Αναμνήσεις απο την ΚΝΕ:Τα φοιτητικά χρόνια(πρώτοι μήνες)

Σήμερα είναι η τρίτη μέρα που πηγαίνω στη σχολή.Είμαι αρκετά ενθουσιασμένος.Νοιώθω πως δεν είμαι εδώ μόνο για να σπουδάσω,αλλά και για να αγωνιστώ πιο συγκροτημένα για τα ιδεώδη μου.Τα πράγματα στη Φιλοσοφική δεν θα είναι τόσο δύσκολα.Η Π.Κ.Σ(πανσπουδαστική κίνηση συνεργασίας),η φοιτητική συνδιακαλιστική οργάνωση του ΚΚΕ είναι αρκετά ισχυρή και με αρκετά μέλη.Δεν θα είμαι μόνος όπως ήμουν στο σχολείο.Μάλιστα απο αυτά που μου λένε πολλοί σύντροφοι φέτος είναι αρκετά πιθανό να βγούμε πρώτοι σε όλη την σχολή.Έχω ήδη γνωρίσει πολλά παιδιά.Οι άντρες σύντροφοι είναι μαχητικοί και δυνατοί,τους τρέμουν οι υπόλοιπες παρατάξεις,ενώ οι συντρόφισες φαίνονται έξω καρδία,ενώ κάποιες απο αυτές είναι και ωραίες κοπέλες.

Βλέπω πρώτο τον Αλέκο,να κάθεται μαζί με τους άλλους στα τραπεζάκια μπροστά απο την αίθουσα 440.
-Που σε ρε μαλάκα;
-Καλά ρε ήρθα να γαμήσω κανέναν συνασπισμένο,είπα εγώ γελώντας.
-Θα δυσκολευτείς σύντροφε.Είναι μόλις 3 απο αυτούς στη σχολή και θα τους δείς μόνο στις γενικές συνελεύσεις,αποκρίθηκε ένας άλλος σύντροφος.
-Κρίμα,τότε λέω να γαμήσω κανέναν Πασπίτη.
-Θα βαρεθείς είναι εύκολος στόχος.Όταν τα φρικιά των ΕΑΑΚ θα φέρουν ενισχύσεις απο το Πολυτεχνείο να σε δώ πόσο μάχιμος είσαι.Αυτοί είναι οι πιο αξιόλογοι αντίπαλοι μας.

Ο τύπος που μου μίλησε ήταν ο Ηλίας.Μέτριου αναστήματος,αδύνατος με μούσια και καλοντυμένος.Δεν μοιάζει με κνίτης.Πιο πολύ για ανένταχτο η Δαπίτη θα τον έκανε κανείς.
 -Άκουσε να δείς σύντροφε,ωραίες οι κουβέντες για ξυλίκια η πεσίματα,αλλά δεν είμαστε εδώ για αυτό.Ο σκοπός μας,να αυξήσουμε την επιρροή μας στους φοιτητές και ιδιαίτερα σε αυτούς απο το έτος σου.Αυτό μας νοιάζει πρώτα και καλύτερα και όχι τα ξυλίκια.Απο την άλλη,αν χρειαστεί θα τα ρίξουμε και αυτά όπως κάναμε πέρισυ με τις καταλήψεις.
-Περιμένω με ανυπομονησία για δράση.Έχω ανοιχτούς λογαριασμούς με τους συνασπισμένους και φυσικά με όποιους είναι εναντίον μας.Θα κάνω τα μέγιστα να καταφέρουμε να βγούμε πρώτη δύναμη.
-Έτσι σε θέλω μου είπε και με χτύπησε φιλικά στον ώμο.
-Και γαμώ τα παιδιά ο Ηλίας,είπε ο Αλέκος όταν ο σύντροφος έφυγε μακρυά.
-Ισχυεί,αν και όταν τον πρωτοαντικρίσεις δεν μοιάζει με σύντροφος.

Έκανα ένα τσιγάρο και μαζί με τον Αλέκο πήγαμε στο μάθημα.Ήταν το πρώτο μάθημα που θα παρακολουθούσα.Απογευματάκι κάποιας μέρας του Σεπτέμβρη που δεν μπορώ να θυμηθώ.
Το μάθημα εισαγωγή στην Παγκόσμια Ιστορία.Το μάθημα καταπληκτικό το ίδιο και η καθηγήτρια.Δυστυχώς απο αυτά που μου ειπαν οι σύντροφοι είναι εναντίον της οργάνωσης και των αγώνων μας.Αυτό όμως δεν αναιρούσε πως χρειαζόσουν να καταβάλεις τεράστια προσπάθεια για να βαρεθείς στο μάθημα της.Όταν βγαίνουμε για διάλλειμα,πάω έξω απο τα τραπεζάκια και μια γλυκιά συντρόφισσα μου δίνει μια στίβα απο φυλλάδια της οργάνωσης να τα μοιράσω στο αμφιθέατρο.
Η αλήθεια είναι πως αισθανόμουν λίγο άβολα,να περνάω απο έναν έναν τους συμφοιτητές μου και να του αφήνω το φυλλάδιο,αλλά το έκανα μιας και έβλεπα πως ο Αλέκος και οι άλλοι σύντροφοι το έκαναν με μεγάλη ευκολία.Εκεί που μοίραζα ακούω μια φωνή να μου λέει.

-Για να δώ τι γράφετε ρε σταλίνες;Τον κοίταξα:Μελαχροινός σχετικά μικρού αναστήματος,με εμφάνιση που παραπέμπει σε αριστεριστή,η συνασπισμένο.Είχε ένα ειρωνικό υφάκι που μου την έδινε στα νεύρα,αν και ο τόνος του ηταν περισσότερο χαζοχαρούμενος και όχι επιθετικός.
-Ωρίστε συνάδελφε διάβασε και θα δείς τι γράφουμε.
-Ήμουν και εγώ στην ΚΝΕ.Μάλιστα μέχρι πρόσφατα.
-Γιατί αποχώρησες;
-Γιατί διάβασα κάποια πράγματα που δεν μου άρεσαν.Επίσης δεν μου αρέσει ο Στάλιν.
-Και εμένα δεν μου άρεσε αρχικά,αλλά οι συνθήκες με έκαναν όχι μόνο να μου αρέσει,αλλά να τον έχω και κάδρο.
-ΕΕΕ όχι και κάδρο!Σκότωσε τόσο κόσμο.Εκατομμύρια τα θύματα του.
-Δεν τα ξέρεις καλά συνάδελφε.Το ονομά σου;
-Αποστόλης.
-Μάριος,χάρηκα πολύ.Λοιπόν Αποστόλη,έχουμε όλο τον χρόνο να τα πούμε και να σου αποδείξω πως έχεις λάθος.
-Πρόσεχε μην σου αποδείξω πως είσαι λάθος εσύ.

Το διάλλειμα τελείωσε και επιστρέψαμε στο μάθημα.Το οποίο μου φαινόταν πολύ πιο ενδιαφέρον.Αισθανόμουν μεγάλη ευτυχία και οτι μπροστά μου είχα 4 χρόνια που θα είναι όισως τα καλύτερα της ζωής μου.Η σχολή,το μάθημα,η οργάνωση,οι αγώνες,τα νέα πρόσωπα και φυσικά ποιός ξέρει ανάμεσα στις τόσες συμφοιτήτριες εντός του αμφιθεάτρου,ίσως βρισκόταν και ο φοιτητικός μου έρωτας.Το κλίμα γύρω μου το αισθανόμουν τόσο εύφορο.Ετοιμαζόμασταν να φύγω μαζί με τον Αλέκο.Όπως φεύγαμε είδα τον Αποστόλη να κάθεται στα τραπεζάκια του ΣΕΚ(σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα)τροτσκιστες(του κώλου).Όχι μόνο καθόταν,αλλά και φαινόταν να συνομιλεί σε οικείο κλίμα με τις αντρογυναίκες που απαρτίζαν την οργάνωση αυτή.
ΕΕ τον πούστη αναλογίστηκα.Μου το έπαιζε ανεξάρτητος και πως δεν γουστάρει Στάλιν και είναι τρότσκας.Ύπουλος σαν του συριζαίους.Θα του την φτιάξω την μούρη.Είμαι βέβαιως πως δεν θα αργήσει η μέρα και θα τον κάνω μπαούλο στο ξύλο.
Την ώρα που εγώ σκεφτόμουν αυτά κτύπησε το τηλέφωνο μου.Ήταν η Δήμητρα απο τα κεντρικά γραφεία του κόμματος στην Ομόνοια.
-Πάρε τον Αλέκο και ελάτε στην ΚΟΑ(κομματική οργάνωση Αθήνας).Θα σας πούμε δυό λόγια και θα γνωρίσετε επίσης και κάτι συντρόφισες που όπως και εσείς είναι οργανωμένες απο το λύκειο.
-Οκ είπα και έκελισα το τηλέφωνο.
-Μαλάκα Αλέκο μας έχω και γαμώ τα νέα.Θα πάμε στην ΚΟΑ που θέλουν να μας πούν κάτι και επίσης θα μας γνωρίσουν και κάτι συντρόφισες απο το έτος μας που δεν της έχουμε γνωρίσει ακόμα γιατί άργησαν να έρθουν.Μπορεί να είναι ωραία γκομενάκια.Άντε να φάμε τίποτα γιατί θέλω να γαμήσω σαν τρελός.
-Απο πότε έχεις να γαμήσεις;
-Έχω πολύ καιρό,του απάντησα,σχεδόν αισθανόμενος ντροπή για την απάντηση μου αυτή.

Πήραμε το λεοφωρείο και κατεβήκαμε ομόνοια.Το κτήριο της ΚΟΑ ηταν πίσω απο την πλατεία.Έμοιαζε με παλιό ξενοδοχείο.Ηταν όμως ένα αχούρι.Δεν περίμενα τα κεντρικά γραφεία της Αθήνας να ηταν σε αυτή την κατάσταση.Ανεβήκαμε μερικούς ορόφους και φτάσαμε στον όροφο μας είχε υποδείξει η Δήμητρα.Κτυπήσαμε την πόρτα και μπήκαμε σε μια μικρή και ακατάστατη αίθουσα γεμάτη,αφίσες,κουβάδες για αφισοκόληση,πεταμένα φυλλάδια ένα ετοιμόροπο τραπέζι και πάνω ένα τασάκι που ξεχείλιζαν οι γόπες απο αυτό.Σε καρέκλες γύρω απο αυτό,ηταν η Δήμητρα και τρείς κοπέλες.
-Καθίστε σύντροφοι.Λοιπόν αυτοί είναι ο Μάριος και ο Αλέκος.Τα κορίτσια απο εδώ είναι η Μαρία,η Έλσα και η Λένα.
-Χαρήκαμε πολύ είπα εγώ και το μάτια μου δεν λέγανε να ξεκολήσουν απο την Λένα.Δεν ηταν κάτι το ιδιαίτερο,αλλά εμένα μου άρεσε πολύ.Μετρίου αναστήματος,καστανή,με γλυκό προσωπάκι και μερικά ωραία πιασίματα.
-Λοιπόν ακούστε.Εσείς οι 5 είστε οι οργανωμένες μας δυνάμεις στο πρώτο έτος.Αυτό είναι πολύ καλό.Πρίν 5 χρόνια που οι σύντροφοι με νύχια και με δόντια στήσανε σχεδόν απο το μηδέν την οργάνωση,ηταν μόλις 5 άτομα απο όλα τα έτη της σχολής.Πράγμα που σημαίνει,έχετε την ευκαιρία,να βοηθήσετε ώστε η οργάνωση να αυξήσει την επιρροή της στην σχολή.Τα πράγματα για μας φαίνονται να πηγαίνουν καλά.Έχουμε αυξήση την δυναμική μας και είμαστε σε θέση να πάρουμε την Φιλοσοφική σχολή φέτος στις φοιτητικές.Πέρισυ την χάσαμε για περίπου 40 ψήφους.Είναι πολύ σημαντικό να συντονίσουμε την δράση μας με σκοπό ο μεγαλύτερος φοιτητικός σύλλογος να βγάλει την πανσπουδαστική πρώτη δύναμη.
-Θα δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό για τον σκοπό αυτό.Άλλωστε έχω αποκτήσει πολύτιμή πείρα απο τις καταλήψεις και κάτω απο δύσκολες συνθήκες.Θα κάνω το καλύτερο για την οργάνωση.
-Μάριε είμαστε σίγουροι για αυτό.Μιλήσαμε με τους συντρόφους σου απο την Νέα Σμύρνη και μας επιβεβαίωσαν πως είσαι μαχητικός και καλός σύντροφος.Βέβαια μας είπαν πως καμιά φορά ξεφεύγεις λίγο,είπε η Δήμητρα με ένα μικρό γέλιο.
-Τι εννοείς συνρόφισσα;
-Τίποτα σύντροφε απλά σε πειράζω λίγο.

H φωτογραφία είναι απο την εποχή εκείνη του πρώτου έτους

Η ιδιότυπη αυτή 'σύσκεψη΄τελείωσε και όπως φεύγαμε ο Αλέκος δεν έχασε την ευκαιρία και πρότεινε στις συντρόφισσες να πάμε μαζί για καφέ.Μέσα μου η πρωτοβουλία του αυτή με χαρωποιήσε ιδιαίτερα γιατί το σκεφτόμουν και εγώ,αλλά δεν είχα το θάρρος να το προτείνω.
Η Έλσα,αλλά τα υπόλοιπα κορίτσια δεν είχαν αντίρριση.Αυτό που είχε σημασία για μένα ηταν πως η Λένα μπορούσε να έρθει.
Περπατήσαμε λοιπόν και απο την ομόνοια πήγαμε περπατώντας ως το Μοναστηράκι.Αποφασίσαμε να καθίσουμε σε ένα όμορφο μαγαζί που είχε θέα προς την Ακρόπολη μπροστά απο τις ράγες του ηλεκτρικού.Είχα καταλάβει πως ο Αλέκος γλυκοκοίταζε την Μαρία,πράγμα που με γέμιζε μεγαλύτερη χαρά,καθώς δεν θα τα χαλάγαμε στην 'λεία'.
Και τα δύο κορίτσια ηταν μαζεμένα μεν,αλλά σε καμία περίπτωση δεν έδειχναν να πλήτουν με την παρέα μας.Αντιθέτως όσο περνούσε η ώρα είχαν αρχίσει να είναι πιο αχοιχτές.Κάτσαμε τουλάχιστον 2 ώρες μαζί,συζητώντας για την οργάνωση,για σινεμά,για θέατρο(για κακή μου τύχη είχα μαύρα μεσάνυχτα),για ταξίδια και τα πειράγματα δίναν και πέρναν εκατέρωθεν.Αναμφίβολα ηταν ένα απο τα πιο ωραία απογεύματα της μέχρι τότε ζωής μου.

Ο καιρός περνούσε και η ζωή μου κινούταν γύρω απο το εξής καθημερινό πρόγραμμα.Ξύπνημα στις 8 για να είμαι στο μάθημα στις 10(ήθελα 1μισυ ώρα χρόνο απο το σπίτι μου μέχρι την σχολή),μάθημα,ενασχόληση με την οργάνωση,σουβλάκια στο ραβαϊσι,καφέδες,ποτά και μετά επιστροφή στο σπίτι.Έλειπα απο τις 08:30 και επέστρεφα πολλές φορές μετά τις 22:00.Κάποιες φορές που έκανα κανένα μεροκάματο,προσάρμοζα το πρόγραμμα αναλόγως.Τον πρώτο μήνα ηταν εύκολο να συνδιάζω όλα αυτά μαζί με δουλειά.Απο τον Οκτώβρη και μετά τα πράγματα έγιναν δύσκολα,καθώς τα μαθήματα αυξήθηκαν και επειδή ήθελα να παρίσταμε σε όλα(εκτός απο την αρχαία φιλολογία)και ταυτόχρονα να έχω και τις βόλτες μου,αποφάσισα να σταματήσω την δουλειά.Θα μου έδινε την ευκαιρία να αφιερώσω άλλωστε περισσότερο χρόνο στο κόμμα.Την συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν είχα ανάγκη τα χρήματα,το είχα κάνει αποκλειστηκά και μόνο για να δώ τι πάει να πεί εργατιά και έμισθη εκμετάλευση.Αργότερα θα καταλάβαινα με τον πιο πικρό τρόπο,πως με το να σταματήσω να εργάζομαι,είχα διαπράξει ένα μοιραίο και τραγικό για μένα λάθος.

Οργανωτικά είχα περάσει πλέον απο την δικαιοδοσία της τοπικής οργάνωσης της Νέας Σμύρνης,στην ΚΟΑ,όπου και στεγάζοταν το συνδικαλιστικό τμήμα του κόμματος.Μαζευόμασταν σε εκείνο το ακατάστατο και βρώμικο δωμάτιο,οι σύντροφοι/ες απο τα δύο πρώτα έτη του τμήματος μας.Υπήρχε μεγάλη όρεξη για δουλειά και για αγώνα.Η καθοδήγηση της σχολής,ήθελε να καταφέρουμε να βγούμε πρώτη δύναμη σε όλη την σχολή.Για αυτό και είμασταν μια ιδιαίτερα εξωστρεφής οργάνωση.Οι φοιτητές,ακόμα και αυτοί που δεν συμφωνούσαν μαζί μας ακούγαν με προσοχή τις ανακοινώσεις μας.Φυσικά δεν λείπαν και οι κομματικοί εγκάθετοι κυρίως απο τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ(ΠΑΣΠ).
Μια μέρα του Οκτώβρη ενώ είμασταν στα τραπεζάκια,έρχεται ο Ηλίας πρός το μέρος μου:
-Μαριάκο έλα λίγο εδώ.
-Τι είναι ρε σύντροφε;
-Τα Πασόκια έχουν αρχίσει να λένε μαλακίες,για αυτό έκατσα και έγραψα μια ανακοίνωση απάντηση,που θα την Εκφωνήσουμε στην 313 πρίν αρχίσει το μάθημα.
-Ωραίος σύντροφε,πάμε όλοι μαζί με τον Αλέκο να σε ακούσουμε να την εκφωνείς.
-Δεν κατάλαβες καλά,εσύ θα την εκφωνήσεις όχι εγώ!
-Μα;;;Δεν ξέρω μου ήρθε απότομ...
-Δεν έχουμε χρόνο,πάμε στην αίθουσα σε 5' αρχίζει το μάθημα,να πρόλαβουμε μην μας την πεί η καθηγήτρια.
Έτσι λοιπόν και εγώ κατευθύνθηκα πρός την αίθουσα με τον Ηλία,τον Αλέκο,την Μαρία και την Λένα.Το γεγονός πως θα ηταν μπροστά η Λένα μου δημιουργούσε μεγαλύτερο άγχος.
Μου δίνει ο Ηλίας το χαρτί και μου λέει να το κοιτάξω λίγο,πρίν πάω πρός το έδρανο.
Μια γρήγορη ματιά και κατευθύνθηκα πρός το μικρόφωνο.Δεν θυμάμαι τι ακριβώς ηταν το περιεχόμενο της ανακοίνωσης αυτής,αλλά υποθέτω πως το πνεύμα ως συνήθως πήγαινε κάπως έτσι:

'Συνάδελφοι,μια ανακοίνωση απο την Π.Κ.Σ.Την περίοδο αυτή γινόμαστε μάρτυρες τις αντεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης,που σε συνεργασία με τις δυνάμεις της στο φοιτητικό κίνημα θέλουν να υποβαθμίσουν τις σπουδές μας...'

Και ενώ τα έλεγα αυτά όμορφα και ωραία,έχοντας πάρει τον αέρα μετά απο ελάχιστα δευτερόλεπτα,φτάνω σε ένα σημείο που δεν μπορώ να  βγάλω τι είχε γράψει ο Ηλίας,αρχίζω και κοπιάζω.Εκεί που με συμφοιτητές μου με ακούγαν αρχίσαν σιγά σιγά να κάνουν θόρυβο και να ακούγονται αραία κάποια γελάκια.Προσπαθώντας να διατηρήσω την ψυχραιμία μου,άρχιζα να επαναλαμβάνω με ρητορικό τρόπο την τελευταία λέξη που μπορούσα να διαβάσω,να κερδίσω χρόνο,διαβάζοντας το υπόλοιπο της πρότασης,ώστε να αντικαταστήσω την λέξη που δεν έβγαζα με μια άλλη.Και το θαύμα εγένετο!Εκεί που ήθελα να ανοίξει η γή να με καταπιεί,μου ήρθε η έμπνευση και μπορούσα να συνεχίσω την ανακοίνωση.Απο την ένταση της στιγμής και την εσωτερική χαρά,κοπάνησα με δύναμη το χέρι μου στο έδρανο.Επικράτησε απόλυτη σιγή απο το ακροατήριο...Δεν ακουγόταν τίποτα,παρά μονάχα εγώ να συνεχίζω ακάθεκτος της ανακοίνωση ως το τέλος που και που αυτοσχεδιάζοντας και απο πάνω!
Όταν τελειώσα,δέχτηκα ένα χειροκρότημα απο μεγάλη μερίδα των συμφοιτητών μου.Κατευθύνθηκα πρός τους συντρόφους μου που βρισκόντουσαν σχεδόν δίπλα στο έδρανο.Με υποδέχτηκαν με χαμόγελα ικανοποιήσης,αλλά και έχοντας καταλάβει που ωφείλοταν η αντίδραση μου αυτή.

-Σύντροφε γάμησες,δεν υπάρχεις ρε!!!
-Είδες ρε Αλέκο,ήρθα καυλωμένος να τους σκίσω τους πουσταράδες.
-Συντροφάρα πές αλήθεια δεν έβγαζες τα γράμματα μου για αυτό το κοπάνησες το έδρανο.
-Έτσι είναι ρε Ηλία τι έγραφες αλήθεια εκεί;
-Το ήξερα ρε πως μπορώ να βασιστώ πάνω σου.
-Μάριε ήσουν υπέροχος!Αποκρίθηκε η Λένα.
-Είδες συντρόφισα τι σου κάνει η συνοικία;
-Χαχαχαχα.

Πρίν προλάβουμε να φύγουμε,μέλη της ΠΑΣΠ ανεβαίνουν στο έδρανο,απαντώντας στην ανακοίνωση μας.Με το πέρας αυτής,δεχτήκαν και αυτοί χειροκρότημα απο μερίδα του αμφιθεάτρου.Όταν τελειώσε ο εκπρόσωπος της πράσινης μπίχλας,συγγνώμη ΠΑΣΠ ήθελα να πώ,κατευθύνθηκε πρός το μέρος μου χαμογελώντας φιλικά και μου είπε στο αυτί.

-Μικρέ ακόμα δεν ήρθες και μας το παίζεις κάμποσος;Θα σε εξαφανίσουμε!
-Θα μου κλάσεις τα αρχίδια γαμημένε!!!!
Πάω να τον αρπάξω απο τον λαιμό αλλά ο Ηλίας που την είχε ψιλιαστεί,πετάχτηκε ανάμεσα μας και με απομάκρυνε απο το αμφιθέατρο.

-Ρε Μαριάκο γιατί μου το χαλάς,ενώ τα πήγες μια χαρά πρίν;
-Ήρθε και με απείλησε το μόνι(μουνί στη δυτική πελοπονησιακή αργκό)!
-Φυσικά και το έκανε.Πρώτον για να σου σπάσει τον τσαμπουκά και δεύτερον για να σε κάνει να τους επιτεθείς και να φανείς εσύ και η παράταξη σαν τραμπούκοι.Απο ότι βλέπω στο πρώτο απέτυχε,αλλά στο δεύτερο πήγε να τα καταφέρει.Να προσέχεις.Αν δεν υπάρχει γραμμή και αν φυσικά δεν απειλούμαστε,δεν ρίχνουμε ξύλο.Μην ανησυχείς αφού είσαι τόσο καυλωμένος θα έχεις τις ευκαιρίες σου.Ξέρεις πόσες φορές θα τον κάνεις μπαούλο αυτό τον μαλάκα;Πέρισυ για να γλιτώσει απο τον Πέρδικα,έτρεχε να κρυφτεί στην κοσμητεία του τμήματος.
Ο Πέρδικας ηταν πολύ καλός φίλος του Ηλία και οι δύο άρρωστοι Αεκτσίδες.Τον πραγματικό του όνομα ηταν Σταύρος,αλλά τον αποκαλούσαν Πέρδικα πρός τιμή του καπετάνιου του ΔΣΕ,λόγω  της μαχητικότητας του και ατόμων απο άλλες παρατάξεις που είχε σπάσει στο ξύλο.
Τα νέα δεν άργησαν να φτάσουν και σε αυτόν.Ήταν στα τραπεζάκια και μιλούσε μαζί με κάτι άλλους συντρόφους.

-Τι θα γίνει ρε παόκι θα μας γαμήσεις όλους ακόμα δεν μπήκες στη σχολή;
-Έτσι λέω,αλλά γιατί το λές αυτό Πέρδικα;
-Έμαθα για το χεράκι που κοπανούσες καθώς και για τα τσαμπουκαλίκια.
-Και που να δείς τι έρχεται στο μέλλον.
-Απο μαγκιές καλός είσαι,αλλά απο γκομενάκια δεν σε βλέπω να κάνεις και πολλά.
-Είναι νωρίς ακόμα για να δείς τι αξίζω και εκεί.
-Εδώ θα είμαι να το δώ.

Ο καιρός περνούσε.Το πρόγραμμα συνεχιζόταν όπως είχε.Μαθήματα,οργάνωση,πορείες,καφέδες,σουβλάκια και ποτά.Έχοντας ζήσει την καταπίεση των πανελληνίων,όλα αυτά με έκαναν να ζώ πραγματικά έναν παράδεισο,έτσι το έβλεπα μέχρι τότε.

Το μόνο που μου έμενε ηταν να μπορέσω να χωθώ σε εκείνη την Λένα.Προσπαθούσα να της πιάνω κουβέντα για να την προσεγγίσω περισσότερο.Και εκείνη κάθε φορά που με έβλεπε με έκανε να μην αισθάνομαι απαρατήρητος.Δεν έλειπαν και τα εκατέρωθεν κοπλιμέντα.Το πρόβλημα είναι πως τότε δεν το είχα ιδιαίτερα με τις γυναίκες.Είχα μια μικρή σχέση το λύκειο για λίγο καιρό,αλλά πέρα απο αυτό δεν είχα άλλες εμπειρίες.

Μια μέρα μετά το μάθημα την είδα να κάθεται μόνη στα τραπεζάκια.Της ρώτησα αν πεινάει και αν ήθελε να πάμε να φάμε κάτι μαζί.Δέχτηκε με χαρά.Πήγαμε στο ραβαϊσι,το πιο φοιτητικό σουβλατζίδικο που υπήρχε στο Ζωγράφου.Καθίσαμε και αρχίσαμε να μιλάμε για την σχολή,τις ζωές μας και φυσικά την οργάνωση.Τότε άρχισα να καταλαβαίνω πως υπήρχαν πράγματα που την απασχολούσαν.

-Μάριε μπήκα στην οργάνωση στα 15 μου σε μια μικρή κοινωνία ενός νησιού,που κάθε άλλο παρά φημίζεται για τα ποσοστά του κόμματος.Ήμουν δακτυλοδηκτούμενη αρνητικά για αυτό.
-Σε καταλαβαίνω.Μπήκα στην οργάνωση στα 16 μου και είχα και εγώ θέματα για τις πολιτικές μου πεποιθήσεις και την οργάνωση μου στην ΚΝΕ,όχι μόνο απο τον περιγυρό μου αλλά απο την ίδια την οικογένεια μου.
-Το πιστεύω.Κοίτα εσύ και εγώ μπήκαμε στην οργάνωση,όταν είμασταν μαθητές και οταν δεν είχαμε χρόνο λόγω διαβάσματος να ασχοληθούμε με αυτή.Όσοι βλέπεις γύρω σου εκτός απο μένα,εσένα,την Μαρία και την Έλσα,μπήκαν στην οργάνωση εκ του ασφαλούς,όντες φοιτητές με απόλυτο χρόνο μην έχοντας να χάσουν κάτι.Πολλοί και πολλές μπήκαν για να λύσουν τα ψυχολογικά τους,να περάσουν επαναστατικά φοιτητικά χρόνια,η να βρούν γκόμενα/ο.Δεν μπήκαν σοβαρά και συνειδητοποιημένα.
-Λένα μου νομίζω πως υπερβάλεις.Δεν λέω εντάξει πολλοί δεν είναι σαν και εμάς.Αλλά τι σημαίνει αυτό,πως δεν είναι καλοί σύντροφοι;
-Στην οικογένεια έχω ως πρότυπο τον πατέρα μου.Στα νιάτα του ηταν στην ΚΝΕ και μάλιστα στέλεχος.Χρόνια αφιέρωσε στο κόμμα και τελικά,έφυγε γιατί δεν άντεξε κάποια πράγματα που είδε.Συγκρίνοντας τον πατέρα μου με πολλούς που βλέπω έχω αρχίσει να ανησυχώ.
-Νομίζω ανησυχείς άδικα.Γιατί κάποιος που είναι μαλάκας να ενταχθεί στην ΚΝΕ και οχι στην ΔΑΠ η την ΠΑΣΠ,οπού θα έχει και κέρδος άλλωστε.
-Δεν ξέρεις ποτέ τι έχουν οι άνθρωποι στο πισω μέρος του μυαλού τους.
-Αυτό ισχυεί.

Όταν τελειώσαμε το φαγητό και πληρώσαμε περπατήσαμε λίγο.Την συνόδευσα ως την στάση του λεοφωρείου και περίμενα να έρθει το λεοφωρείο.Όταν αυτό ήρθε,την αποχαιρέτησα και συνέχισα να περπατάω μόνος μου.Είχα πολλά στο μυαλό μου με πρώτο και καλύτερο αυτήν.Δεν ήμουν ερωτευμένος,αλλά την γούσταρα αρκετά.Σκεφτόμουν τον καλυτερο τρόπο να της χωθώ.Όταν χώνεψα τα σουβλάκια,πήγα στην πλησιέστερη στάση και πήρα και εγώ το λεωφορείο της επιστροφής.

Ο καιρός περνούσε αργά αλλά όμορφα.Η καθημερινότητα όπως την προανέφερα.Μια μέρα πρίν κοιμηθώ είδα ένα μήνυμα απο τον Ζαχαρία.Ο Ζαχαρίας ηταν ένας συμμαθητής μου απο το Γυμνάσιο που ψιλοκάναμε παρέα,είχαμε συμμετάσχει και μαζί σε πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών στη Ρουμανία.Ηταν φίλα προσκείμενος στο ΚΚΕ,την περίοδο μάλιστα που εγώ είχα πιο συντηρητικές αντιλήψεις.Στο λύκειο ενώ είμασταν μαζί δεν πολυκάναμε παρέα.Στο μήνυμα μου έλεγε πως θέλει να μιλήσουμε,μιας και σκεφτόταν να γραφτεί στην ΚΝΕ.Του απάντησα θετικά και του είπα μια απο αυτές τις μέρες θα είμαι διαθέσιμος.Ο Ζαχαρίας είχε περάσει στο πολυτεχνείο,το οποίο δεν ηταν μακρυά απο την Φιλοσοφική.Μου πρότεινε να με πάρει με το αμάξι να πάμε μαζί στη σχολή το πρωί.Του είπα πως καλύτερα να βρεθούμε μετά το αυριανό μάθημα.

Το επόμενο πρωί πήγα στο μάθημα όπως είχα προγραμματίσει.Κάθησα δίπλα σε έναν παράξενο τύπο.Ψηλός και σχετικά χοντρός με γαμψή μύτη και γελιά.Έμοιαζε περίπου 30 χρόνων.Το ιδιαίτερα σοβαρό ύφος σε συνδιασμό με τα ρούχα που φορούσε μου έδιναν αυτή την εντύπωση.Δεν έδωσα σημασία και παρακολουθούσα το μάθημα του (συγχωρεμένου πλέον) Μπιργάλια,αρχαία ιστορία Α΄.
Με τον ενθουσιασμό του πρωτοετή και την περιέργια που είναι έμφυτη μέσα μου,έκανα παρεμβάσεις και ερωτήσεις τον καθηγητή.Το ίδιο έκανε και ο Αποστόλης ο ΣΕΚίτης.Μου έκανε εντύπωση καθώς περίμενα οι ενστάσεις του να είχαν να κάνουν με τα ανθελληνικά ιδεολογήματα του κόμματος του,αντιθέτως ηταν πολύ εύστοχα και πετυχημένα.Κάποια στιγμή ο μυστηριώδης τύπος που καθόταν δίπλα μου(που τώρα που τον παρατηρούσα καλύτερα)είχε και λίγο προφίλ διεστραμένου σίριαλ κίλερ,γύρισε πρός το μέρος μου και μου είπε:
-Που τα ξέρεις όλα αυτά;
-Απο αρχαία ιστορία δεν σκαμπάζω και πολλά.Που να με δείς νεότερη και σύγχρονη παγκόσμια ιστορία.
-Είμαι ο Ανδρέας!
-Είμαι ο Μάριος!
Όταν έφτασε η ώρα για το διάλλειμα,πήγα στα τραπεζάκια,όπου οι μεγαλύτεροι σύντροφοι μας έδωσαν φυλλάδια της ΠΚΣ να τα μοιράσουμε στο αμφιθέατρο.Την ίδια στιγμή και ο Αποστολης μοίραζε το υλικό του ΣΕΚ.Ήρθε προς το μέρος μου και έδωσε ένα φυλλάδιο.Είχε θέμα μια εκδήλωση για την Οκτωβριανή επανάσταση.
-Πάρε να διαβάσεις,δεν θα σου κάνει κακό'
-Οκ πάρε και εσύ ένα δικό μας.
-Φέρε.
Περίεργο δεν είχε θέμα να πάρει φυλλάδιο μας.Περίεργη περίπτωση σκέφτηκα.Μοίρασα και στους υπόλοιπους συμφοιτητές μου.Πήγα και πρός την μεριά του Αντρέα.Όταν του έδωσα το φυλλάδιο με κοίταξε με ένα βλέμμα που εμπεριείχε(έκπληξη,επιφύλλαξη και ίσως και εχθρότητα).Τα αισθήματα απο τους υπολοίπους συμφοιτητές ανάμεικτα και αυτά.Φιλικά,εχθρικά,τελειώς εχθρικά,αδιάφορα,χλευαστικά,περίεργια και μέχρι και δηλώσεις στήριξης.Το κλίμα ηταν τέτοιο που ευνοούσε την πολιτική καθώς η φουρνιά μου ηταν αυτή που είχε ζήσει της καταλήψεις για το άρθρο 16 και τις μεγάλες φωτιές στην πελοπόνησο.Προσωπικά είχα ζήσει και τα δύο.
Όταν το μάθημα ξανάρχισε,κάθησα πάλι δίπλα στον Αντρέα.
-Μάριε είσαι στην ΚΝΕ.
-Ναί Αντρέα.
-Περίεργο.
-Γιατί το λές αυτό;
-Δεν μοιάζεις με κνίτης,πως να στο πώ,πιο πολύ μου θυμίζεις άτομο που ασχολείται με αμάξια και μηχανές,παρά με κνίτη.
-Περίεργα είναι αυτά που λές.Δηλαδή πως περιμένεις να είναι ένας κνίτης;Με ταγάρι,αμπέχωνο,κοτσίδα και μούσια.
-ΕΕ κάπως έτσι,μου απάντησε δειλά και επιφυλακτικά
Έχω πέσει σε αρχιμαλάκα σκέφτηκα.Δεν γαμιέται ποιός το χέζει.Άκου εκεί τύπος που ασχολείται με αμάξια και μηχανές.Και εντάξει οι μηχανές,στο χωριό μου καβαλάω την Honda του πατέρα μου στα κρυφά,όταν την κάνει με την μάνα μου για την Καλαμάτα για ψώνια.Αλλά αμάξια.Δεν ξέρω ούτε να οδηγώ.
Η μέρα έφυγε και πήγα να συναντήσω τον Ζαχαρία στο πολυτεχνίο.Με την βοήθεια μηνυμάτων βρήκα την αίθουσα.Κάνανε ακόμα μάθημα.Όταν τελείωσε πήγαμε πρός το αμάξι.Ένα παλιό Ford escort καλοδιατηρημένο.Πήγαμε για καφέ κάπου στο Ζωγραφου να συζητήσουμε για την προοπτική ένταξης του στην ΚΝΕ.Τελικά η συνάντηση αυτή δεν θα καθόριζε την ένταξη η όχι του Ζαχαρία στην οργάνωση,αλλά και την φοιτητική μας ζωή.