Σήμερα κάποιοι θα 'γιορτάσουν'.Ας τους χαλάσουμε την 'γιορτή'.

 




Υπάρχουν φορές που οι ιστορικοί εορτασμοί και η απόδοση τιμής σε ηρωικά μαχόμενους μαχητές στην υπηρεσία του Έθνους όχι απλά πρέπει να γίνονται,αλλά πρέπει να είναι και επιβεβλημένοι.Απο τα χρόνια της αρχαιότητας μέχρι σήμερα,το Ελληνικό Έθνος έδωσαν αμέτρητους αγώνες και μάχες για την επιβίωση του.Σε κάποιες θριάμβευσε και σε κάποιες νικήθηκε κατα κράτος.Είναι λοιπόν επιβεβλημένο να τιμούμε τους προγόνους μας,για τις μάχες που έδωσαν άσχετα αν κατέληξαν σε νίκες και ήττες.Και πρέπει να το κάνουμε έντονα γιατί οι σημερινοί καιροί είναι πονηροί....

Υπάρχει όμως και μια επέτειος που γίνεται κάθε χρόνο και με το πέρασμα τον χρόνων αυτή η επέτειος βρίσκει όλο και περισσότερους οπαδούς που σπεύδουν να την γιορτάσουν.Για πρακτικούς λόγους.Για την ακρίβεια αυτή η επέτειος δεν έχει σταθερή ημερομηνία και εορτάζεται δύο φορές,καθώς αυτή την επέτειο την εορτάζουν δύο διαφορετικών πολιτικά αποχρώσεων άνθρωποι.Για τους μέν είναι κάπου αρχές Ιουλίου για τους δε μια μέρα σαν σήμερα 28 Αυγούστου.Εορτάζεται το τέλος του εμφυλίου και φυσικά η επικράτηση της 'εθνικόφρονης' παράταξης και η ήττα του ΔΣΕ που απαρτίζοταν απο μέλη και υποστηρικτές του ΚΚΕ.

Δυστυχώς κάθε χρόνια η ίδια ιστορία.Χιλιάδες άνθρωποι σπεύδουν στον Γράμμο και τον Βίτσι,όχι για να αποδώσουν φόρο τιμής στους μαχητές της παράταξης που υποστηρίζουν,πράγμα που όχι μόνο δεν θεωρώ πως είναι κακό αλλά είναι επιβεβλημένο,αλλά για να γιορτάσουν την δράση και τις μάχες που έδωσαν οι ιδεολογικοί τους πρόγονοι,σε έναν πόλεμο που μετά την Μικρασιατική Καταστροφή είναι η χειρότερη τραγωδία που βρήκε την Ελλάδα στον 20ο αιώνα.Αλήθεια υπάρχει λόγος να γιορτάσουμε κάτι;Υπάρχει λόγος ο Δεξιός χώρος και το ΚΚΕ(ευτυχώς ξεχωριστά γιατί αν γινόταν μαζί και ίδια ημερομηνία θα είχαμε ιστορική 'αναβίωση' των μαχών),να μαζεύονται κάθε χρόνο και με πύρηνους λόγους και περηφάνεια να γιορτάζουν την εμφύλια τραγωδία;

Αλήθεια τι πρέπει να γιορτάσουμε;

1)Τους 154.000 νεκρούς και απο τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα;
2)Το οτι σε σύνολο 7.000.000 ανθρώπων προσφυγοποιήθηκε το 1.000.000;
3)Την καταστροφή των εναπομείναντων υποδομών μετά την κατοχή.Συγκεκριμένα μεταξύ 1946-1949 καταστράφηκαν 47.000,240 βιομηχανικές επιχειρήσεις,αρκετά νοσοκομεία,930 γέφυρες και 1650 σχολεία.Επίσης σκοτώθηκαν 1.500.000 ζώα απαραίτητα για την γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή.
4)Την επιδείνωση της δημογραφικής κρίσης που άφησε η τριπλή κατοχή στην χώρα;Συγκεκριμένα στην πρώτη απογραφή μετά τον Β'ΠΠ το 1951 η μείωση του πληθυσμού στους νομούς που διεξήχθησαν πολεμικές επιχειρήσεις κατά την διάρκεια του εμφυλίου έχουνως εξής: στην Ευρυτανία (-25,8%), Καστοριά (-28%), Φλώρινα (-22%), Φωκίδα (-19,64%), Δράμα (-17%), Κιλκίς (-12%), Κοζάνης (-7%, με μεγαλύτερη μείωση στην επαρχία Γρεβενών -20%, Εορδαίας -17%, Βοίου -12%).
5)Στην μαζική φυγή των 57.000 ηττημένων που κατέφυγαν στις σοσιαλιστικές χώρες;Αν αναλογιστούμε οτι στις χώρες που πήγαν πολλοί εξ αυτών έγιναν επιστήμονες,λογοτέχνες και εξιδεικευμένοι επαγγελματίες καταλαβαίνουμε την αιμοραγία δυναμικού μόνο απο την προσφυγοποίηση.
6)Το μίσος και τον διχασμό που προκάλεσε στην Ελληνική Κοινωνία για παραπάνω απο 40 χρόνια;
7)Τον κοινωνικό στιγματισμό και την περιθωριοποίηση των ηττημένων;Χάθηκαν έτσι πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να προσφέρουν.
8)Την αστυνομοκρατία,τις διώξεις και τις εξορίες;
9)Την απώλεια ισχυρής διαπραγματευτικής ισχυώς που θα βοηθούσε την Ελλάδα να διεκδικήσει περισσότερα εδάφη απο αυτά που της δώθηκαν;Η όλη στάση των Βρετανών απο το 1943 και μετέπειτα δείχνει πως αν δεν ηταν ο κύριος λόγος για τον εμφύλιο,ηταν σίγουρα ένας απο τους λόγους που οι Βρετανοί ανάβαν παντού φυτίλια.

Σίγουρα βέβαια κάποιος απο την 'εθνικόφρονη' παράταξη,τσατισμένος με τα ερωτήματα αυτά θα έσπευδε βρίζοντας και ουρλιάζοντας να μου υπενθυμίσει πως μείναμε στην Ευρώπη,δεν είχαμε Κομμουνισμό και ούτε την ΕΣΣΔ να επεμβαίνει στα εσωτερικά μας,ζήσαμε καλύτερα απο τους Βαλκανικούς μας γείτονες,αφού δεν ζήσαμε την ήττα του Κομμουνισμού και οι γυναίκες μας δεν έγιναν πουτάνες.

Αλήθεια;

Ας τα πάρουμε απο την αρχή:

1)Μείναμε Ευρώπη και ανήκουμε απο τότε στη Δύση.
Αυτό θυμίζει έντονα τον αδέσποτο σκύλο που ψάχνει επιγόντος αφεντικό...Αλήθεια τι καλό είδαμε που μείναναμε στη δύση;Τις επεμβάσεις των Βρετανών και των ΗΠΑ στα εσωτερικά μας;Την μετατροπή της Ελλάδας σε ορμητήριο επιθετικότητας εναντίον άλλων χωρών που δεν είχαμε προηγούμενα(Κορέα);Λάβαμε μήπως καμία εκτίμηση μετέχοντας σε μια κοινότητα ίσων;Η μήπως παρακολουθούσαμε τους 'συμμάχους' και 'προστάτες' μας Βρετανούς να απαγχονίζουν 17 αγωνιστές στην Κύπρο;Παιδία που αγωνιζόντουσαν για αποτίναξη του Βρετανικού Ζυγού και Ένωση με την Ελλάδα.Μήπως μας βοήθησε κανείς απο τους δυτικούς μας συμμάχους το 1974,το 1987 και το 1996;Περιμένω απαντήσεις...

2)Δεν είχαμε Κομμουνισμό.
Να δεχτώ λοιπόν πως ο κομμουνισμός είναι οτι χειρότερο μπορεί να τύχει σε έναν λαό.Αλήθεια ποιά ηταν τα καλά του καπιταλισμού που είδαμε;Την στιγνή εκμετάλλευση του ήδη εξαθλιωμένου εργατικού και αγροτικού πληθυσμού;Τα αμέτρητα σκάνδαλα και τα λεφτά του λαού που φαγώθηκαν στις δεκαετίες μετά τον εμφύλιο.Να υπενθυμίσω μόνο αυτά της Siemens και της Power.Επίσης τους εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες που έφυγαν ως μετανάστες στη Δυτική Ευρώπη στην Αμερική και στην Αυστραλία με τις ευλογίες της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης που έψαχνε εναγωνίως για συνάλλαγμα.

3)Δεν είχαμε επεμβάσεις της ΕΣΣΔ στα εσωτερικά μας.Να δεχτώ πως σε περίπτωση επικράτησης των Κομμουνιστών θα είχαμε.Οι νικητές όμως του εμφυλίου ήταν σε τέτοιο βαθμό εξαρτημένες που ελάχιστα απείχαν απο κυβερνήτες μαριονέτες κάποιας αφρικανικής η ασιατικής αποικίας.Για την ιστορία να θυμηθούμε το χαστούκι του Αμερικανού πρέσβη Πόλ Πόρτερ στον υπουργό Συντονισμού της τότε κυβέρνησης Στέφανο Στεφανόπουλο.Συζητώντας με τον υπουργό για κάποια ανάγκη παραγγελειάς όπλων απο τις Ηνωμένες Πολιτείες,ο πρέσβης οργίστηκε με την στάση του υπουργού και τον ράπισε ηχηρά στο μάγουλο.Σύμφωνα με μαρτυρίες ο υπουργός αμέσως ξέσπασε σε κλάματα...Η ταπείνωση του έδωσε την θέση της στην αυτοταπείνωση του Έλληνα υπουργού.Λίγες μέρες αργότερα ο υπουργός δώρησε στη γυναίκα του πρέσβη ένα διαμαντένιο περιδέραιο με σκοπό να κατευνάσει την οργή του Αμερικανού πρέσβη.Ας μην αναρωτιούνται μερικοί για την εξατερική μας πολιτική,απο την στιγμή που οι ξένοι είχαν να κάνουν πάντα με τόσο δουλοπρεπείς Έλληνες πολιτικούς.Θεωρώ περιττό να επεκταθώ στις πολιτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ κατά την διάρκεια του '50 και του '60,που είχαν σαν αποτέλεσμα την πολιτειακή και πολιτική αστάθεια που έφερε τα Ιουλιανά και στη συνέχεια το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967.

4)Ζήσαμε καλύτερα απο τους Βαλκανικούς μας γείτονες.Αυτό εν μέρη ισχυεί,αλλά μόνο για την περίοδο 1980 και μετέπειτα που ήρθε η πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων.Μέχρι τότε όλες οι χώρες του συμφώνου της Βαρσοβίας με εξαίρεση ίσως την Αλβανία,διέθεταν πολύ καλύτερο βιωτικό επίπεδο,ενώ πέτυχαν κάτι που η Ελλάδα δεν πέτυχε ποτέ και αυτό ηταν η ικανοποιητική εκβιομηχάνιση των χωρών τους.Ας δούμε όμως σήμερα 67 χρόνια μετά την νίκη τους ποιό είναι το βιωτικό επίπεδο των Ελλήνων σε σχέση με των πολιτών των πρώην σοσιαλιστικών χωρών.Ας δούμε αναλυτικά τον κατώτατο μισθό των βαλκανικών μας γειτόνων που έζησαν σοσιαλισμό και ας δούμε τον δικό μας που τελικά μείναμε στη δύση.

Αλβανία- 380 ευρώ
Σκόπια- 380 ευρώ
Βουλγαρία- 390 ευρώ
Βοσνία/Ερζεγοβίνη- 450 ευρώ
Ελλάδα-492 ευρώ
Ρουμανία- 480 ευρώ
Μαυροβούνιο – 530 ευρώ
Κροατία- 800 ευρώ
Σλοβενία- 1.000 ευρώ.
Σερβία-333 ευρώ

Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό η Ελλάδα ελάχιστα διαφέρει όσον αφορά τον κατώτατο μισθό με τους Βαλκανικούς γειτόνες της.Μερικοί μάλιστα όπως οι Μαυροβούνιοι,οι Κροάτες και οι Σλοβένοι απολαμβάνουν υψηλότερους κατώτατους μισθούς.Αν αναλογιστούμε και το φτηνότερο σε μερικές απο αυτές χώρες,επίπεδο ζωής τότε η σύγκριση μαζί τους μόνο κατάθλιψη μπορεί να φέρει.Ποιά λοιπόν η μεγάλη μας επιτυχία που τελικά διατηρήσαμε το συγκεκριμένο χρηματοοικονομικό σύστημα σε σχέση με τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες.Και μην ακούσο την δεκαετία του '90 και του '00,τις λεγόμενες καλές εποχές.Το χρήμα εκείνο ηταν αέρας και δανεικό και είναι αυτό που πληρώνουμε ακριβά σήμερα.Όσον αφορά το επιχείρημα οι Ελληνίδες δεν έγιναν πουτάνες,εν μέρη πάλι αυτό εμπεριέχει μια μισή αλήθεια.Δεν φτάσαμε το επίπεδο πορνείας που κτύπησε  το ΄90 χώρες όπως η Ρουμανία,η Βουλγαρία και η Ρωσία,αλλά δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που κατα καιρούς έρχονται στην επιφάνεια ιστορίες για γυναίκες που αναγκάστηκαν να εκπορνευτούν λόγω κρίσης για να τα βγάλουν πέρα.Είτε γυναίκες με οικογένεια,μόνες μητέρες η φοιτήτριες που αναγκάστηκαν να εκπορνευτούν για να καταφέρουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.

Απο την άλλη μεριά  οι υποστηρικτές του ΚΚΕ θα μου πούν πως είμαι άδικος απέναντι τους καθώς ο αγώνας του ΔΣΕ ηταν δίκαιος και γεμάτος σελίδες ηρωισμού και είχε καλές προθέσεις για την χώρα.Να το δεχτώ και αυτό.Αλλά αλήθεια όσο δίκαιος ηταν αυτός ο αγώνας,έπρεπε ο ελληνικός λαός αμέσως μετά την καταστροφή που έφερε ο Β΄ΠΠ να βυθιστεί σε αυτή του εμφυλίου;Υπήρχαν προοπτικές για μια κοινωνική επανάσταση εκείνη την περίοδο;Θα λάμβανε βοήθεια απο την ΕΣΣΔ στον αγώνα τους αυτό;Η απάντηση και στα δύο ερωτήματα είναι όχι.Ούτε οι προοπτικές υπήρχαν όπως υπήρχαν το 1944-1945(πρίν την υπογραφή της Βάρκιζας) και φυσικά η ΕΣΣΔ καμία δυνατότητα ακόμα και να ήθελε,δεν είχε για να στηρίξει το ελληνικό αντάρτικο.Ο Στάλιν όταν έμαθε τα σχέδια Ζαχαριάδη τον προέτρεψε να ακολουθήσει τον μη ένοπλο αγώνα.Σαφώς κάτι τέτοιο ηταν δύσκολο,καθώς η Λευκή Τρομοκρατία και η ασυδοσία διάφορων συμμοριών κυριαρχούσαν εις βάρος παλαιών μελών,στελεχών και υποστηρικτών του ΕΑΜ,αλλά μια άμεση αναμέτρηση με σκοπό την κατάκτηση της εξουσίας,θα είχε και τελικά έφερε πολύ χειρότερα αποτελέσματα.Η απόφαση λοιπόν του ΚΚΕ για επανάσταση και εκπλήρωση των δεσμεύσεων του ΕΑΜ,όσο καλές προθέσεις και να είχε στις συγκεκριμένες συνθήκες ηταν καθαρά τυχοδιωκτική.
Η δράση του ΔΣΕ είχε σαν αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο ανθός του ΚΚΕ και των προσκείμενων στο ΕΑΜ ανθρώπων που τόσα είχαν προσφέρει κατά την διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης.Ο χαμός τους στα βουνά του Γράμμου και του Βίτσι,η προσφυγοποιήση τους στις σοσιαλιστικές χώρες και οι εξορίες του στις βραχονησίδες,προκάλεσαν τεράστιο πλήγμα για το κίνημα του ΚΚΕ.Όλοι αυτοί οι άνθρωποι άμα είχαν ριχτεί στον πολιτικό αγώνα και όχι στον ένοπλο,όσα εμπόδια και αν τους είχε φέρει το εχθρικό πρός αυτούς κράτος,όσες διώξεις και συλλήψεις να είχαν γίνει το αποτέλεσμα σίγουρα θα ηταν καλύτερο για την ιδεολογία τους αλλά και για τον λαό που διακήρυταν πως υπηρετούν.Μια τραγωδία όσες ηρωικές στιγμές και αν εμπεριέχει δεν παύει να είναι τραγωδία.Επίσης θα πρέπει να μας δωθούν κάποιες πειστικότερες εξηγήσεις με το τι ακριβώς θα γινότανε σε περίπτωση νίκης των Κομμουνιστών όσο αφορά το θέμα της Μακεδονίας.Στην 5η ολομέλεια του ΚΚΕ ο Γ.Γ της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης είχε αναφέρει τα εξής:


 "Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός τα 'δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα με το αίμα του για να την αποχτήσει."

Τι εννοούσε εδώ ο ηγέτης του ΚΚΕ;Με την νίκη του ΔΣΕ οι Σλαβόφωνοι Έλληνες(ο όρος Μακεδόνες είναι αδόκιμος)άμα επέλεγαν την απόσχιση απο την Ελλάδα μπορούσαν να το πράξουν;Θα μπορούσαν να έχουν κάποια αυτονομία στις περιοχές που κυριαρχούσαν πληθυσμιακά,η απλά θα απολάμβαν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους υπόλοιπου Έλληνες συμπατριώτες του,το οποίο ηταν και η θέση του ΚΚΕ απο το 1935 μέχρι τότε.
Η ασάφια που άφησε η δήλωση αυτή,μέχρι και σήμερα επιτρέπει πολλές αναγνώσεις.
Ποιά είναι η πραγματική;Ίσως να μην το μάθουμε ποτέ.
Επίσης ποιοί θα έμπαιναν στο στόχαστρο του ΚΚΕ αν αυτό γινότανε κυβέρνηση.Οι πρώην συνεργάτες των Γερμανών μαυραγορίτες,χαφιέδες και ταγματασφαλίτες που η τιμωρία τους θα έπρεπε να είναι αμείλικτη η μήπως οποιοσδήποτε θα διαφωνούμε με την γραμμή του Κόμματος;Θα ηταν καλύτερα αν είχαν νικήσει οι κομμουνιστές;Με το αν δεν γράφτηκε ποτέ η ιστορία,αλλά σαφώς θα μπορούσε να είναι καλύτερα η χειρότερα.Και τα δύο σενάρια είναι εξίσου πιθανά.Σημασία όμως έχει πως τα γεγονότα πήραν συγκεκριμένη τροπή.Σαφώς και θα μπορούσαν να είναι καλύτερα τα πράγματα αν το 1944 στην Αθήνα ο ΕΛΑΣ είχε επικρατήσει των Βρετανικών και Κυβερνητικών δυνάμεων.Για πρώτη φορά στην Ιστορία τς Ελλάδας,ο λαός και όσοι αγωνίστηκαν μαζί του θα είχαν τον πρώτο και τελευταίο λόγο.Άλλωστε η πλειοψηφία του κόσμοθ υποστήριξε είτε ενεργά,είτε παθητικά τον αγώνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.Ο ΔΣΕ όμως δεν ηταν ΕΛΑΣ και πέραν απο το γεγονός πως αυτός επανδρώθηκε κυρίως απο πρώην Ελασίτες,δεν είχε ούτε τον ίδιο σκοπό,ούτε τις ίδιες δυνατότητες,ούτε την υποστήριξη και τις δυνάμεις που είχε ο ΕΛΑΣ.Κλείνω και δεν επανέρχομαι με αυτό το τελευταίο.

Η χειρότερη επίσης απόροια του εμφυλίου πέραν της τραγωδίας και των καταστροφών που έφερε,είναι η ηθική του διάσταση.Το γεγονός πως όσοι αγωνίστηκαν και πολέμησαν για μια Ελεύθερη Ελλάδα βασανίστηκαν,εκτελέστηκαν εξορίστηκαν,σκορπίσανστις χώρες της ανατολής και κάποιοι πιο άτυχοι έφαγαν 'συντροφικά' μαχαιρώματα,ενώ όσοι κατά την διάρκεια της κατοχής συνεργάστηκαν με τους εχθρούς του Έθνους και θησαύρισαν εις βάρος του εξαθλιωμένου ελληνικού λαού,ανέλαβαν αξιώματα,τιμήθηκαν σαν ήρωες και αντιστασιακοί,απέκτησαν περιουσίες(πάλι στην πλάτη του μαλάκα λαού),κυβέρνησαν αυτή την χώρα και φυσικά την οδήγησαν σταδιακά στα σημερινά τα χάλια.Ίσως τελικά αυτοί και οι απόγονοι τους είναι οι μόνοι κερδισμένοι και που φυσικά θα πρέπει να παηγυρίζουν κάθε χρόνο,καθώς ο εμφύλιους λειτούργησε για αυτούς σαν η κολυμπήθρα του Σιλωάμ,μέσω της οποίας παραγράφτηκαν οι προδοσίες και τα εγκλήματα τους.

Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο να αναλογιστούμε τις σκοπιμότητες των εορτασμών αυτών.Ποιούς εξυπρετούν;Και γιατί σχεδόν 70 χρόνια απο τότε να συνεχίζονται αυτές να τελούνται;Ποιοί επιθυμούν αυτή την πόλωση;Ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματα του...
Ο επίσημος τερματισμός του εμφυλίου πολέμου μια μέρα σαν σήμερα το 1949 είχε σαν αποτέλεσμα δύο νικητές και έναν ηττημένο.Οι νικητές υπήρξαν τα σχέδια των ΗΠΑ και των συμμάχων τους για έλεγχο της Ελλάδας και διατήρηση της στο δυτικό στρατόπεδο και απο την άλλη μεριά τα κάθε λογής κατακάθεια της ελληνικής κοινωνίας που απο βδελυροί προδότες και ρουδιάνοι των κατακτητών,υπήρξαν η μοναδική περίπτωση στην Ευρώπη που όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν ως προδότες,αλλά τιμήθηκαν απο το κράτος ως 'πατριώτες' και συνέχισαν να κάνουν ακόμα πιο ανενόχλητοι της δουλειά που ήξεραν καλύτερα.Αυτή της παρασιτικής ζωής είς βάρος των συμπατριωτών τους.Απο την άλλη μεριά ο μοναδικός ηττημένος υπήρξε ο ελληνικός λαός.Που είδε τα παιδιά του και απο τις δύο παρατάξεις να αφήνουν τα κοκκαλά τους στις κακοτράχαλες πλαγιές του Γράμμου και του Βίτσι για μια υπόθεση που δεν ηταν δική τους,αλλά καθαρά λόγω των σχεδιασμών των Μεγάλων Δυνάμεων.Και σα να μην έφτανε αυτό διχάστηκε και ακόμα και σήμερα παραμένει διχασμένος πάνω σε πράγματα που έγιναν πρίν απο 70 χρόνια...
Κάποιοι στήνουν γιορτές πάνω σε πληγιές που δεν αφέθηκαν να κλείσουν παρά τις τόσες δεκαετίες που πέρασαν.Κάποιοι επιμένουν να τις διατηρούν ανοιχτές.
Ας φροντίσουμε λοιπόν εμείς να τους τις χαλάσουμε!