Ο άνθρωπος στο ψηλό κάστρο

Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες έλεγε μια παλιά παροιμία. Δεν ξέρω βέβαια αν είναι για τον πατέρα μου.Τον είχανε καλέσει και άλλες φορές για κατάθεση η για να τον προειδοποιήσουν να μαζευτεί αλλά αυτή την φορά τον θέσανε υπο κράτηση. Η κατηγορία είναι πως η ρητορική και επιχειρηματολογία του παροτρύνει σε μίσος και ρατσισμό. Ήταν φώς-φανάρι.Η καθηγήτρια μου ήταν αυτή που τον κατέδωσε μετά απο εκείνη την συζήτηση που είχαν.Τώρα τελεί θα προφυλακιστεί μέχρι να αποφασιστεί τι θα γίνει. Η μητέρα μου του το έλεγε.Να σταματήσει να μιλάει και να εκφράζει ανοιχτά έτσι τις ιδέες του και φυσικά να αραιώσει τις παρουσίες του στις συνάξεις των Βετεράνων.Του είχε προτείνει μέχρι και να φύγουμε όλοι μαζί απο την χώρα και να πάμε στην χώρα της.Εκείνος δεν ήθελε ούτε να το ακούει. Πιστεύω βαθύτατα μέσα μου πως μισούσε αυτό που είχε εξελιχθεί(μεταλλαχθεί)η χώρα μας.Απλά ο εγωισμός του και η περηφάνια του δεν τον άφηναν να πάρει την απόφαση και να φύγει.Κάποιες φορές το σκεφτότα

"Η μάχη των φοιτητικών εκλογών είχε κρατήσει δύο μήνες.Είναι γεγονός πως καταφέραμα μέσα στους δύο αυτούς μήνες να κοινητοποιήσουμε πολύ κόσμο απο όλα το πολιτικό φάσμα,να μας στηρίξουν είτε με την συμμετοχή τους στα ψηφοδέλτια μας,είτε με το να μας ψηφίσουν.Επίσης σε θέματα στρατολογίας νέων μελών έχουμε κάνει μεγάλα βήματα.Μέσα στην προεκλογική αυτή περίοδο,καταφέραμε να εντάξουμε πολλούς νέους συντρόφους στην οργάνωση.Και αν σκεφτούμε οτι είχαμε απέναντι μας,τον τερατώδη μηχανισμό της ΔΑΠ,τον αντικομμουνισμό των άλλων παρατάξεων και καθηγητών της σχολής,σε συνδιασμό με την προσπάθεια δημιουργίας φράξιας,απο τους συγκεκριμένους που διαγράψαμε πρίν απο ενάμισυ μήνα,την νοθεία που έγινε είς βάρος μας απο ΔΑΠ και ΕΑΑΚ,τότε σύντροφοι μπορούμε να πούμε πως δώσαμε τον καλύτερο μας εαυτό και πρέπει να είμαστε περήφανοι για αυτό.Αν αρχίσουμε απο τώρα την συστηματική δουλειά,που σημαίνει καθημερινή εμφάνιση στην σχολή απο της 09:00 τουλάχιστον το πρωί και την διαρκή επαφή με τους σ

Ο κόσμος κατεβαίνει μαζί στους δρόμους απέναντι στις νέες ανατιμήσεις στα καύσιμα και σε άλλα προϊόντα που επέβαλε ο πρόεδρος της χώρας.Η μαζικότητα των διαδηλώσεων είναι χαρακτηριστική.Η απάντηση της κυβέρνησης μετά απο μια κίβδηλη πρόθεση για διαπραγματεύσεις με εκπροσώπους των διαδηλωτών,αποφασίζει την καταστολή των κινητοποιήσεων και την επιστροφή στην 'κανονικότητα'.Οι δυνάμεις καταστολής επιτίθονται στους διαδηλωτές.Έχουμε σοβαρά τραυματισμένους.Πολλοί απο αυτούς είναι ανήλικοι.Σα να μην έφτανε αυτό σε σχολείο που τελούσε υπό κατάληψη,δυνάμεις του καθεστώτος εισέβαλαν και εξανάγκασαν ανήλικους μαθητές να στηθούν σε θέση αιχμαλώτου πολέμου,γονατιστοί στο έδαφος και με τα χέρια περασμένα πίσω απο το κεφάλι.Οι κινητοποιήσεις εντατικοποιούνται ακόμα περισσότερο.Ο πρόεδρος βλέποντας την δημοτικότητα του να καταρρέει αποφασίζει να πάρει πίσω τα μέτρα και τις αυξήσεις. Ο λαός όμως δεν συμβιβάζεται πλέον με αυτό.Θέλει την παραίτηση του αλλά εκείνος δεν είναι διατεθημένος ν

Σήμερα συμπληρώνονται 74 χρόνια απο εκείνη την ημέρα του 1944 που ο ελληνικός λαός μπήκε στην τελευταία ευθεία της σύγκρουσης με τους άλλοτε ‘συμμάχους‘ Άγγλους,την νεοφερμενη και άκαπνη εξόριση ‘κυβέρνηση’ του Καϊρου και φυσικά τα υποκείμενα που κατά την διάρκεια της κατοχής πρόδωσαν τους ομοεθνής τους και συνεργάστηκαν με τα στρατεύματα κατοχής.Στο παρακάτω άρθρο θα προσπαθήσω να κάνω μια νηφάλια παρουσιάση των γεγονότων που οδήγησαν σε μια δεύτερη κατοχή και εξάρτηση την Ελλάδα και άνοιξαν τον δρόμο για τον διχασμό του εμφυλίου δύο χρόνια αργότερα. Ήταν 12 Οκτωβρίου όταν ο τελευταίος Γερμανός στρατιώτης αναχωρούσε απο την Αθήνα και τα πλήθη,είχαν ήδη βγεί στους δρόμους να πανηγυρίσουν.Ο εφιάλτης της κατοχικής νύχτας που κράτησε τρία ολόκληρα χρόνια είχε τελειώσει.Η Αθήνα ήταν ελεύθερη!!!Ο λαός γέμισε το κέντρο φωνάζωντας συνθήματα και αναρτώντας παντού ελληνικές αλλά και τις σημαίες των συμμάχων(ΕΣΣΔ,ΗΠΑ,Μ.Βρετανία).Σε γενικές γραμμές επικρατούσε κλίμα ενθουσιασμού αλλά κα

Πρίν απο λίγο έπεσε τυχαία το μάτι μου σε μια ομιλία καταληψιών μαθητών της Έδεσσας με αφορμή την γενική κατακραυγή της μαθητικής νεολαίας απέναντι στη συμφωνία των Πρεσπών. Το αναδημοσιεύω με μεγάλη μου ευχαρίστηση,ως απάντηση στους θιασώτες της νατοϊκής μεταμοντέρνας δικαιωματικής αριστεράς,που έπεσαν σαν τα μαύρα κοράκια απέναντι στους νέους αυτούς.Η παρακάτω ομιλία γεμίζει με ελπίδα,καθώς προέρχεται απο την νέα γενιά που απο πολλούς έχει χαρακτηρισθεί ως μια αποβλακωμένη γενιά.Είναι όμως έτσι;Ας μιλήσει το παρακάτω ομιλία που εκφωνήθηκε στο πάρκο των Μ.Καταρρακτών στην Έδεσσα, στα πλαίσια της μαθητικής κινητοποίησης για την Μακεδονία στις 29/11/18 "Αδέρφια μου φασίστες, τρομοκράτες, ναζιστές, αναρχικοί, τραμπούκοι,χρησιμοποιώ την προσφώνηση του Μίκη Θεοδωράκη στο συλλαλητήριο του Φεβρουαρίου στην Αθήνα, γιατί... θα μάθατε ασφαλώς, πως εδώ και μέρες, όλα τα μέσα, όλες οι ιστοσελίδες, αλλά και υπουργοί και κόμματα ολόκληρα, μας κατηγόρησαν ως φασίστες, ως εθνικι

Με αφορμή την τελευταία αναθέρμανση του Μακεδονικού ζητήματος,παρατηρείται το φαινόμενο να έχουμε καταλήψεις σχολείων απο μαθητές,ως ένδειξη δυσαρέσκειας πρός την κυβέρνηση για την υπογραφή της επαίσχυντης συμφωνίας των Πρεσπών.Ώντας όχι απλά καταληψίας αλλά ο άνθρωπος που οργάνωσε την κατάληψη του σχολείου του το 2006 με αφορμή τις μεθοδεύσεις της τότε κυβέρνησης να καταργήσει το άρθρο 16 και να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση της ήδη προβληματικής δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης,δεν θα μπορούσα παρά να εκφράσω την συμπαράσταση μου πρός τους νέους αυτούς καταληψίες.Αυτούς τους πιτσιρικάδες που για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση,προχωρούν σε λουκέτα όχι ενάντια σε κάποιο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης αλλά απέναντι σε ένα εθνικό ζήτημα. Αν την εποχή που ήμουν μαθητής κάποιος μιλούσε για κατάληψη του σχολείου,ως πράξη αντίθεσης απέναντι στην ονομασία της  FYROM ως Μακεδονία,δεν ξέρω αν θα τον πέρναν με τις πέτρες η αν θα τον έπαιρναν στο δούλεμα.Η εποχή τότ

'Ο πρώτος εχθρός που πρέπει να πολεμήσουμε είναι μέσα μας.Συχνά είναι και ο μόνος...'  Christine Orban Οι δρόμοι της πόλης είναι γεμάτοι απο κόσμο.Παντού συναντάς ανθρώπους με νευρικότητα να πηγαίνουν πρός διαφορετικές κατευθύνσεις.Είχα ακούσει να λένε πως κάποτε αυτή ήταν μια όμορφη πόλη αλλά μόνο μια ζωηρή φαντασία μπορεί να την κάνει να μοιάζει αν όχι ωραία,τουλάχιστον υποφερτή.Τα πράγματα εδώ δεν είναι καλά.Ακούω τον παππού μου να λέει πως το κακό ξεκίνησε το 1970-1980,όπου γκρεμίστηκε και μπαζώθηκε κάθε όμορφο σημείο.Στη συνέχεια οι παλιοί κάτοικοι άρχισαν να αντικαθιστώνται απο  ανθρώπους απο άλλες χώρες.Στη συνέχεια ήρθε η κρίση του 2010 αν θυμάμαι καλά και στη συνέχεια η φτώχεια.Κάπως ζούσαμε μέχρι το 2020 όπου ήρθε ο πόλεμος,η ήττα,η εξέγερση των νέων κατοίκων του κέντρου,η λεγόμενη αστική σύγκρουση ο πόλεμος δηλαδή που κράτησε ένα χρόνο και μετέβαλε το ήδη υπάρχων πολεοδομικό τερατούργημα σε σωρούς απο ερείπια.Στη συνέχεια ήρθε το 2022,η χρονιά δηλαδή που γ