Ένας γέρομεταπολιτευτικός
Ενθυμόμενος ‘αγώνες’ Σε καπηλιά και αμπελώνες Τώρα κάθεται γκρινιάζει Και τον κόσμο σχολιάζει Μιλάει για τον καιρό της επταετίας Τότε που ηταν νεανίας Και έκανε όνειρα ανταρσίας Και μιας άλλης κοινωνίας Μα τώρα έγινε ρήτωρ Κάθε είδους μαλακίας Το παίζει μόρτης και ψαγμένος Στο πεζοδρόμιο μεγαλωμένος Μα ο κόσμος γύρω του γνωρίζει Πως είναι αποτυχημένος Δεν λέει όμως να το καταλάβει Πως τον κόσμο καταβάλει Λέγοντας τα ίδια και τα ίδια Κάθε φορά σπάει καρύδια(τα δικά μας) Για γενιά του ’60 και Πολυτεχνεία για αγώνες για μια δίκαιη κοινωνία δεν λέει πως η γενιά και οι όμοιοι του είχαν χρόνια τα ηνία Και να μάστε τώρα όλοι εμείς εδώ Για να φάμε το σκατό Που αυτός και αυτή η γενιά Μας άφησαν κληρονομιά Μα για όλους έχει ο Θεός Έτσι λέει και αυτός Άλλοι ηταν που τα φάγαν Και καλά οικον