Ο άνθρωπος στο ψηλό κάστρο

  Υπάρχουν φορές που οι ιστορικοί εορτασμοί και η απόδοση τιμής σε ηρωικά μαχόμενους μαχητές στην υπηρεσία του Έθνους όχι απλά πρέπει να γίνονται,αλλά πρέπει να είναι και επιβεβλημένοι.Απο τα χρόνια της αρχαιότητας μέχρι σήμερα,το Ελληνικό Έθνος έδωσαν αμέτρητους αγώνες και μάχες για την επιβίωση του.Σε κάποιες θριάμβευσε και σε κάποιες νικήθηκε κατα κράτος.Είναι λοιπόν επιβεβλημένο να τιμούμε τους προγόνους μας,για τις μάχες που έδωσαν άσχετα αν κατέληξαν σε νίκες και ήττες.Και πρέπει να το κάνουμε έντονα γιατί οι σημερινοί καιροί είναι πονηροί.... Υπάρχει όμως και μια επέτειος που γίνεται κάθε χρόνο και με το πέρασμα τον χρόνων αυτή η επέτειος βρίσκει όλο και περισσότερους οπαδούς που σπεύδουν να την γιορτάσουν.Για πρακτικούς λόγους.Για την ακρίβεια αυτή η επέτειος δεν έχει σταθερή ημερομηνία και εορτάζεται δύο φορές,καθώς αυτή την επέτειο την εορτάζουν δύο διαφορετικών πολιτικά αποχρώσεων άνθρωποι.Για τους μέν είναι κάπου αρχές Ιουλίου για τους δε μια μέρα σαν σήμερα 28

 Tamo daleko,εκεί μακρυά....Με αυτό τον στοίχο ξεκινάει το ομώνυμο σερβικό παραδοσιακό και πατριωτικό τραγούδι.Μέσα σε αυτό εξιστορείται ο 'αλβανικός γολγοθάς',η πορεία των ηττημένων σερβικών στρατιωτικών δυνάμεων απο τις δυνάμεις των Κεντρικών Αυτοκρατοριών(Γερμανία,Αυστροουγγαρία και Βουλγαρία),δια μέσου της Αλβανίας στην Κέρκυρα το 1915,μετά απο ένα χρόνο ηρωικής αντίστασης απέναντι σε υπέρτερες αριθμητικά δυνάμεις. Η πορεία του σερβικού στρατού μέτα απο λυσσαλέα καταδίωξη αλλά και λόγω των ακραίων χειμερινών καιρικών φαινομένων,αποτελεί μέχρι και σήμερα τραγική αλλά ταυτόχρονα και ηρωική στιγμή για τους Σέρβους.Οι κακουχίες,η κακή διατροφή,τα κακοτράχαλα σημεία,καθώς και οι επιθέσεις Αλβανών ανταρτών εναντίον του σερβικού στρατού,είχαν σαν αποτελέσμα απο τους 180.000 (στρατιώτες,πολιτικοί,κρατικοί υπάλληλοι και πολίτες) που ξεκίνησαν,να φτάσουν ζωντανοί οι 110.000.Απο το Δυρράχιο και την Σκόδρα της Αλβανίας κάποιοι απο αυτούς πέρασαν στην Ιταλία,ενώ το μεγαλύτερο μ

Έχουν συμπληρωθεί πέντε ολόκληρα χρόνια απο την στιγμή που ξεκίνησε ο πόλεμος στη Συρία.Και σίγουρα το Φθινόπωρο του 2011 κανείς δεν ηταν σε θέση να προβλέψει όχι μόνο την μεγάλη του χρονική διάρκεια,αλλά και τις ραγδαίες γεωπολιτικές αλλαγές που έτυχε να φέρει στον παγκόσμιο χάρτη.Τότε κανείς δεν μιλούσε για το ακραίο Ισλάμ και τον ISIS,άλλωστε για τα καθεστωτικά μίντια υπήρχε μόνος ένας κακός και αυτός ηταν ο νόμιμος πρόεδρος της χώρας Μπασάρ Αλ Άσαντ.Στην αρχή τον πόλεμο αυτό τον βαφτίσαν 'επανάσταση' κατά του 'τυρράνου' Αλεβίτη προέδρου.Στη συνέχεια οταν φάνηκε πως επεκτείνεται χρονικά η σύγκρουση μετονομάσανε την σύρραξη αυτή σε 'εμφύλιο' πόλεμο.Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική.Δεν υπήρξε ούτε επανάσταση και φυσικά δεν γίνεται να μιλάει κανείς για εμφύλιο,όταν ένα απο τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα αποτελείται σε συντριπτικό βαθμό απο ξένους μαχητές.Στις δυνάμεις της 'αντιπολίτευσης' το μεγαλύτερο μέρος των μαχητών που πολεμάνε το νόμιμ