Πέθανε ο άνθρωπος
Του Χρήστου Τσούνια
Αγαπητοί φίλοι,
στο παρόν άρθρο θα προσπαθήσω να αναλύσω τους λόγους για τους οποίους το
ανθρώπινο γένος οδηγήθηκε σε αυτήν την τρομερή και βαθειά κρίση που ζούμε όλοι
σήμερα. Η κρίση αυτή όπως όλοι θα ξέρετε, δεν είναι μόνο οικονομική. Κατέληξε
σε αυτήν τη μορφή της αφού πρώτα βιώσαμε και συνεχίζουμε να βιώνουμε μία βαθειά
πολιτισμική, κοινωνική κρίση, μία κρίση αξιών, μία κρίση και παρακμή του ίδιου
του ανθρώπου. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα σιγά σιγά από την αρχή.
Πριν από πολλά χρόνια, το 1882 ο τεράστιος Γερμανός φιλόλογος και φιλόσοφος, ο Φρήντριχ Νίτσε βγήκε και φώναξε: ''πέθανε ο θεος!'', ''πέθανε ο θεός!'', ''εμείς τον σκοτώσαμε!''. Τί εννοούσε με αυτήν του τη φράση; Ο ίδιος θα πει ότι πολλοί άνθρωποι διαβάζουν τα όσα γράφει αλλά κανένας δεν τα καταλαβαίνει. Πιθανότατα, αυτό να ίσχυε στην εποχή του. Πριν από λίγα χρόνια όμως ένας σπουδαίος Έλληνας καθηγητής πανεπιστημίου, ο Δημήτρης Λιαντίνης, ο τελευταίος πνευματικός άνθρωπος της χώρας μας, αυτός ο μεγάλος φιλόσοφος και στοχαστής έκανε μία βαθειά ανάλυση του έργου του Νίτσε και στάθηκε και μελέτησε και στοχάστηκε εις βάθος τη φράση ''πέθανε ο Θεός'' για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο θεός δεν πέθανε, ο άνθρωπος πέθανε. Πώς όμως πέθανε, τί τον οδήγησε στον θάνατο του ύστερα από τόσους αιώνες ζωής και λαμπρού πολιτισμού; Αυτά θα προσπαθήσω να αναλύσω παρακάτω.
Πρώτο μεγάλο πρόβλημα που οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε καταλάβει ακόμα τη σημασία του, είναι το ιμπεριαλιστικό. Ειδικά μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, το πρόβλημα αυτό γιγαντώθηκε. Ποιος είναι ο ιμπεριαλισμός; Έχει πρόσωπο; Είναι ο μεγάλος πλανητάρχης που λέμε εμείς σήμερα, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, που όσο υπήρχε η ΕΣΣΔ λειτουργούσε ως αντίβαρο και ως τροχοπέδη στα σχέδια του. Από το 1989 και μετά όμως , που έπεσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός, πόσοι πόλεμοι έγιναν και πόσο αίμα χύθηκε! Στο Ιράκ, στη Συρία, στην Παλαιστίνη, στην Υεμένη, άφησαν τίποτα όρθιο; Χιλιάδες μικρά παιδιά, βρέφη βρέθηκαν είτε αποσκελετωμένα από την πείνα ή σκοτωμένα από τις σφαίρες του στρατού! Κι όλα αυτά γιατί; Για χρήμα και εξουσία! Είναι τρομερό όλο αυτό, μας πηγαίνει πίσω στη μεγάλη Ρωμαική αυτοκρατορία όπου μία χούφτα ανθρώπων είχαν την εξουσία και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ζούσε με ένα κομμάτι ψωμί και κάθε εξέγερση εναντίον τους πνιγόταν στο αίμα από τις τρομερές ρωμαικές λεγεώνες! Αυτό δε συμβαίνει και σήμερα; Aσία, Αφρική, Λατινική Αμερική, μέρη όπου βασιλεύουν η ασιτία και η αβιταμίνωση σε όλες τις ηλικίες, για να συγκεντρώνουν τον πλούτο λίγοι και εκλεκτοί!
Άμεσο αποτέλεσμα αυτής της τραγικής κατάστασης είναι το δεύτερο πρόβλημα, το μεταναστευτικό! Όλη αυτή η τεράστια μετακίνηση των πληθυσμών από τα βάθη της Ασίας προς τον ''παράδεισο'' που περιμένουν να βρουν, την Ευρώπη, μόνο με τις μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών του Αττίλα και του φοβερού πολέμαρχου Τζεγκίς Χαν μπορεί να συγκριθεί ιστορικά! Αναφερόμαστε τώρα σε μετακινήσεις που άλλαξαν τα δεδομένα σε όλο τον πλανήτη και σε όλη την παγκόσμια ιστορία, δημιουργώντας νέα κράτη, νέες φυλές, νέες θρησκείες, αλλάζοντας το πρόσωπο της γης. Άλλο αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η επανεμφάνιση του δουλεμπορίου! Φανταστείτε τώρα, η πρώτη εξέγερση των σκλάβων στην ιστορία έγινε πριν από πολλούς αιώνες με τον Σπάρτακο και από τότε μέχρι σήμερα, ύστερα από αιώνες αναγέννησης, διαφωτισμού και σπουδαίου ευρωπαικού πολιτισμού, να καταλήγουμε στην επανεμφάνιση της δουλείας !
Άλλο μεγάλο πρόβλημα που τονίζω εξαρχής ότι θα αναφερθώ σε παγκόσμια κλίμακα είναι το δημογραφικό! Αναζητήστε έναν πίνακα που να δείχνει την πορεία του πληθυσμού της γης ανά τους αιώνες. Από όταν υπήρξε άνθρωπος πάνω στον πλανήτη μέχρι και τα μέσα του 19ου αιώνα θα παρατηρήσετε μία ευθεία γραμμή. Από το 1850 όμως και μετά η γραμμή αυτή πάει κατακόρυφα προς τα επάνω! Μέσα σε έναν αιώνα ο πληθυσμός της γης αυξήθηκε από ένα δισεκατομμύριο σε 6 δισεκατομμύρια που είναι σήμερα! Φαντάζεστε τώρα πόσα σοβαρά προβλήματα γεννάει αυτό σε συνδυασμό με το πρόβλημα του ιμπεριαλισμού όπου ο πλούτος του πλανήτη ανήκει στους λίγους; Πώς θα τραφούν τοσα δισεκατομμύρια ανθρώπων, πώς θα βρεθεί πετρέλαιο για όλους, ξύλα, είδη άμεσης και πρώτης ανάγκης!Είναι τυχαίο που ενώ οι περισσότερες ασθένειες που εξόντωναν πληθυσμούς ολόκληρους κατά την ιστορία της ανθρωπότητας εξαλείφθηκαν με μεγάλη επιτυχία κατά τον 20ό αιώνα απο τους ιατρούς (τύφος, χολέρα, λέπρα κλπ), εμείς συνεχίζουμε ακόμα και σήμερα να έχουμε τόσο μεγάλα ποσοστά θνησιμότητας, και ειδικά στις χώρες του Τρίτου Κόσμου στις παιδικές ηλικίες που είναι και το πιο οδυνηρό;
Άλλο τεράστιο πρόβλημα είναι το πυρηνικό. Ίσως πριν από είκοσι χρόνια που όλοι έτρωγαν με χρυσά κουτάλια να μην ήταν τόσο ορατός ο κίνδυνος ενός μεγάλου πολέμου. Σήμερα όμως; Βλέπουμε αρχηγούς κρατών να κάνουν πυρηνικές δοκιμές κάθε εβδομάδα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Ο.Η.Ε. και να παίζουν έτσι με τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων! Σε μία αλληλογραφία που είχαν ο ΆλμπερτΑινστάιν και ο Σίγκμουντ Φρόυντ, ανέφεραν ότι για να γλιτώσει ο πλανήτης από τον πυρηνικό όλεθρο κατά τα επόμενα χρόνια, πρέπει να αλλάξει ριζικά ο τρόπος σκέψης όλων των ανθρώπων όλου του πλανήτη, για να μην πέσουν στην παγίδα της χρήσης τους! Αντιλαμβάνεστε πόσο φοβερή είναι αυτή η φράση και ταυτόχρονα πόσο ακατόρθωτο να αλλάξει ο τρόπος σκέψης μας;
Συνέχεια του προηγούμενου προβλήματος είναι το οικολογικό. Έχει καταλάβει κανένας από εμάς τί τεράστια καταστροφή έχουμε προκαλέσει στο περιβάλλον στο οποίο οι ίδιοι ζούμε και αναπνέουμε; Οι θάλασσες σε όλο τον πλανήτη ξεβράζουν στην ακτή νεκρά ψάρια! Ο αέρας που αναπνέουμε είναι δηλητηριώδης. Οι τροφές που τρώμε είναι όλες καρκινογόνες σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό ινστιτούτο ερευνών! Το χώμα είναι γεμάτο με φάρμακα για να αυξηθεί η παραγωγή και το κέρδος θυσιάζουμε τις ίδιες μας τις ζωές και τρώμε από τις σάρκες μας.
Άλλο τεράστιο πρόβλημα είναι το ευδαιμονιστικό. Τί είναι όλη αυτή η τρομερή καταναλωτική μανία που μας έχει ισοπεδώσει όλους φυσικά και θέλουμε κι άλλα αγαθά και περισσότερα, χωρις στην ουσία να χρειαζόμαστε τίποτα από όλα αυτά! Από πότε ο άνθρωπος έππαψε να είναι άνθρωπος και μεταβλήθηκε σε μία καταναλωτική μηχανή που για να επιβιώσει χρειάζεται κι άλλα αγαθά, όλο και περισσότερο και καταλήγουμε να έχουμε τα παντα, αλλά να είμαστε μέσα στη θλίψη και οι μισοί νέοι να βιώνουν μία βαριάς μορφή κατάθλιψη;
Επίσης, η ανεργία. Έχει καταλάβει άραγε κανείς πόσο σοβαρό είναι αυτο το ζήτημα; Πέρα από τα προφανή προβλήματα που δημιουργεί στον άνθρωπο (έλλειψη χρημάτων, φαγητού, στέγασης κλπ), δημιουργεί και άλλα ''δευτερεύοντα'' αλλά εξίσου σημαντικά. Περπατάς στον δρόμο και δεν βλέπεις έναν άνθρωπο να χαμογελάει. Πέθανε το χαμόγελο. Ο άνεργος άνθρωπος κλείνεται στο σπίτι, στον εαυτό του, στις σκέψεις του, στερείται κοινωνικής ζωής, στερείται τον έρωτα, στερείται τον ίδιο τον σκοπό για τον οποίο ήρθε στη ζωη. Να έρθει σε επαφή με άλλους ανθρώπους και να δημιουργήσει.
Βλέπουμε λοιπόν, σιγά σιγά ότι μέσα από όλα αυτά έχει πεθάνει πλέον ο άνθρωπος με την έννοια της ανθρώπινης ψυχής. Γιατί όμως; Προπάντων πέθανε ο δάσκαλος. Ποιοί είναι οι δάσκαλοι σήμερα ; Είναι η οικογένεια; Είναι το σχολείο; Είναι οι καθηγητές ή μήπως όλοι αυτοί οι μεγάλοι με τα κοστούμια και τις γραβάτες που βγαίνουν κατά καιρούς και κάνουν ομιλίες; Κανένας. Δάσκαλος δεν υπάρχει τώρα πια. Όλη η αρχαία ελληνική παιδεία στηρίχτηκε στη διδαχή του Ομήρου, των προσωκρατικών φιλοσόφων, των μεγάλων τραγικών ποιητών, των μεγάλων φιλοσόφων, του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, στα γραπτά του Θουκιδίδη και ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Ήρθε στη συνέχεια ο χριστιανισμός και γκρέμισε όλο το αθάνατο μέχρι τότε οικοδόμημα του ελληνορωμαικού πολιτισμού. Ακολούθησαν 10 αιώνες σκοταδισμού μέχρι να βγει ο Δάντης και να σηματοδοτήσει την εποχή της αναγέννησης . Έφτασε και σε εμάς και βγάλαμε τεράστιους πνευματικούς ανθρώπους κατά τους περασμένους αιώνες. Ποιος δάσκαλος μιλάει σήμερα για τον Σολωμό, για τον Καβάφη; Κανένας! ο δάσκαλος πέθανε. Ποιοι είναι οι δάσκαλοι; Τ μέσα μαζικής ενημέρωσης. Βγαίνει ένας αμόρφωτος και ανεύθυνος δημοσιογράφος στην τηλεόραση και τον ακούνε δυο εκατομμύρια άνθρωποι. Έναν δάσκαλο πόσοι τον ακούνε; Ένας; Είκοσι; Κανένας; H παιδεία πέθανε.
Πέθανε επίσης το βιβλίο. Ποιος διαβάζει βιβλία σήμερα; Κανένας. Ποιο είναι το βιβλίο; Το κινητο μας τηλέφωνο και ο ηλεκτρονικός υπολογιστής. Αυτό το απαίσιο σύνολο αμφίβολης και διαστρεβλωμένης γνώσης που κερδίζει σήμερα το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας ενός νέου παιδιού.
Πέθανε η ποίηση. Πόσους ποιητές γνωρίζετε μετά από τον Σεφέρη, τον Λειβαδίτη, την Δημουλά; Υπάρχουν άραγε σήμερα; Όλοι δηλώνουν ποιητές, ποίηση όμως δεν υπάρχει. Η ποίηση είναι ομορφιά, είναι έρωτας με την αρχαιοελληνική σημασία του όρου όπως περιγράφεται στον πλατωνικό Φαίδρο. Πέθανε λοιπόν κι ο ποιητής.
Πέθανε ο έρωτας. Τί είναι όλα αυτά που βλέπουμε σήμερα και προωθούνται σε τεράστιο βαθμό από ταινίες, κινηματογράφους, τηλεοράσεις; Εφήμερες σχέσεις της μιας βραδιάς χωρίς καμιά συναισθηματική αξία, που καταλήγουν τους ανθρώπους μέσα σε μία απύθμενη μοναξιά και κατάθλιψη, ανίκανους να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Νέα κορίτσια και αγόρια που από τα 14 τους μόλις χρόνια σε μία τόσο τρυφερή ηλικία ανταγωνίζονται ποιος έχει περισσότερες σεξουαλικές εμπειρίες! Ο έρωτας πέθανε.
Ο αθλητισμός πέθανε. Έχει καμία σχέση όλη αυτή η κατάσταση που βλέπουμε σήμερα στα γήπεδα με τις ομάδες και με τους χούλιγκανς, με τα ιδεώδη του αρχαιοελληνικού αθλητικού πνεύματος όπως αυτό διαμορφώθηκε με κορυφαία εκδήλωση τους, τους Ολυμπιακούς αγώνες;
O Θεός δεν πέθανε αγαπητοί μου φίλοι. Ο άνθρωπος πέθανε καθημερινά και ο Θεός που κουβαλάει κάθε άνθρωπος μέσα του. Με τις πράξεις μας τον σκοτώνουμε κάθε μέρα όλο και πιο πολύ...
Πριν από πολλά χρόνια, το 1882 ο τεράστιος Γερμανός φιλόλογος και φιλόσοφος, ο Φρήντριχ Νίτσε βγήκε και φώναξε: ''πέθανε ο θεος!'', ''πέθανε ο θεός!'', ''εμείς τον σκοτώσαμε!''. Τί εννοούσε με αυτήν του τη φράση; Ο ίδιος θα πει ότι πολλοί άνθρωποι διαβάζουν τα όσα γράφει αλλά κανένας δεν τα καταλαβαίνει. Πιθανότατα, αυτό να ίσχυε στην εποχή του. Πριν από λίγα χρόνια όμως ένας σπουδαίος Έλληνας καθηγητής πανεπιστημίου, ο Δημήτρης Λιαντίνης, ο τελευταίος πνευματικός άνθρωπος της χώρας μας, αυτός ο μεγάλος φιλόσοφος και στοχαστής έκανε μία βαθειά ανάλυση του έργου του Νίτσε και στάθηκε και μελέτησε και στοχάστηκε εις βάθος τη φράση ''πέθανε ο Θεός'' για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο θεός δεν πέθανε, ο άνθρωπος πέθανε. Πώς όμως πέθανε, τί τον οδήγησε στον θάνατο του ύστερα από τόσους αιώνες ζωής και λαμπρού πολιτισμού; Αυτά θα προσπαθήσω να αναλύσω παρακάτω.
Πρώτο μεγάλο πρόβλημα που οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε καταλάβει ακόμα τη σημασία του, είναι το ιμπεριαλιστικό. Ειδικά μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, το πρόβλημα αυτό γιγαντώθηκε. Ποιος είναι ο ιμπεριαλισμός; Έχει πρόσωπο; Είναι ο μεγάλος πλανητάρχης που λέμε εμείς σήμερα, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, που όσο υπήρχε η ΕΣΣΔ λειτουργούσε ως αντίβαρο και ως τροχοπέδη στα σχέδια του. Από το 1989 και μετά όμως , που έπεσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός, πόσοι πόλεμοι έγιναν και πόσο αίμα χύθηκε! Στο Ιράκ, στη Συρία, στην Παλαιστίνη, στην Υεμένη, άφησαν τίποτα όρθιο; Χιλιάδες μικρά παιδιά, βρέφη βρέθηκαν είτε αποσκελετωμένα από την πείνα ή σκοτωμένα από τις σφαίρες του στρατού! Κι όλα αυτά γιατί; Για χρήμα και εξουσία! Είναι τρομερό όλο αυτό, μας πηγαίνει πίσω στη μεγάλη Ρωμαική αυτοκρατορία όπου μία χούφτα ανθρώπων είχαν την εξουσία και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ζούσε με ένα κομμάτι ψωμί και κάθε εξέγερση εναντίον τους πνιγόταν στο αίμα από τις τρομερές ρωμαικές λεγεώνες! Αυτό δε συμβαίνει και σήμερα; Aσία, Αφρική, Λατινική Αμερική, μέρη όπου βασιλεύουν η ασιτία και η αβιταμίνωση σε όλες τις ηλικίες, για να συγκεντρώνουν τον πλούτο λίγοι και εκλεκτοί!
Άμεσο αποτέλεσμα αυτής της τραγικής κατάστασης είναι το δεύτερο πρόβλημα, το μεταναστευτικό! Όλη αυτή η τεράστια μετακίνηση των πληθυσμών από τα βάθη της Ασίας προς τον ''παράδεισο'' που περιμένουν να βρουν, την Ευρώπη, μόνο με τις μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών του Αττίλα και του φοβερού πολέμαρχου Τζεγκίς Χαν μπορεί να συγκριθεί ιστορικά! Αναφερόμαστε τώρα σε μετακινήσεις που άλλαξαν τα δεδομένα σε όλο τον πλανήτη και σε όλη την παγκόσμια ιστορία, δημιουργώντας νέα κράτη, νέες φυλές, νέες θρησκείες, αλλάζοντας το πρόσωπο της γης. Άλλο αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η επανεμφάνιση του δουλεμπορίου! Φανταστείτε τώρα, η πρώτη εξέγερση των σκλάβων στην ιστορία έγινε πριν από πολλούς αιώνες με τον Σπάρτακο και από τότε μέχρι σήμερα, ύστερα από αιώνες αναγέννησης, διαφωτισμού και σπουδαίου ευρωπαικού πολιτισμού, να καταλήγουμε στην επανεμφάνιση της δουλείας !
Άλλο μεγάλο πρόβλημα που τονίζω εξαρχής ότι θα αναφερθώ σε παγκόσμια κλίμακα είναι το δημογραφικό! Αναζητήστε έναν πίνακα που να δείχνει την πορεία του πληθυσμού της γης ανά τους αιώνες. Από όταν υπήρξε άνθρωπος πάνω στον πλανήτη μέχρι και τα μέσα του 19ου αιώνα θα παρατηρήσετε μία ευθεία γραμμή. Από το 1850 όμως και μετά η γραμμή αυτή πάει κατακόρυφα προς τα επάνω! Μέσα σε έναν αιώνα ο πληθυσμός της γης αυξήθηκε από ένα δισεκατομμύριο σε 6 δισεκατομμύρια που είναι σήμερα! Φαντάζεστε τώρα πόσα σοβαρά προβλήματα γεννάει αυτό σε συνδυασμό με το πρόβλημα του ιμπεριαλισμού όπου ο πλούτος του πλανήτη ανήκει στους λίγους; Πώς θα τραφούν τοσα δισεκατομμύρια ανθρώπων, πώς θα βρεθεί πετρέλαιο για όλους, ξύλα, είδη άμεσης και πρώτης ανάγκης!Είναι τυχαίο που ενώ οι περισσότερες ασθένειες που εξόντωναν πληθυσμούς ολόκληρους κατά την ιστορία της ανθρωπότητας εξαλείφθηκαν με μεγάλη επιτυχία κατά τον 20ό αιώνα απο τους ιατρούς (τύφος, χολέρα, λέπρα κλπ), εμείς συνεχίζουμε ακόμα και σήμερα να έχουμε τόσο μεγάλα ποσοστά θνησιμότητας, και ειδικά στις χώρες του Τρίτου Κόσμου στις παιδικές ηλικίες που είναι και το πιο οδυνηρό;
Άλλο τεράστιο πρόβλημα είναι το πυρηνικό. Ίσως πριν από είκοσι χρόνια που όλοι έτρωγαν με χρυσά κουτάλια να μην ήταν τόσο ορατός ο κίνδυνος ενός μεγάλου πολέμου. Σήμερα όμως; Βλέπουμε αρχηγούς κρατών να κάνουν πυρηνικές δοκιμές κάθε εβδομάδα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Ο.Η.Ε. και να παίζουν έτσι με τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων! Σε μία αλληλογραφία που είχαν ο ΆλμπερτΑινστάιν και ο Σίγκμουντ Φρόυντ, ανέφεραν ότι για να γλιτώσει ο πλανήτης από τον πυρηνικό όλεθρο κατά τα επόμενα χρόνια, πρέπει να αλλάξει ριζικά ο τρόπος σκέψης όλων των ανθρώπων όλου του πλανήτη, για να μην πέσουν στην παγίδα της χρήσης τους! Αντιλαμβάνεστε πόσο φοβερή είναι αυτή η φράση και ταυτόχρονα πόσο ακατόρθωτο να αλλάξει ο τρόπος σκέψης μας;
Συνέχεια του προηγούμενου προβλήματος είναι το οικολογικό. Έχει καταλάβει κανένας από εμάς τί τεράστια καταστροφή έχουμε προκαλέσει στο περιβάλλον στο οποίο οι ίδιοι ζούμε και αναπνέουμε; Οι θάλασσες σε όλο τον πλανήτη ξεβράζουν στην ακτή νεκρά ψάρια! Ο αέρας που αναπνέουμε είναι δηλητηριώδης. Οι τροφές που τρώμε είναι όλες καρκινογόνες σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό ινστιτούτο ερευνών! Το χώμα είναι γεμάτο με φάρμακα για να αυξηθεί η παραγωγή και το κέρδος θυσιάζουμε τις ίδιες μας τις ζωές και τρώμε από τις σάρκες μας.
Άλλο τεράστιο πρόβλημα είναι το ευδαιμονιστικό. Τί είναι όλη αυτή η τρομερή καταναλωτική μανία που μας έχει ισοπεδώσει όλους φυσικά και θέλουμε κι άλλα αγαθά και περισσότερα, χωρις στην ουσία να χρειαζόμαστε τίποτα από όλα αυτά! Από πότε ο άνθρωπος έππαψε να είναι άνθρωπος και μεταβλήθηκε σε μία καταναλωτική μηχανή που για να επιβιώσει χρειάζεται κι άλλα αγαθά, όλο και περισσότερο και καταλήγουμε να έχουμε τα παντα, αλλά να είμαστε μέσα στη θλίψη και οι μισοί νέοι να βιώνουν μία βαριάς μορφή κατάθλιψη;
Επίσης, η ανεργία. Έχει καταλάβει άραγε κανείς πόσο σοβαρό είναι αυτο το ζήτημα; Πέρα από τα προφανή προβλήματα που δημιουργεί στον άνθρωπο (έλλειψη χρημάτων, φαγητού, στέγασης κλπ), δημιουργεί και άλλα ''δευτερεύοντα'' αλλά εξίσου σημαντικά. Περπατάς στον δρόμο και δεν βλέπεις έναν άνθρωπο να χαμογελάει. Πέθανε το χαμόγελο. Ο άνεργος άνθρωπος κλείνεται στο σπίτι, στον εαυτό του, στις σκέψεις του, στερείται κοινωνικής ζωής, στερείται τον έρωτα, στερείται τον ίδιο τον σκοπό για τον οποίο ήρθε στη ζωη. Να έρθει σε επαφή με άλλους ανθρώπους και να δημιουργήσει.
Βλέπουμε λοιπόν, σιγά σιγά ότι μέσα από όλα αυτά έχει πεθάνει πλέον ο άνθρωπος με την έννοια της ανθρώπινης ψυχής. Γιατί όμως; Προπάντων πέθανε ο δάσκαλος. Ποιοί είναι οι δάσκαλοι σήμερα ; Είναι η οικογένεια; Είναι το σχολείο; Είναι οι καθηγητές ή μήπως όλοι αυτοί οι μεγάλοι με τα κοστούμια και τις γραβάτες που βγαίνουν κατά καιρούς και κάνουν ομιλίες; Κανένας. Δάσκαλος δεν υπάρχει τώρα πια. Όλη η αρχαία ελληνική παιδεία στηρίχτηκε στη διδαχή του Ομήρου, των προσωκρατικών φιλοσόφων, των μεγάλων τραγικών ποιητών, των μεγάλων φιλοσόφων, του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, στα γραπτά του Θουκιδίδη και ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Ήρθε στη συνέχεια ο χριστιανισμός και γκρέμισε όλο το αθάνατο μέχρι τότε οικοδόμημα του ελληνορωμαικού πολιτισμού. Ακολούθησαν 10 αιώνες σκοταδισμού μέχρι να βγει ο Δάντης και να σηματοδοτήσει την εποχή της αναγέννησης . Έφτασε και σε εμάς και βγάλαμε τεράστιους πνευματικούς ανθρώπους κατά τους περασμένους αιώνες. Ποιος δάσκαλος μιλάει σήμερα για τον Σολωμό, για τον Καβάφη; Κανένας! ο δάσκαλος πέθανε. Ποιοι είναι οι δάσκαλοι; Τ μέσα μαζικής ενημέρωσης. Βγαίνει ένας αμόρφωτος και ανεύθυνος δημοσιογράφος στην τηλεόραση και τον ακούνε δυο εκατομμύρια άνθρωποι. Έναν δάσκαλο πόσοι τον ακούνε; Ένας; Είκοσι; Κανένας; H παιδεία πέθανε.
Πέθανε επίσης το βιβλίο. Ποιος διαβάζει βιβλία σήμερα; Κανένας. Ποιο είναι το βιβλίο; Το κινητο μας τηλέφωνο και ο ηλεκτρονικός υπολογιστής. Αυτό το απαίσιο σύνολο αμφίβολης και διαστρεβλωμένης γνώσης που κερδίζει σήμερα το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας ενός νέου παιδιού.
Πέθανε η ποίηση. Πόσους ποιητές γνωρίζετε μετά από τον Σεφέρη, τον Λειβαδίτη, την Δημουλά; Υπάρχουν άραγε σήμερα; Όλοι δηλώνουν ποιητές, ποίηση όμως δεν υπάρχει. Η ποίηση είναι ομορφιά, είναι έρωτας με την αρχαιοελληνική σημασία του όρου όπως περιγράφεται στον πλατωνικό Φαίδρο. Πέθανε λοιπόν κι ο ποιητής.
Πέθανε ο έρωτας. Τί είναι όλα αυτά που βλέπουμε σήμερα και προωθούνται σε τεράστιο βαθμό από ταινίες, κινηματογράφους, τηλεοράσεις; Εφήμερες σχέσεις της μιας βραδιάς χωρίς καμιά συναισθηματική αξία, που καταλήγουν τους ανθρώπους μέσα σε μία απύθμενη μοναξιά και κατάθλιψη, ανίκανους να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Νέα κορίτσια και αγόρια που από τα 14 τους μόλις χρόνια σε μία τόσο τρυφερή ηλικία ανταγωνίζονται ποιος έχει περισσότερες σεξουαλικές εμπειρίες! Ο έρωτας πέθανε.
Ο αθλητισμός πέθανε. Έχει καμία σχέση όλη αυτή η κατάσταση που βλέπουμε σήμερα στα γήπεδα με τις ομάδες και με τους χούλιγκανς, με τα ιδεώδη του αρχαιοελληνικού αθλητικού πνεύματος όπως αυτό διαμορφώθηκε με κορυφαία εκδήλωση τους, τους Ολυμπιακούς αγώνες;
O Θεός δεν πέθανε αγαπητοί μου φίλοι. Ο άνθρωπος πέθανε καθημερινά και ο Θεός που κουβαλάει κάθε άνθρωπος μέσα του. Με τις πράξεις μας τον σκοτώνουμε κάθε μέρα όλο και πιο πολύ...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Δεκτά όλα τα σχόλια αρκεί να γίνονται με κόσμιο τρόπο.Οποιοσδήποτε δεν ακολουθήσει τον μοναδικό αυτό κανόνα,θα δεί τα σχόλια του να διαγράφονται.