Aναμνήσεις απο την ΚΝΕ:Με το βλέμμα στραμμένο στην επανάσταση

Απο την εκδρομή της ΚΝΕ στον Πλαταμώνα.Κάποτε ήμουν 18.

Μετά απο λίγες μέρες απο την επιστροφή μας απο τον Πλαταμώνα η σχολή έκλεισε για τις διακοπές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς.Τις θυμάμαι ακόμα με νοσταλγία εκείνες τις γιορτές.Ήταν τα πρώτα μου Χριστούγεννα χωρίς το άγχος των πανελληνίων και με ακόμα νωπά τα αισθήματα ενθουσιασμού απο την επιτυχία μου σε αυτές αλλά και απο την ενδιαφέρουσα καθημερινότητα που τότε ζούσα.Τις γιορτές εκείνες τις πέρασα στο χωριό μου.Θυμάμαι ακόμα επίσης τα μηνύματα που λάμβανα για ευχές απο αγνώστους αριθμούς,που δεν είχα αποθηκεύσει.Οι περισσότερες ηταν συμφοιτήτριες που είναι ζήτημα να θυμόμουν τις μισές.Το παραπάνω δεν το γράφω για να το παίξω 'Δον Ζουάν' αλλά τιμής ένεκεν στην νιότη μου εκείνη πρέπει να δηλώσω πως τέτοια διαθεσιμότητα σε γυναίκες δεν μου έμελλε ποτέ να ξανασυναντήσω στη ζωή μου.Και μάλιστα χωρίς να το επιδιώκω.Δεν υπήρξα όμως ποτέ γυναικάς και τα πράγματα με την Ζάνα δεν είχαν ξεκαθαρίσει.

Θυμάμαι με μια γλυκιά νοσταλγία εκείνη την περίοδο να μην μου καίγεται καρφί για τίποτα.Τόσο που ώρες ώρες σκέφτομαι πως εκείνος ο Δεκέμβρης με εκείνους τους 6 πρώτους μήνες του 2008 πιθανότατα υπήρξε,το πιο ξένοιαστο κομμάτι της φοιτητικής και όχι μόνο ζωής μου.Το κακό είναι πως πήρα ως δεδομένο πως και τα υπόλοιπα φοιτητικά μου χρόνια θα ηταν ακριβώς έτσι.

Η ζωή όμως έχει άλλα σχέδια.

Με την επιστροφή απο τις διακοπές κάθε μέρα βρίσκομαι σχολή.Όχι μόνο για να παρακολουθώ τα μαθήματα πρίν την εξεταστική αλλά και για να κάνω δουλειά για την οργάνωση.Μιλούσα σε συμφοιτητές αλλά φοιτητές άλλων τμημάτων.Η συνεχόμενη επαφή μου με τις μάζες,με έφερε κοντά με άτομα που ούτε φανταζόμουν ποτέ να κάνω παρέα.Ένας απο αυτούς και ο Αντρέας(εκείνον τον περίεργο τύπο με τις ερωτήσεις που με έκανε για κάγκουρα).Συζητούσα μαζί του για τα προβλήματα των φοιτητών αλλά και γενικότερα για το κίνημα.Αν και δεν φαινόταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος με την ιδεολογία μας,είχε αρχίσει δειλά δειλά να με βλέπει με κάποια συμπάθεια.Πέρα απο τα πολιτικά αρχίσαμε να μιλάμε για τις ζωές μας,την τωρινή την φοιτητική,αλλά και τα προηγούμενα χρόνια.

Με έκπληξη συνειδητοποίησα πως είχαμε κάποια κοινά,όπως μουσικά ακούσματα,βιβλία αλλά και προσωπικά βιώματα.Είχε βιώσει την απώλεια του πατέρα του λίγους μήνες πρίν,για την ακρίβεια μια μέρα πρίν δώσει το τελευταίο μάθημα των πανελληνίων.Προφανώς και το στύλ εκείνο,που εγώ αυθαίρετα είχα βαφτίσει στύλ serial killer,είχε τις αιτίες του στο πρόσφατο πένθος του.Ένα άλλο κοινό σημείο μας ηταν οτι μοιραζόμασταν την ίδια αίσθηση πρωτόγονου και πολλές φορές κακόγουστου χιούμορ.Λίγο πρίν την εξεταστική είχαμε αρχίσει ο ένας να ανοίγεται στον άλλο.

-Μάριε σέβομαι το ΚΚΕ και θαυμάζω τους αγώνες σου αλλά εγώ είμαι δηλωμένος νεοδημοκράτης.Και ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου ΝΔ φούλ ήτανε.Ωραία αυτά που λέτε,αλλά δεν μπορούν να γίνουν.

-Αντρέα κουβέντα κάνουμε.Δεν έχω σκοπό να σε αναγκάσω να γίνεις ΚΚΕ.Απλά πές μου ως νέος άνθρωπος τι συμφέρον έχεις για σένα και για την κοινωνία γύρω σου απο την ΝΔ;

-Τι συμφέρον;Να....κοίταξε να δείς...Κάτι άμεσο όχι,αλλά....Όπως και να το κάνουμε δεν άλλαζω.Αλλά μπορεί στις εκλογές να ψηφίσω ΠΚΣ.Θα βάλεις υποψηφιότητα;Αν βάλεις θα ψηφίσω ΠΚΣ 100%.

-Δηλαδή θα ψήφιζες μια παράταξη που μπορεί να μην συμφωνείς μόνο και μόνο γιατί με ξέρεις;

-Γιατί να μην την ψηφίσω;Αφού ένας φίλος μου θα είναι στο ψηφοδέλτιο.Φαίνεσαι καλός άνθρωπος.Αρχικά σε είχα παρεξηγήσει αλλά με τον καιρό μου έδειξες πως οτι κάνεις,το κάνεις επειδή το πιστεύεις.

Δεν μου έκανε τόσο εντύπωση πως σκεφτόταν να ψηφίσει ΠΚΣ και εμένα στις επερχόμενες εκλογές.Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ηταν πως με θεωρούσε φίλο του.Δεν γνωριζόμασταν παραπάνω απο μερικούς μήνες για να μην πώ εβδομάδες,δεν τον είχα βοηθήσει σε κάτι,δεν του είχα τάξει τίποτα,παρά μόνο συζητούσα μαζί του είτε πολιτικά είτε γενικά και είχα κερδίσει τόσο την εκτίμηση του που με θεωρούσε πλέον φίλο του.Ήταν ένα σόκ για μένα.Εξαιτίας του γεγονότος πως μέχρι τότε είχα φάει πολλές πισώπλατες μαχαιριές,απο πολλούς που θεωρούσε φίλους,ήμουν επιφυλακτικός με τους ανθρώπους.Ακόμα και οι φίλοι που είχα στο σχολείο όπως ο Γεώργης και ο Μένιος,τους θεωρούσα κοντινούς μου αλλά όχι δικούς μου ανθρώπους.Και αυτό αφού τους ήξερα χρόνια ολόκληρα και όχι μερικές εβδομάδες η μήνες.Η λέξη φίλος είχε σκαλώσει μέσα μου.

Πρίν αρχίσω να μιλάω μαζί του αν κάποιος μου έλεγε οτι θα γινόμουν φίλος με τον Αντρέα θα έσκαγα στα γέλια.Και όχι απο κάποιο σνομπισμό η ψώνισμα.Απλά φαινομενικά ο Αντρέας αντιπροσώπευε όλα όσα ήταν αντίθετα απο εμένα.

Και όμως μετά απο εκείνη την κουβέντα σχεδόν κάθε μέρα μαζί καθόμασταν και τα λέγαμε μετά το μάθημα.Μερικές μέρες αργότερα αρχίσαμε να βγαίνουμε μαζί για καφέ και για σουβλάκι στο ραβαϊσι.Αναπάντεχη φιλία ξεκίνησα και με τον Αποστόλη απο το ΣΕΚ.Μάλιστα είχαμε αρχίσει να βγαίνουμε μαζί και οι τρείς μας.Φαινομενικά τρείς διαφορετικοί άνθρωποι απαρτίζαμε όμως μια πολύ ζεστή παρέα.Όσο περνούσε ο καιρός ανοιγόμασταν περισσότερο ο καθένας για τον εαυτό του.

Με απλά λόγια αυτούς που όταν πρωτογνώρισα δεν ήθελα ούτε να τους βλέπω,θα κατέληγαν να γινόντουσαν οι καλύτεροι μου φίλοι στο πανεπιστήμιο.

Μαζί με αυτούς είχα και έναν ευρύτερο κύκλο ανθρώπων.Δεν θα αργούσε να προστεθεί στην παρέα μας και ο Λάζαρος.Ο Λάζαρος ηταν μια ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου.Μέτριο ανάστημα,μικρή τάση πρός καμπούρα όχι φυσική,αλλά σαν και αυτή την μάγκικη,του ρεμπέτη και το πιο απίθανο 18χρονος πρωτοετής,να έχει μουστάκι!!!!!!Στην αρχή τον είχα περάσει για Κρητικό λόγω του οτι φόραγε συνήθως μαύρα ρούχα.Κάτα την διάρκεια των μαθημάτων συμμετείχε ενεργά παραθέτοντας τις γνώσεις του,χωρίς την παραμικρή πρόθεση για επίδειξη.Σε κάποιες αναφορές του μου είχε δώσει να καταλάβω πως ήταν αντικομουνιστής.Ο Αποστόλης απο το ΣΕΚ(αυτός που σχεδίασα να κάνω μπαούλο στο ξύλο και τελικά γίναμε κώλος και βρακί)το προχώρησε περισσότερο.Είπε πως πολύ πιθανόν να είναι Εβραίος.Τον κοιτούσα και τον ξανακοιτούσα και κάτι βαθιά μέσα μου με έσπρωχνε να πάω να του μιλήσω να δώ τι άνθρωπος είναι.
Δεν άργησα να το κάνω.Μια μέρα λίγο πρίν το μάθημα τον πλησίασα με ένα φυλλάδιο της οργάνωσης.Η στάση του ηταν επιφυλακτική και δύσπιστη.Τον έλεγαν Λάζαρο,ήταν αρβανίτης απο τα Κιούρκα και ζούσε με την οικογένεια του σε μια φάρμα.Η όλη του ομιλία και στάση δεν θυμιζε 18 χρονο.Κάθε άλλο.Θύμιζε μεσήλικα χωρικό μια άλλης εποχής.Χωρικό με μόρφωση όμως.Σιγά σιγά άρχισε να ξανοίγεται περισσότερο.Αρχίσαμε να βγαίνουμε.Δεν μιλούσε πολύ αλλά ηταν φανερό πως είχε πολλές γνώσεις.Μετά απο μερικές μέρες βγαίναμε και οι τρείς μας μαζί του.Εγώ,ο Αντρέας,ο Αποστόλης και ο Λάζαρος.
Το πρόγραμμα μου είχε επιβαρυνθεί πολύ καθώς πλέον έπρεπε να ξυπνάει απο τις 07:30 να είμαι στην σχολή στις 09:00 να παρακολουθήσω τουλάχιστον 4 ώρες μάθημα(συνήθως αυτά που με ενδιέφεραν)να κάνω παράλληλα δουλειά για την οργάνωση,να βγαίνω με τους νέους μου φίλους,μετά να τρέχω στο κέντρο στη Νομική να βρώ την Ζάνα,να βγαίνουμε για κανένα δυωράκι και τέλος γύρω στις 21:00-22:00 να γυρίζω πτώμα στο σπίτι.Το γεγονός αυτό άρχισε να δημιουργεί εκ νέου εντάσεις με την οικογένεια μου.Ένα πρωί πάω να ξεκινήσω για την σχολή και με πετυχαίνει ο πατέρας μου,που μόλις έχει γυρίσει απο νυχτερινή βάρδια.

-Τι ώρα θα γυρίσεις σήμερα;
-Δεν ξέρω γύρω στις 22:00 μπορεί και αργότερα.
-Καλά πως την έχει δεί;Πανδοχείο είναι το σπίτι,μόνο για να κοιμάσαι έρχεσαι;
-Έχω φουσκωμένο πρόγραμμα.
-Φουσκωμένα μυαλά έχεις.Κάθεσαι και τρέχεις σαν το μαλάκα για τους κκεδες.Τι νομίζεις ρε πως θα φέρεις την επανάσταση;Σε έχουν βάλει μπροστά 2-3 καθοδηγητές σε τρέχουν και πέρνουν αυτοί θέσεις.Και τρέχα σαν τον βλάκα κοροϊδοοοοο.
-Είμαι ο μαλάκας του ΚΚΕ ποιό είναι το προβλημά σου;Άντε τρέχα στα δικά σου πασόκια εσυ να καλύπτετε τα σκάνδαλα και τις λαμογιές.Και μην ξεχάσετε να πείτε κανένα ευχαριστώ στους Αμερικάνους όπως τότε με τα Ίμια.
-Ρε βλάκα δεν είμαι μέλος στο ΠΑΣΟΚ είμαι απλά στην ΠΑΣΚΕ.Στα αρχίδια μου γράφω το ΠΑΣΟΚ,τη ΝΔ το ΚΚΕ όλους!!!!!Όταν βγείς να δουλέψεις να σε δώ τι θα μου λές.Τώρα σε θρέφω εγώ.
-Εσύ ήθελες να έχεις γιό επιστήμονα...
-Επιστήμονα όχι κομματόσκυλο.Στο πανεπιστήμιο πατάς σε κανένα μάθημα η τρέχεις για αυτούς;
Πήγες για να σπουδάσεις όχι για να παριστάνεις τον επαναστάτη με τα λεφτά μου.
-Ποιά λεφτά;Στην Αθήνα σπουδάζω δεν με έστειλες σε άλλη πόλη.Σου έκανα την χάρη και έκατσα Αθήνα,αντί να πάω Θεσσαλονίκη για να μην πληρώνεις τσάμπα κερατιάτικα και μου την λές απο πάνω.Αλλά βέβαια τότε που έκανα το βιογραφικό μου το παίζες καλός.Κοίταξε να δείς και στη σχολή πάω και μαθήματα παρακολουθώ και ασχολούμαι με το κόμμα και πάω σε πορείες και οργανώνω την πάλη στο χώρο δουλειάς μου.Είμαι 18 χρονών και επιτέλους θα κάνω αυτό που θέλω εγώ!!!Και αν σου αρέσει.

Σηκώθηκα και έφυγα μές στα νεύρα.Είχα συνηθίσει να μουρμουράει για το οτι έλειπα για ώρες αλλά σήμερα ξεπέρασε κάθε όριο.Δεν φταίει κανείς σκέφτηκα.Παρά μόνο εγώ που τον άκουσα και έμεινα Αθήνα για να μην ξοδευτεί και τώρα τον έχω να με πρήζει.Πηγαίνοντας στη σχολή με τον Ζαχαρία του ανέφερα το περιστατικό.Και αυτός μου έλεγε πως δεν περνούσε καλύτερα.Είχε μετανοιώσει που δεν δήλωσε και αυτός επαρχία.Η μια κουβέντα έφερε την άλλη και αυτό άρχισε να μας ρίχνει ψυχολογικά.

Σε αυτούς τους διαδρόμους πέρασα 5 χρόνια απο την ζωή μου.Αν μπορούσαν οι τοίχοι να μιλήσουν.

-Πρέπει να κάναμε τεράστια μαλακία που περάσαμε στην Αθήνα και όχι στην επαρχία.
-Αν σου πώ οτι τελευταία έχει αρχίσει να με βασανίζει αυτή η σκέψη;
-Τι θα κάνουμε τώρα είναι το θέμα.
-Κάτι θα βρούμε.Για πές μου πως τα βλέπεις τα πράγματα με την οργάνωση τώρα που μπήκες και τα είδες και εσύ απο μέσα;
-Ρε Μάριε να σου πώ το έχω ψιλομετανοιώσει.Μου είχαν πεί δεν θα με πρίζανε εγώ τους έβλεπα ωραίους τύπους για παρέα και είπα να μπώ και εγώ.Τώρα μου βαράνε τηλέφωνα κάθε τρείς και λίγο για να μου πούν για αφισοκολήσεις,για διανομή ριζοσπάστη και κουπονιών οικονομικής ενίσχυσης και τέτοια.
-Σου είπα και παλιότερα,αν ήθελες να περάσεις καλά ας γραφόσουν στη ΔΑΠ.
-Τι λές τώρα;Με έχεις για τέτοιο;Απλά δεν μπορώ κανέναν βραχνά πάνω απο το κεφάλι μου.Συμμετέχω μόνο και μόνο γιατί θέλω και όταν θέλω.Δεν θα με πρίζει κανείς!!!!
-Τι να σου πώ εσύ ξέρεις.

Θέα απο την ταράτσα της Φιλοσοφικής.Εκεί που υπήρξε σημείο συνάντησης της παρέας.

Με άφησε στη σχολή.Μάθημα Αρχαία Ιστορία Ά,με τον συγχωρεμένο τον Μπιργάλια.Μέσα βλέπω να κάθονται δίπλα ο Αποστόλης και ο Αντρέας.Αράζω και εγώ μαζί τους.

-Έλα και σε περιμέναμε,σήμερα θα μας πεί τα sos.
-Eντάξει ρε παιδιά ξέρετε αν δεν πιώ 2 γουλιές καφέ δεν μπορώ να λειτουργήσω.Είχε ουρά στο κυλικείο,άργησε και αυτή να μου φτιάξει τον καφέ,άργησα 5 λεπτάκια.

Το μάθημα κράτησε ως συνήθως 2 ώρες.Ο Μπιργάλιας ηταν αναμφίβολα απο τους καλύτερους καθηγητές που πέρασαν ποτέ απο την Φιλοσοφική.Αν και διαφωνούσαμε σε πολλά ήταν ένας διαβασμένος άνθρωπος που πάντα θα σου απαντούσε εμπεριστατωμένα.
Μετά το μάθημα.Πήρα τους καινούργιους μου φίλους και ανεβήκαμε στην ταράτσα στον όγδοο όροφο να αράξουμε.Αρχίσαμε να μιλάμε.Ο καθένας μιλούσε για την ζωή του,τα όνειρα του,τα προβλήματα και τους δαίμονες που τον στοιχειώναν.Και οι τρείς είχαμε αρκετούς απο αυτούς.
Ακούγοντας τις ιστορίες τους και συγκρίνοντας τες με τα βιώματα μου,άρχισα να αισθάνομαι τους ανθρώπους αυτούς σαν αδερφούς μου.Αυτή η σχολή,αυτή η ταράτσα είχε ενώσει τρείς ανθρώπους φαινομενικά τελείως διαφορετικούς μεταξύ τους.Πλέον δεν με απασχολούσε τόσο αν θα ενδιαφέρονταν να μπούν στην οργάνωση η να μας στηρίζουν,με ενδιέφερε μόνο το γεγονός πως τους είχα δίπλα μου.Όσο για τον Λάζαρο.Αυτός ο τρελό Αρβανίτης ήταν άλλου παπά ευαγγέλιο.
Όταν άρχισα να του μιλάω για το κόμμα,απο τα πρώτα πράγματα που έκανε,ηταν να μου δηλώσει πως σιχαίνοταν τον Στάλιν.Μου έλεγε διάφορα αποσπάσματα απο το βιβλίο του Νεφελούδη,που είχε χιλιοδιαβάσει για να μου δείξει πόσο κακό είχε κάνει το ΚΚΕ πρώτα πρώτα στα ίδια τα μέλη του.
Τον συζητούσαμε με τις ώρες αρχικά μόνο εγώ και στη συνέχεια ο Αλέκος κάποιοι άλλοι σύντροφοι.
Σιγά σιγά άρχισε να μεταστρέφεται.Μετά απο κόπο κατάφερα να αποσπάσω την στηρίξη του στο κόμμα.Ακόμα είχε θέματα με τον Στάλιν τα κακώς κείμενα της ΕΣΣΔ(λές και είχαμε λύσει αυτά της Ελλάδας) και την στάση του ΚΚΕ στα εθνικά θέματα την περίοδο του μεσοπολέμου.
Τελικά έγινε το αδιανόητο.Μετά απο μια θυελλώδη συνέλευση στην οποία η ΠΚΣ επικράτησε πανηγυρικά των ΕΑΑΚ,μέσα στον ενθουσιασμό του μου ζήτησε να ενταχθεί στην ΚΝΕ!!!
Ήταν απίστευτο!!!Μετά απο 3 μήνες ατελείωτες κουβέντες,μετά απο τόσα λιωσίματα στην Rock Caffee και στο Ραβαϊσί,είχα καταφέρει ένα απο τα μεγαλύτερα outsider για στρατολόγηση να τον κάνω να μου το ζητήσει απο μόνος του.Μέσα σε πανηγυρικό κλίμα αφού το είπα και στους άλλους συντρόφους πέσαμε όλοι πάνω του να τον συγχαρούμε.Είμαι σίγουρος πως ποτέ ως τώρα στη σχολή δεν ασχολήθηκε τόσος κόσμος μαζί του.Και ο ίδιος φαινόταν να αισθάνεται πως είχε μπεί σε μια ομάδα που διέποταν απο συντροφικότητα.Τα συγχαρητήρια δίνανε και πέρνανε καθώς ήμουν ο πρώτος απο το έτος μου που είχα οργανώσει άτομο στην ΚΝΕ.

-Άντε σειρά να έχουν και τα κολητάρια σου ο Αντρέας και ο Σεκίτης ο Αποστόλης.
-Θα γίνει και αυτό ένα ένα σύντροφοι.

Τελικά οι χαρές θα κρατήσουν λίγο.Την επόμενη μέρα ο Λάζαρος ήρθε νευρικός και μετά το μάθημα με έπιασε να μιλήσουμε.Είχε μετανοιώσει που είχε οργανωθεί και ζητούσε να ακυρώσουμε το αίτημα του για να γίνει μέλος της ΚΝΕ.

-Τι έπαθες έτσι ξαφνικά;Χτές ήσουν μέσα στον ενθουσιασμό.Δεν σε πιέσα καθόλου.Μόνος σου αποφάσισες να μπείς στην ΚΝΕ.
-Κοίτα να δείς Μάριε να πούμε,μιας και είσαι καλός άνθρωπος θα σου μιλήσω ανοιχτά.Τα έβαλα κάτω και τα σκέφτηκα και θεωρώ επειδή είμαι αυθόρμητος άνθρωπος χτές βιάστηκα να κάνω κάτι που δεν το είχα πολυσκεφτεί.Δεν είμαι εγώ να μπαίνω σε τέτοιες ιστορίες.Να στηρίζω και να σας ψηφίζω ναί,αλλά μέχρι εκεί.
-Και τι σε έκανε να αλλάξεις σε μια μέρα;
-Να....απλώς σκεφτόμουνα.Άλλωστε στα κόμματα υπάρχουν πάντα κάποιοι που εκμεταλεύονται ανθρώπους και καταστάσεις για πάνε αυτοί μπροστά.

Ωπα!!!Το έπιασα!!!!Προφανώς και ο χαζοαρβανίτης πήγε και ανακοίνωσε στους δικούς του,την απόφαση του να ενταχθεί στην ΚΝΕ κάτι που οι τελευταίοι δεν φάνηκε να το αποδέχονται.Σίγουρα έβγαλαν απο την φαρέτρα τους όλα τα μικροαστικά όπλα που χρησιμοποιούσε και ο πατέρας μου.
Πλέον θεώρησα πως ήξερα πως να το χειριστώ.

-Λάζαρε να σου πώ.Μήπως είπες στους γονείς σου πως οργανώθηκες και εκείνοι διαφώνησαν;
-Ναι.....Κάτι τους είπα.Και μου είπαν πως αν θέλω να πάω μπροστά και να προχωρήσω στον τομέα που σπουδάζω,να γίνω να πούμε καθηγητής στο πανεπιστήμιο,θα πρέπει να αποφύγω σαν τον διάολο να οργανωθώ σε κάποιο κόμμα και ιδιαίτερα στο ΚΚΕ.Ο πατέρας μου είχε συμφοιτητή τον Μαλάμη που ήταν πρωτοπαλλίκαρο της ΚΝΕ και όταν είδε πως αν ενταχθεί στο σύστημα θα τα κονομήσει τα παράτησε όλα και έγινε καπιτάλας.Άσε που μου είπε πως αν δούν στα χαρτιά μου,πως είμαι κομμουνιστής θα με στείλουν όταν πάω να υπηρετήσω στον Έβρο...

Νάτος πάλι ο Έβρος.Ρε μανία με τον Έβρο.Ήθελα να ήξερα ποιός τους τα βάζει αυτά στο κεφάλι.
Αυτοί οι αντικομμουνιστές ούτε μια σοβαρή μαύρη προπαγάνδα δεν μπορούν να κάνουν.Αν δεχτούμε την λογική πως οι κομμουνιστές είναι προδότες,όσοι είναι κομμουνιστές και πάνε να υπηρετήσουν στέλνονται στον Έβρο,διαλεκτικά καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως το πιο καίριο σημείο της Ελλάδας σε περίπτωση σύγκρουσης με την Τουρκία επανδρώνεται απο προδότες.....
Αλήθεια θα ήθελα να συγχαρώ απο κοντά τον φωστήρα αυτόν που σκαφρίστηκε τέτοιου τύπου μαλακίες για να αποτρέψει κόσμο απο τα έρθει μαζί μας.

-Λάζαρε στον Έβρο στον Έβρο.Δεν κατάλαβα φοβάσαι να υπηρετήσεις την Πατρίδα;Τι πάει να πεί στον Έβρο κομμάτι της Πατρίδας σου δεν είναι και αυτό;
-Ναί αλλά έχω ακούσει πως κάνουν πολύ σκληρά πράγματα σε αυτούς που υπηρετούν εκεί.
-Άκουσε να δείς για να μην το πολυκουράζουμε.Θές να γίνεις ένας απο εμάς και να παλέψεις για μια πιο δίκαιη κοινωνία η θές να ακολουθήσεις τον ατομικό σου δρόμο και να παραμείνεις εγκλωβισμένος στον μικρόκοσμο σου.Αποφάσισε και πές μου.
-Άσε με στον μικρόκοσμο μου αλλά στην ΚΝΕ δεν μπαίνω.
-'Οπως επιθυμείς.

Σηκώθηκα και έφυγα νευριασμένος.Δεν με ένοιαζε που έπρεπε να ανακοινώσω στους συντρόφους μου πως τελικά ο Λάζαρος μας έκλασε,τσαντιζόμουν όμως πολύ που έβλεπα ανθρώπους τόσο φοβισμένους και τόσο εξαρτημένους απο την οικογένεια τους.Αυτό ήταν.Σε λίγες μέρες θα αρχίσει η εξεταστική.Έχω να ασχοληθώ με σοβαρότερα θέματα απο το αν επιθυμεί ένας μικροαστός να μας ακολουθήσει.Και στην πρώτη μου αυτή εξεταστική θα διαπρέψω.Θα περάσω τα περισσότερα μαθήματα και με βαθμό για να δεί ο μικροαστός ο πατέρας μου οτι μπορώ όλα να τα κάνω.
Θυμάμαι τότε ήταν αρχές Φεβρουαρίου του 2008.

Και μια γραφική πόζα την εποχή εκείνη απο την ταράτσα φυσικά.