Για την επίθεση στο Μίκη Θεοδωράκη

Ανήκω σε αυτούς που πάντα καυτηρίαζαν τις αντιφατικές πολιτικές επιλογές του Μίκη Θεοδωράκη.Επιλογές που προξένησαν δικαιολογημένα πικρία και κάποιες φορές οργή,σε πολλούς συμπολεμιστές,συναγωνιστές και ομοϊδεάτες του.Απο την εξουσιομανία του,απο το φλέρτ του με τον ευρωκομμουνισμό,μέχρι και την υπουργοποίηση του σε κυβέρνηση της δεξιάς.
Αναμφίβολα ο Μίκης Θεοδωράκης δεν απολαμβάνει οποιασδήποτε ασυλίας για τα λάθη του παρελθόντος.
Αυτό που δεν μπορεί όμως να παραγραφεί,είναι το μουσικό,πολιτισμικό,εθνικό και κοινωνικό του έργο.Απο τα χρόνια της ΕΠΟΝ,τις μάχες των δεκεμβριανών,τις εξορίες και τους βασανισμούς στα ξερονήσια του Αιγαίου που τόσο αγάπησε,μέχρι τα χρόνια της μνησικακίας των νικητών του εμφυλίου,την εκ νέου εξορία επι επταετίας και τον αντιδικτατορικό αγώνα.Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι σύμβολο,αλλά όχι ιδεάτο.Είναι ανθρώπινο σύμβολο και όπως κάθε τι ανθρώπινο,δεν είναι ούτε τέλειο και φυσικά ούτε αλάνθαστο.

Με αφορμή την ομιλία του στο συλλαλητήριο,πολλοί ομοϊδεάτες και σύντροφοι του βγήκαν με μεγάλη ευκολία να τον καταδικάσουν.Κάποιοι ακόμα πιο ανεγκέφαλοι ευχήθηκαν να είχε πεθάνει.
Δεν νομίζω πως σε αυτό το σκεπτικό θα μπορούσα να απαντήσω.Δεν χρειάζεται άλλωστε.
Η διαφορά όμως είναι πως αυτή την φορά ο Μίκης Θεοδωράκης δεν ηταν λάθος.
Έκανε το σωστό και αυτό που πρέπει να κάνει κάθε πραγματικός κομμουνιστής και πατριώτης.
Ως σύμβολο του ελληνικού λαού,που συνέθεσε τα βάσανα και τις εμπειρίες του των ταραγμένων αλλά και ηρωικών στιγμών της ιστορίας μας,απευθύνθηκε στον ελληνικό λαό για να υπερασπιστεί την ιστορία και την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας.
Ένας άνθρωπος που έζησε απο κοντά τα δεινά μιας εμφύλιας σύγκρουσης,βγήκε μπροστά γνωρίζοντας το πολιτικό κόστος της κίνησης του αυτής,για να ενώσει τους Έλληνες.
Ο Μίκης δεν άλλαξε καμία ιστορία,όπως μια μερίδα δεξιόστροφων βροντοφώναζε,μέσα απο το πλήθος.Ο Μίκης συνέχισε μια ιστορία που κάποιοι θέλουν να την θάψουν.Την ιστορία του παλαιού Εαμικού κόσμου,που αποτέλεσε την πρωτοπορία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα ενάντια στους εχθρούς της πατρίδας ντόπιους και ξένους.

Όσοι απο τους σημερινούς κομμουνιστές κατηγορούν τον Μίκη για την στάση του αυτή,κατηγορούν και τον αγώνα δεκάδων χιλιάδων αγωνιστών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ για την ελληνικότητα της Μακεδονίας.Είναι ενάντια στον θρυλικό καπετάν Νικηφόρο,ενός εκ των πρωταγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης που στις 27 Μαϊου του 1992 απέστειλε επιστολή στην γαλλική εφημερίδα Le Monde,υπερασπιζόμενος την ελληνικότητα της Μακεδονίας.Όσοι χυδαιολογούν απέναντι στον Μίκη,διαπράτουν το ίδιο απέναντι στα κόκκαλα των ηρωικών πεσόντων και σφαγιασθέντων της πρώτης εξέγερσης στην κατεχόμενη ευρώπη,αυτής στην Δράμα τον Σεπτέμβριο του 1941 έναντι της βουλγαρικής κατοχής και θηριωδίας.
Όσοι σβήνουν την ιστορία και το έργο του,για τη στάση του στο Μακεδονικό,φτύνουν στους τάφους των ηρωικών ΕΠΟΝιτισών,της Παναγιώτας Σταθοπούλου και της Κούλας Λίλη που φονεύτηκαν στο μεγάλο συλλαλητήριο του ΕΑΜ στην Αθήνα στις 22 Ιουλίου 1942,οπού μετείχαν 300.000 λαού.Μαζί με αυτές φτύνουν και άλλους 30 ανώνυμους νεκρούς εκείνου του συλλαλητηρίου.

Ο Θεοδωράκης συνεχίζει την ηρωική πατριωτική παράδοση του ΕΑΜ.Δυστυχώς όμως είναι απο τους λίγους που το κάνουν.Το ΚΚΕ που υπήρξε πρωτεργάτης της δημιουργίας του,είναι έτοιμο να αποδεχτεί μια ονομασία που εγείρει αξιώσεις έναντι της Ελλάδας,μια ονομασία που πιέζουν την Ελλάδα να δεχτεί ΗΠΑ και ΕΕ.Και το ΚΚΕ αντί να πράξει το αυτονόητο και να εναντιωθεί σε επιβουλές των ιμπεριαλιστών νίπτει τα χείρας του,υποβαθμίζοντας εξοργιστικά το ζήτημα αυτό.
Δεν πουλήθηκε ο Θεοδωράκης κύριοι,δεν ξέχασε τα βάσανα και τις εξορίες,απλά έπραξε αυτό που δεν κάνετε τόσα χρόνια εσείς.Μίλησε χωρίς περιττές φρασεολογίες ξεκάθαρα υπέρ της Ελλάδας και υπέρ ενός υπαρκτού εθνικού ζητήματος.Συνέχισε την πατριωτική παράδοση των επαναστατών κομμουνιστών που ξεκινάει απο το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ,συνεχίζετε μέσω της ΕΔΑ όσον αφορά το κυπριακό,με συλλαλητήρια που είχαν νεκρούς,εξαιτίας της Καραμανλικής καταστολής,συνεχίστηκε με τον αντιμπεριαλιστικό και αντιδικτατορικό αγώνα,με τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης,με την υπεράσπιση του Αιγαίου,της ειρήνης στα Βαλκάνια και της συμπαράστασης στον αδερφό σερβικό λαό την ταραγμένη δεκαετία του '90.Φαίνεται όμως πως για αυτούς όλα αυτά αποτελούν παρελθόν.Με τρόπο ανιστόριτο,ύπουλο και αντιεπιστημονικό,θέλουν να χωρίσουν το εθνικό απο το κοινωνικό ζήτημα.Θέλουν με λίγα λόγια να χωρίσουν το κρέας απο το κόκκαλο.
Ο Μίκης δεν θέλει τέτοιον διαχωρισμό και μαζί με αυτόν και όλοι όσοι πονάνε πραγματικά αυτό τον τόπο,οι πραγματικοί κληρονόμοι της ΕΑΜικής εποποίας,πολλών απο εμάς που οι παππούδες και οι προπαππούδες βγήκαν στο βουνό,για την πατρίδα και την κοινωνική δικαιοσύνη.Αυτούς τους αγώνες και αυτούς τους νεκρούς δεν τους χαρίζουμε σε κανέναν.

Ο Μίκης κάποια στιγμή θα αφήσει αυτό τον κόσμο.Δεν έχει σημασία το πότε.Σημασία έχει πως απέδειξε πως είναι ένα εθνικό σύμβολο της χώρας μας.Απέδειξε πως ο κομμουνιστής,πρέπει να είναι πρώτα πατριώτης και να μην ντρέπεται για αυτό.Ο μεγάλος μας συνθέτης ανοίγει τον δρόμο να απενοχοποιηθούν οριστικά τα εθνικά ιδεώδη στις τάξεις των Ελλήνων κομμουνιστών.Να πάψουν να είναι θέματα ταμπού και να προβάλονται περισσότερο.Το κοινωνικό είναι το κρέας και το εθνικό το κόκκαλο και έτσι πρέπει να συμπορεύονται.
Η ιστορική ομιλία της 4 Φεβρουαρίου 2018 ίσως τελικά να γίνει αφορμή να γίνουν κάποιες απαραίτητες ανακατατάξεις στον χώρο.Ίσως αυτή να είναι και η σημαντικότερη προσφορά του Μίκη στην Ελλάδα,μετά την μεταπολίτευση,ικανή ίσως και να σβήσει τα παρελθόντα λάθη του.

Ολόκληρη η επιστολή του Καπετάν Νικηφόρου στη Le Monde

Φυλλάδιο του ΕΑΜ για την υπεράσπιση της Μακεδονίας απο τους Βούλγαρους

Φύλλο του Ριζοσπάστη με θέμα την μαζικότητα του συλλαλητηρίου.
Τότε που το ΚΚΕ πρωτοστατούσε στους εθνικούς αγώνες