Ο άνθρωπος στο ψηλό κάστρο

Το σημερινό συμβάν στα Ίμια επιβεβαιώνει αυτό που τα τελευταία δύο χρόνια συζητάω στους κύκλους μου,όταν αναφερόμαστε στα ελληνοτουρκικά. Η Τουρκία του Ερντογάν θα παίξει ένα πολύ επικίνδυνο για την ειρήνη παιχνίδι με σκοπό την επιβιώση της και την μετατροπή της σε τοπική υπερδύναμη.Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι έχει κάθε λόγο να το κάνει.Παρά την ραγδαία ανάπτυξη της σε όλους τους τομείς τα τελευταία 10 χρόνια,η Τουρκία έχει πολλά ανοιχτά μέτωπα.Το κουρδικό ζήτημα είναι πλέον το βασικότερο.Μετά απο χρόνια συγκρούσεων και ανταρτοπολέμου,οι Κούρδοι δεν είναι οι αντάρτες που συνήθιζε να αντιμετωπίζει ο τουρκικός στρατός τις δεκαετίες '80 και ΄90,αλλά μια δύναμη εμπειροπόλεμη και με σύγχρονο εξοπλισμό και δομές που σε πολλές περιπτώσεις προσεγγίζουν αυτές ενός τακτικού στρατού. Τα χρόνια του αντάρτικου στην ανατολική Τουρκία,σε συνδιασμό με την πρόσφατη πολεμική εμπειρία εναντίον του ΙSIS,αποδεικνύουν τον ισχυρισμό αυτό. Οι Κούρδοι δεν είναι εύκολος αντίπαλος και ο Ερντογάν

Ανήκω σε αυτούς που πάντα καυτηρίαζαν τις αντιφατικές πολιτικές επιλογές του Μίκη Θεοδωράκη.Επιλογές που προξένησαν δικαιολογημένα πικρία και κάποιες φορές οργή,σε πολλούς συμπολεμιστές,συναγωνιστές και ομοϊδεάτες του.Απο την εξουσιομανία του,απο το φλέρτ του με τον ευρωκομμουνισμό,μέχρι και την υπουργοποίηση του σε κυβέρνηση της δεξιάς. Αναμφίβολα ο Μίκης Θεοδωράκης δεν απολαμβάνει οποιασδήποτε ασυλίας για τα λάθη του παρελθόντος. Αυτό που δεν μπορεί όμως να παραγραφεί,είναι το μουσικό,πολιτισμικό,εθνικό και κοινωνικό του έργο.Απο τα χρόνια της ΕΠΟΝ,τις μάχες των δεκεμβριανών,τις εξορίες και τους βασανισμούς στα ξερονήσια του Αιγαίου που τόσο αγάπησε,μέχρι τα χρόνια της μνησικακίας των νικητών του εμφυλίου,την εκ νέου εξορία επι επταετίας και τον αντιδικτατορικό αγώνα.Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι σύμβολο,αλλά όχι ιδεάτο.Είναι ανθρώπινο σύμβολο και όπως κάθε τι ανθρώπινο,δεν είναι ούτε τέλειο και φυσικά ούτε αλάνθαστο. Με αφορμή την ομιλία του στο συλλαλητήριο,πολλοί ομοϊδεάτες κα