Ο αριστερός μικροαστός

Αναμφίβολα μια απο τις μεγαλύτερες τερατογενέσεις στην σύγχρονη ελληνική ιστορία και κοινωνία είναι αυτή του μικροαστού.Η μεγάλη αστικοποιήση που έλαβε χώρα απο το 1922 αρχικά και εντάθηκε απο το τέλος του εμφυλίου και έπειτα,ήταν οι αιτίες που διόγκωσαν το φαινόμενο αυτό.
Δεν νομίζω πως χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για να παρουσιάσουμε αυτό τον τύπο ανθρώπου.
Άτομο με συνήθως μέτρια μόρφωση,ικανότητα,εμφάνιση,επιδερμικά συναισθήματα,φιλίες,σχέσεις και πεποιθήσεις.Παρόλαυτα με υπέρμετρο εγωισμό και φιλοδοξίες.Όνειρο ζωής,να ανέλθει σε ανώτερη κοινωνική τάξη.Για τον σκοπό αυτό αφιερώνει όλη του την ζωή(συνήθως αποτυγχάνοντας να εκπληρώσει τον στόχο του αυτό).
Αυτός σε γενικές γραμμές είναι ο κλασσικός τύπος μικροαστού με δεξιές και κεντρώες καταβολές.Είναι ο τύπος ανθρώπου που σε μεγάλο βαθμό φέρει ευθύνη για τα δεινά και την κατάσταση της πατρίδας μας.Θα αναρωτιόταν κανείς μπορεί να υπάρξει κάτι χειρότερο απο τον δεξιό/κεντρώο τύπο μικροαστού;Και όμως θα μπορούσε.Όπως σιχαμερότερη απο μια κατσαρίδα μπορεί να υπάρξει μια κατσαρίδα με φτερά,έτσι και χειρότερο είδος μικροαστού είναι ο αριστερός μικροαστός.Είναι ένα σχετικά καινούργιο μεταλλαγμένο είδος(όπως η κατσαρίδα με φτερά που αναφέραμε),το οποίο είναι καθαρό γέννημα-θρέμα της μεταπολίτευσης.Για να δούμε λοιπόν τα χαρακτηριστικά του.

Όπως η προηγούμενη έκδοση του έτσι και η μετάλλαξη,έχει να κάνει με τον ίδιο τύπο ανθρώπου που είναι μέτριος και πολλές φορές ύπο του μετρίου και θέλει να ανέλθει,όχι μόνο κοινωνική τάξη,αλλά γενικότερα επίπεδο.Μα αυτή την φορά θα έχει διαφορετικό πολιτικό φόντο.Νέος έχοντας τεράστιες ανασφάλειες και προβληματική ψυχοσύνθεση,θα θελήσει να βρεί καταφύγιο η κάλυψη σε μια αριστερή/αναρχική/αντιεξουσιαστική οργάνωση.Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που θα μείνει ανένταχτος.Σε περίπτωση όμως συμμετοχής σε οργάνωσης,θα επιδείξει υπέρμετρο φανατισμό νεοφώτιστου,γεγονός που θα τον φέρει πιο κοντά με τις κεφαλές της οργάνωσης αυτής.
Όταν αυτό ο μικροαστός το καταλάβει,θα ξεκινήσει το κυνήγι της καρέκλας.Με το που του δώσουν μια μεγαλύτερη 'θέση',θα αρχίσει να δείχνει το πραγματικό πρόσωπο του χαρακτήρα του.
Θα συμπεριφέρεται με αυταρχικό τρόπο σε 'συναγωνιστές' του,θα βάζει τρικλοποδιές και θα περιθωριοποιεί όποιον θεωρεί πως είναι καλύτερος του και απειλεί τις φιλοδοξίες του.Αν ανέλθει στην κλίμακα εξουσίας,δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει την θέση αυτή πρός ιδίον ώφελος.
Ακόμα και στις σχέσεις του με το αντίθετο φύλο.Η ανικανότητα και η αδυναμία του αριστερού μικροαστού να προσελκύσει τέρι καλύπτεται απο τον τίτλο που φέρει.Μάλιστα δεν θα διστάσει να βάλει στόχαστρο το τέρι κάποιου συντρόφου του.

Όταν πλέον θα έχει βγάλει τα κόμπλεξ του και θα έχει μάθει να 'διοικεί',έχει δύο επιλογές.
Η να παραμείνει στην οργάνωση για να κρατήσει το image της στελεχάρας η να δοκιμάσει την τύχη του σε καμία πολυεθνική εταιρεία.Γιατί δεν λέω καλά τα οφίτσια αλλά άμα εξασφαλίζουν και καλό μισθό είναι καλύτερα απο το να γίνονται αμισθί.Όταν θα γίνει προϊστάμενος,έστω χαμηλόβαθμος θα υπάρξει πραγματικός δερβέναγας για τους υφιστάμενους του.Είμαι σίγουρος πως όλοι λίγο πολύ έχουν πέσει σε τέτοιο προϊστάμενο η εργοδότη.Ως οικογενειάρχης ο αριστερός μικροαστός θα εξασφαλίσει πάμπολα υλικά αγαθά στην γυναίκα και τα παιδιά του,αλλά συνήθως συναισθηματικά είναι πάντα απών.Σε αυτό θα συμβάλει και το γεγονός πως συνήθως ο αριστερός(αλλά και ο δεξιός)μικροαστός αρέσκονται να διατηρούν και εξωσυζυγικές σχέσεις.Δεν είναι τυχαίο οτι παιδιά απο τέτοιες οικογένειες καταλήγουν συνήθως να γίνονται αναρχικοί,χούλιγκαν,με έφεση στις ναρκωτικές ουσίες και το έγκλημα.Να αναφερθεί πως υπάρχει και αριστερός μικροαστός ανένταχτος που συγκεντρώνει πολλά απο τα παραπάνω χαρίσματα του παραπάνω ενταγμένου,με την διαφορά οτι η αρλουμπολογία και η αμπελοφιλοσοφία του τον καθιστούν άλλοτε πιό γραφικό και άλλοτε ανυπόφορο.Φανταστείτε κάτι μεταξύ ποιητή Φανφάρα και Τραμπάκουλα.

Πάμε όμως τώρα στη γυναίκα,την μικροαστή αριστερή.Συνήθως έχει κοινές αφετηρίες με τον άντρα ομόλογο της.Ανασφάλειες,κακές σχέσεις με τον πατέρα,θέματα εμφάνισης,θα την κάνουν να βρεί ένα καταφύγιο,μια διέξοδο και έναν τρόπο να ξεσπάσει απο την πίεση που νοιώθει μέσα της.
Αν ενταχθεί σε οργάνωση η κόμμα,θα δείξει φανατισμό και αρτηριοσκλήρωση χειρότερη απο τον αντίστοιχο τύπο άντρα.Πολλές φορές θυμίζει αγάμητη γεροντοκόρη,η καλόγρια την περίοδο της ιεράς εξέτασης.Όταν αναλάβει θέση στον μηχανισμό,θα γίνει χειρότερα τυρρανική απο τον άντρα μικροαστό.Και φυσικά τότε θα βγάλει όλα τα κόμπλεξ και τις ανασφάλειες της.Και ιδιαίτερα στους άντρες που θα έχουν την ατυχία να περάσουν απο το διάβα της.Η υπεργαμία που θα επιδείξει πάει χέρι-χέρι με τον έντονο μισανδρισμό της.Αυτό ωφείλεται πιθανώς σε κακιά σχέση που είχε με τον πατέρα της.Και η οποία υποσυνείδητα μεταφέρεται στους άντρες που σχετίζονται μαζί της.
Αν δεν βαρεθεί την οργάνωση,θα συνεχίσει ούσα ούτως η άλλως άεργη να επιβεβαιώνεται μέσα απο τους μηχανισμούς.Αν απο την άλλη αποφασίσει να εξελιχθεί και να βρεί εργασία,θα αφομοιώσει ότι έμαθε απο τον μηχανισμό και θα τα κάνει πράξη στο χώρο εργασίας της.Συνήθως η σκληρότητα τέτοιων γυναικών άνετα συγκρίνεται με Γερμανίδες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.Όταν παντρευτούν θα θελήσουν είτε να ευνουχίσουν τον άντρα τους,αλλά αν δεν τα καταφέρουν(μιας και η  μπογιά τους πλέον δεν περνά)θα προσπαθήσουν να ευνουχίσουν τον γιό(σε κάποιες περιπτώσεις την κόρη αλλά πιο σπάνια).Απίστευτα τυρρανικές,νάρκησοι,με ίσως κάποια προδιάθεση για ψυχοπάθεια θα προσπαθήσουν(και συνήθως το πετυχαίνουν)να συντρίψουν τον γιό επιβάλοντας του ένα σκωτσέζικο ντούς απο καταπιέση και σαχλούς μοντερνισμούς.Τα προϊόντα τέτοιων μητέρων είναι εύκολα να τα αναγνωρίσει κανείς.Είτε ζούν με ψυχοφάρμακα,είτε γίνονται αδύναμοι,θυληπρεπείς και παθητικοί χαρακτήρες,είτε ομοφυλόφιλοι και άτομα με διεστραμένες σεξουαλικά ορέξεις,χρήστες ουσιών και αυτόχειρες.Σε άλλες περιπτώσεις παρατηρείται να γίνονται βίαιοι πρός τις γυναίκες ακόμα και βιαστές.Είναι γεγονός πως μια τέτοια γυναίκα μόνο ανθρώπινα ράκη θα αφήσει,είτε είναι σύζυγοι,είτε παιδιά.

 Όσον αφορά την στάση των αριστερών μικροαστών απέναντι στο θέμα πατρίδας και γενικότερα κάθε εθνικού ζητήματος,χαρακτηρίζεται απο έντονο μηδενισμό,χλευασμό και αποστροφή.Για να δικαιολογήσουν τον εθνομηδενισμό τους,οι αριστεροί μικροαστοί κόντρα ακόμα και σε αυτά που έχουν πεί κορυφαίοι θεωρητικοί του μαρξισμού και της αναρχίας,θα επιστρατεύσουν κάθε λογής αντεπιστημονική,η ψευδοεπιστημονική αρλούμπα,κάνοντας λογικά άλματα που μπορούν να προκαλέσουν απο αηδία μέχρι νευρικό κλονισμό.Σε αντίθεση με τους ομολόγους τους,που θέλουν να φτάσουν ψηλά αναρριχώμενοι σε κομματικούς μηχανισμούς,θα υπάρξουν αυτοί που θα θελήσουν να πιάσουν την καλή στον ακαδημαϊκό τομέα.Θα γλύψουν οπίσθια καθηγητών με παρόμοιες αντιλήψεις σε σημείο που απορείς πως ο σιελογόνος αδένας τους μπορεί και παράγει τόσο σάλιο,θα έχουν παρουσία όχι τόσο έντονη στο πανεπιστήμιο,αλλά στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στη σελίδα της σχολής.Καταπίνουν και αναμεταδείδουν με απίστευτους ρυθμούς όλες τις ανοησίες της μεταμοντέρνας σκέψης και της σχολής της Φρανκφούρτης.Οποιαδήποτε κριτική απέναντι στις ασυναρτησίες τους,έχει ως αποτέλεσμα να κατηγορηθεί αυτός που τους την μπαίνει ως φασίστας,ακροδεξιός,συνομωσιολόγος και διάφορα άλλα κοσμητικά.Σπάνια φέρνουν κάποιο σοβαρό αντίλογο.Τι αντίλογο άλλωστε να περιμένει κανείς απο ανθρώπους επιφανειακούς με ιδανικά πολλές φορές βουτηγμένα στην πρέζα;Όνειρο των ακαδημαϊκών αριστερών μικροαστών,είναι εκτός απο το να καπαρώσουν κάποια ωραία θεσούλα στο πανεπιστήμιο,είναι να λάβουν χρηματοδότηση απο ΜΚΟ για να διδάσκουν της παπαριές τους,ενώ κάποιοι πιό φιλόδοξοι ονειρεύονται(μέτα πολλών ονειρόξεων μάλιστα) να καπαρώσουν κάποια θέση στην Ε.Ε η ακόμα και στο ΝΑΤΟ.Μην σας φαίνεται περίεργο.Ξέρετε πόσοι βρίσκονται εκεί απο παρόμοιες αφετηρίες;

Τα παραπάνω που έγραψα καλύπτουν τον κανόνα του αριστερού μικροαστού.Σαφώς υπάρχουν εξαιρέσεις και μάλιστα έχω γνωρίσει μικροαστούς αριστερούς που δεν σου βγάζουν σιχαμάρα,παρά μια αφέλεια και αμορφωσιά και δεν είναι κακοπροαίρετει.Ίσως κάνω ένα άρθρο στο μέλλον για αυτούς.Για όσους καλοπροαίρετους και μη που θα θελήσουν να με χαρακτηρίσουν μεροληπτικό η υπερβολικό,θα τους δώσω μια συμβουλή.Κρατήστε όσα έγραψα παραπάνω και προσπαθήσετε να θυμηθείτε στη διάρκεια των φοιτητικών χρόνων σας,στις εργασιακές σας εμπειρίες αν συναντήσατε τέτοιους ανθρώπους.Είμαι σίγουρος πως το αποτελεσμα θα σας καταπλήξει.Επίσης θυμηθείτε πόσοι ήταν εκείνοι που στα νιάτα τους φώναζαν(υποτίθεται)για ένα καλύτερο κόσμο,ήταν επικεφαλείς κινημάτων,τι κατάληξη είχαν αυτοί και τα κινήματα τους μαζί.Προσπαθήστε να θυμηθείτε τι απέγιναν εκείνα τα παιδιά του Μαϊου του '68,τα παιδιά της γενιάς του Πολυτεχνείου μαζί με τους πρωταγωνιστές,η γενιά της ΚΝΕ και του Ρήγα Φεραίου της δεκαετίας του '80.Αλήθεια που είναι σήμερα και τι κάνει ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ,ο Αντρέ Γκλυκσμάν,η Μαρία Δαμανάκη,ο Χρήστος Παπουτσής,ο Λαλιώτης και πολλοί άλλοι;Που βρίσκονται σήμερα όλοι εκείνοι που έστησαν τα βιογραφικα τους σε αγώνες που υποτίθεται πως έδωσαν;Μια ματιά να ρίξει κανείς στον επιστημονικο,στο δημοσιογραφικό,στον επιχειρηματικό και στον πολιτικό τομέα και να δεί τους πρωταγωνιστές αυτούς απο που ξεκίνησαν,θα καταλάβει καλά άμα είμαι υπερβολικός η όχι.