε σχέση με αυτή την συμφωνία που έτυχε προσεχτικής διαπραγμάτευσης.Μπορώ να προβλέψω πολλά σενάρια τα οποία θα μπορούσαν να είναι δυνατά, μερικά απο αυτά αρκετά επικίνδυνα. " Το παραπάνω απόσπασμα θα μπορούσε να είναι παρμένο απο κάποια γκαγκστερική ταινία,όπου το τσιράκι του αρχινονού προειδοποιεί μαγαζάτορα,πως αν δεν πληρώσει προστασία,μπορεί να συμβεί κάτι πολύ κακό σε αυτόν.Και όμως τα λόγια δεν προέρχονται απο κάποιο τσιράκι της μαφίας,αλλά απο τον ειδικό απεσταλμένο διαμεσολαβητή του ΟΗΕ

Τι γίνεται όταν  θιασώτες της δημοκρατίας και της ελευθερίας,αυτοί που συνηθίζουν να κατηγορούν τους άλλους ως φασίστες,αντιδημοκράτες και ολοκληρωτικούς,πράττουν τα ίδια και χειρότερα με αυτά που προσδίδουν στους άλλους.Τα γεγονότα που διαδραματίζονται στην χώρα μας με αφορμή την καθολική αντίδραση των Ελλήνων,απέναντι στην εμμετική συμφωνία των Πρεσπών,είναι καθαρά για να δούμε πως όχι μόνο δεν έχουμε ελεύθερη πατρίδα(μιας και αυτή είναι δέσμια των δανειστών,των τοκογλύφων και των ευρωπαϊστών)αλλά δεν ούτε την υποτυπώδη αστική δημοκρατία. Αν κάποιοι νόμιζαν πως απόδειξη των παραπάνω,είναι η προκλητική αγνόηση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος του 2015,τότε βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος.Υπάρχουν πολλά και χειρότερα παραδείγματα που αποδεικνύουν πως η γνώμη και η θέληση του ελληνικού λαού,δεν λαμβάνεται υπόψιν απο τους εγχώριους και ξένους εξουσιαστές,παρά μόνο όταν ο λαός αυτός καλείται να εκλέξει διαχειριστή.Ας δούμε παρακάτω διάφορα παραδείγματα: Με το πε

Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις.Αυτή η σοφή παροιμία του λαού μας είναι μια απο τις αγαπημένες μου.Αλλά μάλλον περισσότερο είναι απο τις αγαπημένες της εφημερίδας των συντακτών(μάλλον των συνεργατών θα έλεγα).Η εφημερίδα αυτή είναι γνωστό πως είναι μια mainstream αριστερή εφημερίδα σε γενικές γραμμές φίλα προσκείμενη στην σημερινή κυβέρνηση.Μέχρι εδώ τίποτα το μεμπτό καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των εφημερίδων(έντυπων και ηλεκτρονικών) στηρίζουν συγκεκριμένα πολιτικά(και όχι μόνο)συμφέροντα.Το ζήτημα με αυτή την εφημερίδα είναι πως έχει μια μόνιμη αλλεργία σε κάθε τι ελληνικό,σε κάθε προσπάθεια προάσπισης της χώρας μας,την ίδια στιγμή που στέκεται αλληλέγγυα σε κάθε 'καταπιεσμένη΄ομάδα η μειονότητα,όπως οι λαθρομετανάστες και ΛΟΑΤ άτομα.Ακόμα και τώρα τίποτα το μεμπτό,μιας και σε μια δημοκρατία,φωνή έχουν(και πρέπει να έχουν)όλοι,άσχετα αν για κάποιους οι φωνές αυτές μπορούν να γίνουν δυσάρεστες η ευχάριστες. Το ζήτημα ξεκινάει όταν τυχαία έπεσα σε