Ο άνθρωπος στο ψηλό κάστρο

Η Γαλλία του Βισύ στην συνείδηση της πλειοψηφίας των Γάλλων αποτελεί το μεγαλύτερο όνειδος,της γαλλικής ιστορίας,Όταν η "υπερήφανη" αποικιοκρατική Γαλλία,ταπεινώθηκε απο τους Γερμανούς,στην κατοχή των οποίων πέρασαν τα 2/3 του μητροπολιτικού τους εδάφους,με τον άλλοτε ήρωα του Βερντέν Στρατάρχη Παταίν,να αποτελεί τον θλιβερό ηγέτη-μαριονέττα του υπόλοιπου 1/3 των μητροπολιτικών εδαφών,που ονομάστηκε υποτιμητικά Γαλλία του Βισύ(απο την λουτρόπολη που έγινε πρωτεύουσα του προτεκτοράτου). Στην Ελλάδα η περίπτωση υπήρξε αρκετά διαφορετική και δυστυχώς για εμάς ακόμη πιο ντροπιαστική.Γιατί πολύ απλά εμείς δεν ηττηθήκαμε στρατιωτικά,έστω και μετά απο 3 εβδομάδες μαχών,όπως οι Γάλλοι,αλλά παραδωθήκαμε εκ των έσω στους διεθνείς τοκογλυφικούς χρηματοπιστωτικούς μας εχθρούς.Δίχως καμία σοβαρή αντίσταση.Παραδώσαμε εργασιακά δικαιώματα,δημόσια περιουσία,λιμάνια,αεροδρόμια,ορυχεία και στρατηγικής σημασίας φυλέτα,ενώ δεν ξεχάσαμε να ανακεφαλαιώσουμε τις τράπεζες με χρήματα που αρπάχ

Έτσι λοιπόν εγώ και η Εύα,ήμασταν πάλι μαζί.Το ένα πρόβλημα λύθηκε,έμενε λοιπόν να λύσω και τα υπόλοιπα προβλήματα της ζωής μου.Τι θα κάνω με την σχολή,με τους γονείς,με τα λεφτά και φυσικά με την οργάνωση.Θεωρούσα πως έπρεπε να λάβουμε δράση και να αναπτύξουμε πρωτοβουλίες.Το μόνο που μας έδινε ικανοποιήση ηταν η είσοδος νέων συντρόφων στο Κόμμα.Κατά τα άλλα όμως ούτε η συντροφικότητα του περασμένου έτους δεν υπήρχε και φυσικά ούτε οι πρωτοβουλίες για να συσπειρώσουμε περισσότερο κόσμο.Απο την άλλη δύναμη μας έδινε και η αναμονή για το 18ο συνέδριο του ΚΚΕ,που το αναμέναμε με λαχτάρα,μιας και σε αυτό,το κόμμα είχε βγάλει τα συμπεράσματα του για την Οκτωβριανή επανάσταση,την οικοδόμηση του σοσιαλισμού,τα λάθη που έγιναν και τις αιτίες ανατροπής του στην ΕΣΣΔ.Αναμέναμε με αγωνία να πέσουν στα χέρια μας τα συμπεράσματα αυτά. Ο υπόλοιπος Οκτώβρης κύλησε σχετικά ήρεμα.Όσον αφορά τον Νοέμβριο προετοιμαζόμασταν για την μεγάλη αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση της 17ης Νοεμβρίου.Ήταν μεγά

Σήμερα συμπληρώνονται 45 χρόνια απο την ημέρα που κατεστάλη η εξέγερση των φοιτητών. Μια αιματηρή καταστολή που στιγμάτισε μια ολόκληρη εποχή,αλλά πολλές γενιές ταυτόχρονα. Απο μέρα σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα,μέρα απόδοσης τιμών στα αθώα θύματα,η μέρα αυτή έγινε ακόμα ονομασία της περήφημης τρομοκρατικής οργάνωσης,μέχρι και χρυσή ημερομηνία ψυχικής εκτόνωσης των κάθε λογής μπαχαλάκιδων. Σε προσωπικό επίπεδο η μέρα αυτή έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον και για μένα μιας και μου φέρνει θύμησες(άλλοτε καλές,άλλοτε κακές)απο τα φοιτητικά μου χρόνια,στα οποία συνεχόμενα ως μέλος της ΚΝΕ,λάμβανα μέρος στον τρίμερο εορτασμό και φυσικά στην αντιιμπεριαλιστική πορεία μέχρι την αμερικάνικη πρεσβεία.Μεγαλώνοντας και έχοντας αποχωρήσει απο την οργάνωση,θέλησα να μελετήσω βαθύτερα και να δώσω μια πιο νηφάλια ματιά για το τι πραγματικά έγινε τότε.Σκοπός μου είναι η υπεράσπιση της αλήθειας και φυσικά της μνήμης των νεκρών εκείνων των ημερών.Για τον λόγο αυτό αν κάποιος είναι κολλημένος χου