Αναμνήσεις απο την ΚΝΕ:Οι άσκαστες Ναπάλμ του Γράμμου

Μιας και πλησιάζουν τέσσερα χρόνια απο το τελευταίο επεισόδιο της σειρά μου αναμνήσεις απο την ΚΝΕ,θεωρώ σκόπιμο να κάνω μια μικρή περίληψη των προηγούμενων μερών για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούργιοι.Πάμε λοιπόν...

Στα προηγούμενα μέρη σε γενικές γραμμές,εισήλθα στην ΚΝΕ το Ιανουάριο του 2006 όντας 16 και κάτι χρονών.Αν και είχα κάποιες άλλες αντιλήψεις οι σύντροφοι δεν φάνηκε να ενοχλούνται αλλά επέμειναν να γραφτώ.Γράφτηκα λοιπόν,ήρθα σε επαφή με έναν νέο κόσμο που όσο και να είχα διαβάσει για αυτόν δεν μπορούσα να φανταστώ.Ενδιαφέροντες νέοι και νέες της ηλικίας μου που μοιραζόμασταν κοινούς προβληματισμούς,εξαίρεση σε μια γενιά που την χαρακτήριζε η βλακεία και ο καταναλωτισμός,το πρώτο μου φεστιβάλ της ΚΝΕ που είδα live πολλά group μεταξύ των οποίων και τους Magic De Spell.H ‘δράση’ εμένα και του φίλου μου του Γεώργη που έβαλα στην ΚΝΕ,οι καταλήψεις του 2006(εγώ και ο Γεώργης κλείσαμε το σχολείο),ο πόλεμος που δέχτηκα απο τα καπελώματα των συριζαίων,η επικέντρωση στην επιτυχία στις πανελλήνιες,η επιτυχία σε αυτές,οι πρώτες μου εκλογές και η θρυλική αφισοκόληση στη Νέα Σμύρνη προεκλογικά,η είσοδος στη σχολή,η γνωριμία με τους συντρόφους εκεί,η φιλία μου με την σύντροφο Αλέκο και τους εξώκομματικούς Αντρέα,Αποστόλη και Λάζαρο,η όμορφη εκδρομή στον Πλαταμώνα,η γνωριμία μου με την Εύα,συγκρούσεις στο σπίτι,δήθεν ‘φράξια‘ Πάνου,Πέτσα,Προυκάκη,Νέα Τάξη Πράγμάτων στην οργάνωση,εκλογές,νοθεία απο την ΔΑΠ,ανελέητες συγκρούσεις στο σπίτι,το νέο αίμα,Μηνάς,Χάρης,Πάβελ,Δεκέμβρης του 08,έναρξη ανώμαλης κατάστασης στο εσωτερικό απο μεγάλο μέρος των στελεχών,μάχες για την καρέκλα,συντροφικά μαχαιρώματα,ανοργανωσιά,απόντες υπεύθυνοι και εκλογικό Βατερλώ στις φοιτητικές εκλογές του 2009,είναι τα γεγονότα απο τις προηγούμενες συνέχειες όσο πιο συνοπτικά θα μπορούσα να τα αναφέρω.Απο το σημείο μετά τις φοιτητικές εκλογές εκείνες του 2009 αρχίζω την αφήγηση μου...

Το μόνο καλό νέο ήταν η μεταγραφή απο μια σχόλη επαρχιακής πόλης της Στεφανίας,μιας γλυκιάς και συμπαθητικής συντρόφισσας.Την γνωρίσαμε λίγο πρίν η μετά τις φοιτητικές(δυστυχώς δεν θυμάμαι ακριβώς) και αμέσως την εντάξαμε στην παρέα μας.Επιτέλους πλέον θα είχαμε και κάποια ωραία θηλυκή παρουσία μεταξύ μαντραχαλέων.Η Στεφανία ήταν όμορφη και αξιόλογη προσωπικοτήτα.Είχε οργανωθεί στην ΚΝΕ απο τα 12 της χρόνια και είχε προσφέρει πολλά,ερχόμενα σε κόντρα με το έντονο συντηρητικό υπόβαθρο της οικογένειας της(στρατιωτιωτικοί και αστυνομικοί) για τόσα χρόνια.

Το σημαντικότερο ήταν πώς ηταν έξυπνος άνθρωπος και απο τις αρχικές μας συζητήσεις είχα πιάσει,πώς είχε καταλάβει πολλά κακώς κείμενα της οργάνωσης,όχι μόνο σε εμάς αλλά και στην προηγούμενη ΟΒ που ήτανε.

Μετά το φιάσκο των φοιτητικών ξεκινήσαμε τις προεκλογικές προετοιμασίες για τις Ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου.Η ανταπόκριση απο τον κόσμο ηταν σχετικά παρόμοια με την προηγούμενη περίοδο.

Η σπουδάζουσα της Φιλοσοφικής είχε χρεωθεί να πάει να βοηθήσει την Κ.Ο.Β Παγκρατίου.Έτσι λοιπόν συμμετείχαμε στις αφισοκολήσεις και την ημέρα των εκλογών ήμασταν εκλογικοί αντιπρόσωποι του ΚΚΕ σε σχολεία του Παγκρατίου.Απο τα ξημερώματα μέχρι την καταμέτρηση και φυσικά στο ενδιάμεσο να πρέπει να πάμε να ψηφίσουμε στο δήμο που είχαμε τα εκλογικά μας δικαιώματα.Απίστευτη κούραση αλλά δεν μας ένοιαζε.

Μιας και ο σύντροφος Χάρης έμενε στο Παγκράτι,πήγαμε να κοιμηθούμε εγώ και ο Πάβελ εκεί το προηγούμενο βράδυ.Φυσικά και δεν κοιμηθήκαμε.Προεκλογικές προβλέψεις,συζητήσεις επί θεμάτων της κομμουνιστικής ιστορίας,ανακατεμένα με κάποιες μπύρες άλφα που είχε ο Χάρης στο ψυγείο του και που αν θυμάμαι καλά πρέπει να είχαν λήξει μερικές μέρες πρίν.Χάριν του ζύθου οι σοβαρές συζητήσεις έδωσαν την θέση τους στην καφρίλα.Ατελείωτη καφρίλα απο όλους με πρώτο και κύριο τον Πάβελ.Τα όσα ειπώθηκαν δεν τα θυμάμαι αλλά και αν τα θυμόμουν δεν νομίζω πως θα βοηθούσε κανέναν να τα αναφέρω.

Αύπνοι λοιπόν τραβήξαμε για το σχολείο που είχαμε χρεωθεί κομματικοί αντριπρόσωποι.Λάβαμε τον φάκελο με τα σχετικά και σε ποιά τάξη θα ήμασταν υπεύθυνοι.Ξεκίνησε και η προσέλευση των ψηφοφόρων.Είχα ακούσει οτι το παγκράτι ήταν έντονα μικροαστική περιοχή αλλά η πραγματικότητα των εγγεγραμμένων φηφοφόρων του ξεπερνούσε και την πιο λαβκραφτική φαντασία.Γέροι σχεδόν ετοιμοθάνατοι με τα ψηφοδέλτια της ΝΔ στα χέρια,γιαγιάδες που μας κοιτούσαν εμάς της ΚΝΕ με έναν βλέμμα φόβου αλλά συμπάθειας,του στύλ τι κρίμα τόσο νεό παιδί που έχει μπλέξει,ποιητής της δεκάρας που μας άφησε φυλλάδια με την ποιήση που είχε γράψει για μια ‘Λάνα θεά του Καυκάσου’.

Γύρω στις 12 μας έφερε το κόμμα μια σακούλα που είχε μέσα ένα σάντουιτς,ένα μπουκάλι νερό,ένα κουτάκι nescafe και τον Ριζοσπάστη,τον οποίο φυσικά έπρεπε να αγοράσουμε.Κανένα πρόβλημα.Θα είχαμε κάτι να διαβάζουμε να περνάει η ώρα.Κατά το μεσημέρι μας δώσανε χρόνο να πάμε να ψηφίσουμε στους δήμους μας.Αφού άσκησα το δικαίωμα μου στη Νέα Σμύρνη,στη συνέχεια πήρα τον δρόμο για το Παγκράτι.Στη στάση απέναντι απο τον Ευαγγελισμό,πτώμα απο την κούραση πήγα στο παρκάκι μεταξύ αυτής και του Hilton να βρώ ένα παγκάκι να ξαπλώσω και αν γίνεται να τον πάρω για μια ωρίτσα.Αλλά φυσικά κάτι δεν ήταν εφικτό και μετά απο ένα μισάωρο,πήρα τον δρόμο για το Παγκράτι.Όταν έκλεισε η προσέλευση ξεκίνησε η καταμέτρηση.Όπως ηταν αναμενόμενο τα αποτελέσματα για το κόμμα δεν ηταν τα καλύτερα αλλά για αυτό μας είχαν προετοιμάσει οι σύντροφοι απο την Κ.Ο.Β Παγκρατίου αλλά και φυσικά οι φυσιογνωμίες που περνούσανε απο μπροστά μας.Όταν τελειώσαμε την καταμέτρηση πήγαμε στα γραφεία της ΚΟΒ που μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη.Οι σύντροφοι απο την ΚΟΒ είχαν παραγγείλει για εμάς σουβλάκια και για τα οποία δεν δέχτηκαν τα λιγοστά είναι αλήθεια χρήματα μας.Μας τα είχαν κεράσει ως ένδειξη ευγνωμοσύνης που είχαμε πάει να τους βοηθήσουμε.Και τα ευχάριστα δεν ήταν μόνο αυτά.Στις εκλογές εκείνες το ΚΚΕ συγκέντρωσε 8,35%,0,2 μονάδες απο τις εθνικές εκλογές το 2007.Σαφώς και περιμέναμε ένα ποσοστό κοντά στο 10% αλλά και πάλι τα αποτελέσματα αυτά δεν ήταν κακά.

Μετά τις εκλογές ήρθε καπάκι η εξεταστική.Και όρεξη για διάβασμα καμία.Μα καμία απολύτως.

Οι τσακωμοί στο σπίτι συνεχόμενοι ακόμα και για τα πιό ασήμαντα ζητήματα είτε με την μάνα μου είτε με τον πατέρα μου.Αυτά σε συνδιασμό με το γεγονός πώς  είχαν ταραχτεί τα νεύρα του πατέρα μου γιατί η Ολυμπιακή στην οποία εργαζότανε,είχε αποφασιστεί πώς θα ιδιωτικοποιηθεί και θα την πάρει ο Βγενόπουλος.Τα νεύρα τα δικά μου εξαιτίας αυτών ολοένα και μεγαλύτερα.Αισθανόμουνα τέτοια απόγνωση που είχα σκεφτεί σοβαρά να κάνω χρήση του 90% του μηχανογραφικού μου και να δηλώσω την ΣΜΥ,για να βρώ μια ευκαιρία να φύγω απο το σπίτι και αυτή την κωλοκατάσταση.

Όταν τα ανακοίνωσα στον πατέρα μου με απαξιωτικό ύφος μου ειπε:‘Όταν βουλιάζει το καράβι,τα ποντίκια φεύγουν πάντα πρώτα’.Ποτέ μου δεν κατάλαβα που κόλαγε αυτό.Άδικός κόπος άλλωστε.

Η άλλη λύση,απλά να κόψω την αναβολή μου να μπώ στρατό.Έφτασα κοντά να το κάνω αλλά με συγκράτησε η αγωνία μου για το μέλλον της σχέσης μου με την Εύα και φυσικά το πώς θα αφήσω την οργάνωση ένα χρόνο,τώρα που θεωρούσα πώς  με  χρειαζότανε περισσότερο απο ποτέ.

Τελικά η εξεταστική αυτή ήταν ένα απόλυτο φιάσκο.Έδωσα 4 μαθήματα πέρασα 1.

Το χειρότερο που είχα ‘πετύχει’ ποτέ.....Μέσα σε όλο όμως αυτό το θλιβερό περιβάλλον ξεπρόβαλε μια αχτίδα ελπίδας.....

Και αυτο ήταν το αντιιμπεριαλιστικό δίμερο της ΚΝΕ στο Γράμμο και συγκεκριμένα στο Νεστώριο Καστοριάς.Μια πολλή καλή ευκαιρία να ξεφύγω απο όλα αυτά,να περάσω καλά με τους φίλους και συντρόφους μου και να γνωρίσω απο κοντά έναν ιερό τόπο της ιστορίας του ΚΚΕ.

Το πρότεινα στον Λάζαρο και στον Αποστόλη και δεχτήκανε να έρθουν.Ο Αποστόλης μάλιστα θυμήθηκε πώς όταν πήγαινανε για camping με την οικογένεια του,πέρνανε μια σκηνή εκστρατείας μεγάλων διαστάσεων και πώς μπορούσε να την πάρει και να μείνουμε σε αυτήν.Ο Πάβελ έφερε μαζί του τον Ευάγγελο,έναν φίλο του που ήταν απο τα πιο jolo άτομα που έχω γνωρίσει.Δήλωνε αναρχικός αλλά γενικά ερχότανε καμιά φορά σε εκδηλώσεις.Να σημειωθεί πώς προερχότανε απο μεσοαστική οικογένεια.Έτσι λοιπόν ύπο την μεγάλη εκείνη σκηνή εκστρατείας,θα ήμασταν,εγώ,ο Αποστόλης,ο Πάβελ,ο Λάζαρος,ο Μηνάς,ο Χάρης και ο Ευάγγελος.Όσα δηλαδή άτομα χωρούσε θεωρητικά η σκηνή.Όταν το είπαμε στον Τάκη,έναν αρκετά ογκώδη σύντροφο απο το 4ο έτος που χρώσταγε σχεδόν όλη την σχολή,με το γνωστό του δολοφονικά καυστικό χιούμορ,μας είπε:

-Δηλαδή εσείς όχι μόνο βρήκατε σκηνή αλλά θα στήσετε και μια σκηνή ανάλογη του Ζαχαριάδη που είχε στο Γράμμο.

-Και όχι μόνο.Ανάλογη του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ.

-Έχω περιέργεια να δώ τι θα φέρετε ρε μαλάκες.

-Θα δείς και θα ζηλέψεις.

Πήγαμε στο σπίτι του Αποστολη και ψάξαμε για την σκηνή.Την βρήκαμε.Ήταν δύο μεγάλοι σάκοι.Ένας με μεταλλικά αντικείμενα πολύ βαρύς και ένας άλλος με το ύφασμα λιγότερο βαρής.

Ο μέσος λογικός άνθρωπος θα άνοιγε τους σάκους και θα συναρμολογούσε σε κάποιον ανοιχτό χώρο την σκηνή αυτή,να δεί πώς στήνεται αλλά και φυσικά αν όλα είναι μέσα στους σάκους.Ένας μέσος άνθρωπος....

Έτσι λοιπόν το προηγούμενο βράδυ εγώ πήγα να κοιμηθώ στην Εύα και ο Πάβελ,με τον Λάζαρο,τον Ευάγγελο στο σπίτι του Αποστόλη.Σημείο συνάντησης η πλατεία Καραϊσκάκη στο Μεταξουργείο.

Έφτασα πρώτος και μετά απο λίγο και οι υπόλοιποι.Εκεί συναντήσαμε και την Στεφανία που είχε έρθει και αυτή μαζί μας.Αφού λοιπόν μαζεύτηκαμε το πρώτο κύμα(το δεύτερο θα ερχότανε αύριο),μπήκαμε στα λεωφορεία.Όλοι μαζί πιάσαμε μια σειρά ο Χάρης,ο Πάβελ,ο Αποστόλης ο Λάζαρος,ο Μηνάς,η Στεφανία και ο Ευάγγελος.Το ταξίδι ξεκίνησε με πολλά γέλια,χαβαλέ και καφρίλα.Φαίνεται πώς αυτό ενόχλησε (την υπό δημιουργία)άρχουσα τάξη της οργάνωσης και ο Μηνάς με ζήτησε να καθίσω δίπλα σε αυτόν να μου πεί κάτι εμπιστευτικά.

-Σύντροφε,έχεις φέρει εδώ κόσμο και αντί να συζητάτε για το που θα πάμε,τι έγινε στον Γράμμο και τους ηρωϊκούς αγώνες που έδωσε ο ΔΣΕ εκεί,σας ακούω και λέτε ένα σωρό μαλακίες που καμία σχέση δεν έχουν με την επίσκεψη μας.

-Έχουμε να κάνουμε ένα τόσο μεγάλο ταξίδι πώς μπορούμε μόνο να μιλάμε για την ιστορία του κόμματος και του ΔΣΕ;Όταν έρθει η ώρα θα συζητήσουμε για αυτά.

-Δεν είναι ωραία εικόνα αυτή.Δηλαδή σοβαρέψου έχεις καταλαβεί που πάμε;Σας ακούω να λέτε παπαριές για το τζάκας και τον Στίβ Οοου και κάθε καμμενιά.Μην ξεχνάς τι πάμε να κάνουμε και πώς πρέπει να το περάσουμε στις επιρροές μας που δεν είναι μέλη.

-Καλά Μηνά,όταν έρθει η ώρα.Να μιλάμε επι 10 ώρες για τον ΔΣΕ,τον Γράμμο και τον ελιγμό στο Μάλι Μάδι,θα βαρέσουν μπιέλα οι επιρροές μας και θα την κάνουν.Μην με πιέζεις.Άλλωστε και ο Χάρης και ο Πάβελ που είναι σύντροφοι τα ίδια λένε.

-Ναί γιατι τους παρασέρνεις εσύ.

-Καλά Μηνά.

Αυτό ήταν και το πρώτο κόκκινο σημαιάκι της όλης εμπειρίας.Εγώ ο Πάβελ και ο Χάρης είμασταν οι μόνοι απο την οργάνωση που φέραμε επιρροές μαζί μας και αντί οι ‘ινστρούκτορες‘ να το βουλώσουν και να αναρωτηθούν γιατί δεν έφεραν ούτε έναν,μας την λέγανε και απο πάνω(βασικά σε εμένα την λέγανε).Δεν άφησα όμως τις μαλακίες του Μηνά να μου χαλάσουν την διάθεση.Συνεχίσαμε τα ίδια πρός μεγάλη απογοήτευση Μηνά,Νίκου και ποιός ξέρει και ποιού άλλου.

Αλλά τελικά ούτε και ο Μηνάς κατάφερε να κρατήσει εκείνη την ‘γρανιτένια‘ στάση του.Μετά απο καμία δυό ωρίτσες ήρθε απο εμάς και ενώ φοβόμουν πώς θα ερχότανε για διαφώτΙση,ξεκίνησε και αυτός τον χαβαλέ και τα καλαμπούρια.Δεν του είπα τίποτα για να του την βγώ.Δεν χρειαζότανε.

Ο Μηνάς δεν ήταν κακός άνθρωπος,απλά μπορούσε να γίνει πολύ μαλάκας.Και κυρίως με ενοχλούσε το φαινόμενο που συναντούσα και σε άλλα παιδιά κομματικών οικογενειών,είχε την εντύπωση ιδιοκτησίας του κόμματος και της οργάνωσης.Το γεγονός πώς το προσωπείο του κολημένου κνίτη είχε πέσει,μόνο χαρά μου έφερνε και για αυτό δεν είπα τίποτα.

Το ταξίδι κουραστικό.Μετά απο περίπου 10 ώρες φτάσαμε στον χώρο που θα κατασκηνώναμε.Απο ψηλά είδαμε πώς θα είμασταν σε ένα camping δίπλα στο ποτάμι.Το γεγονός πως θα κολυμπούσαμε στο ποτάμι μας έκανε να αποζημειωθούμε για την κούραση που είχαμε απο το πολύωρο ταξίδι.

Αλλά το βασικότερο έπρεπε να στήσουμε την σκηνή.Αφού πήραμε τα πράγματα και τους δύο σάκους της σκηνής επιλέξαμε μέρος.Ξεκινήσαμε να βγάζουμε τα σίδερα να φτιάξουμε πρώτα τον σκελετό.Η συναρμολόγηση φαινότανε εύκολη και υπολόγισα πώς σε κανένα μισάωρο θα την έχουμε ολοκληρώσει και θα μπορούμε να πάμε για μπάνιο.Η δυσάρεστη έκπληξη δεν θα αργούσε να έρθει.Ενώ είχαμε ολοκληρώσει την συναρμολόγηση,φαινότανε πώς ο σκελετός δεν μπορούσε όχι μόνο να αντέξει το βάρος του πανιού αλλά μετα βίας στεκότανε.Δεν έχασα όμως την ψυχραιμία μου και απευθύνθηκα στον Αποστόλη.

-Πάρε τηλέφωνο τον πατέρα σου,να μας δώσει οδηγίες.Κάτι δεν έχουμε κάνει καλά.

-Κανένα πρόβλημα,και έβγαλε απο την τσέπη του το κινητό και τηλεφώνησε στον πατέρα του.

Τόσα άτομα πλέον κρεμόμασταν απο τα χείλια του Αποστόλη και φυσικά του πατέρα του.Όταν έκλεισε το τηλέφωνο,όλοι με αγωνία περιμέναμε τι θα μας πεί.

-Λοιπόν Αποστόλη τι σου είπε ο πατέρας σου;

-Δεν κατάλαβα.

-ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΕΣ ΞΑΝΑ;

-Για να μην με περάσει για χαζό.

Εκείνη την στιγμή τα νεύρα μου παίζανε άσχημα.Λίγο η κούραση,λίγο οι νουθεσίες του Μηνά,λίγο τα γελάκια μεταξύ συντρόφων που είχαν αρχίσει είς βάρος μιας και σχεδόν όλοι είχανε ολοκληρώση τις απλές σκηνές που φέρανε μαζί,λίγο έληψε να με βγάλουν εκτός εαυτού.

-Οκ,δεν είναι καμιά επιστήμη.Ας δούμε όλα τα κομμάτια και ας δοκιμάσουμε να την στήσουμε ξανά.

Δυστυχώς καμία ελπίδα.Παιδεύομασταν σαν τους μαλάκες.Μετά απο μένα δοκίμασε ο Λάζαρος.

Ακόμα και ο Μηνάς προσφέρθηκε να μας βοηθήσει αλλά λίγα λεπτά αργότερα ο Χάρης τον άκουσε να κάνει αυτόν τον εκπληκτικό μονόλογο,κρατώντας τα σίδερα απο τον σκελετό μιας σκηνής που δεν ήθελε να στηθεί:

-Ποιός είμαι;;;Τι θέλω;;;;Που πάω;;;;;Γιατί;;;;;;

Αφού είχαμε αρχίσει να το πέρνουμε απόφαση πώς θα κοιμηθούμε τελικά κάτω απο το φώς των αστεριών,ο πρώτος που οπορτούνισε ήταν ο Χάρης.Ακολούθησε ο Μηνάς....Μείναμε τελικά ο Αποστόλης,ο Ευαγγελος,ο Πάβελ,ο Λάζαρος και εγώ.Τα ειρωνικά χαμόγελα στα χείλια συντρόφων που έβλεπαν απο κοντά το σκηνικό αρχίσανε να πληθαίνουν το ίδιο και τα νεύρα μου.

Παρόλαυτα δεν μας άφησαν έτσι.Μας βρήκαν σκηνή να μείνουμε.Υπήρχαν όμως δύο προβλήματα.Το πρώτο ήτανε πώς η σκηνή αυτή ήταν 3 και όχι για 5 άτομα που ήμασταν εμείς και το δεύτερο πώς αύριο θα πρέπει να φύγουμε γιατί προορίζεται για συντρόφους που θα έρθουν με την δεύτερη φουρνιά.

Ήταν κάτι και αυτό και ας κοιμόμασταν σαν τα μπουρεκάκια.

Πλέον δύο πράγματα ήθελα:Να πέσω στο ποτάμι να στανιάρω λίγο και να τσιμπήσουμε κάτι.

Όταν έβγαλα τα ρούχα μου και έβαλα το μαγιό μου με είδε η συντρόφισσα Έλσα.Μου κάνει με ύφος 1000 καρδιναλλίων πώς το μπάνιο την νύχτα απαγορεύται είναι γραμμή του κόμματος,για να πάρει την απάντηση πώς το κόμμα δεν μπορεί να κάνει κάτι για τα νεύρα μου.Έτσι λοιπόν με μόνη ‘συνέπεια‘ την γκριμάτσα αποδοκιμασίας της Έλσας που θα γινότανε μεγαλύτερη όταν και άλλοι εκτός απο μένα δεν ακολούθησαν την ‘γραμμή‘ άρχισα να μπαίνω στο νερό.

Έπεσα μέσα το νερό ήταν κρύο αλλά δεν με ένοιαζε.Το ίδιο έκαναν και άλλοι σύντροφοι όπως η Στεφανία και η Σοφία που ήρθαν πρός το μέρος μου.Νυχτερινό μπάνιο σε ποτάμι.Αφού συνήθιζες το κρύο ήταν μια υπέροχη χαλαρωτική εμπειρία.Η Σοφία και η Στεφανία το απολάμβαναν επίσης.Αυτή ήταν και η μόνη ωραία μου στιγμή απο εκείνη την εμπειρία του Γράμμου.Τα υπόλοιπα ήταν μπροστά....

Μετά το μπάνιο και αφού στέγνωσα πήγαμε για τα σουβλάκια,που με ευλάβεια ψήνανε οι σύντροφοι που τους είχε ανατεθεί ως χρέωση.Πεινούσαμε πολύ και πήραμε ο καθένας απο τουλάχιστον 6 και 6 ψαμάκια αντίστοιχα.Μαζί με μπύρα Βεργίνα που δυστυχώς ηταν σωστό κάτουρο.Αφού λοιπόν φάγαμε,κουβεντιάσαμε,πήραμε τον δρόμο για να μπούμε στην σκηνή να κοιμηθούμε,να είμαστε φρέσκοι για το αυριανό πρόγραμμα.Αμέσως συνειδητοποιήσαμε το πρόβλημα στενότητας.Αποφασίσαμε να κοιμηθούμε τρείς κάθετα και δύο οριζόντια(ακριβώς σαν μπουρεκάκια).

Εκείνη λοιπόν την στιγμή που ξάπλωσα,βρισκόμουνα σε μια κατάσταση νυρβάνας,πιστεύοντας πώς τίποτα πλέον δεν μπορεί να πάει στραβά επιπλέον,μια άναρθρη κραυγή έμμελε να βάλει τέλος σε αυτές τις REM προσδοκίες μου....

-ΑΡΑΧΝΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ,ΑΡΑΧΝΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ.

 

Πετάγομαι έντρομος και βλέπω τον Αποστόλη και τον Ευάγγελο σε κατάσταση υστερίας και φόβου.Και εκεί που περίμενα πώς μέσα στη σκηνή είχε μπεί μια ταραντούλα,βλέπω μια μικρή αραχνούλα που είχε φτιάξει έναν μικρό ιστό στη γωνία της μικρής σκηνής να κατεβαίνει σιγά σιγά πρός την μεριά τους.Καμία σχέση με κάτι που θα έπρεπε κάποιος ενήλικας να φοβηθεί.ίσα που φαινότανε δηλαδή.Εκείνη την στιγμή με τα νεύρα μου ήδη σε άσχημη κατάσταση και έχοντας διαταραχτεί ο ύπνος μου για τα καλά,ήμουν σε μια κατάσταση που ήθελα να τους σκοτώσω και τους δύο.Μου πήρε καμιά ώρα για να κοιμηθώ.

Το επόμενη πρωί ξύπνησα απο φωνές και θόρυβο.Μόλις είχε αφηχτεί το δεύτερο κύμα.Απο τις φωνές άκουσα πρώτα αυτή του Τάκη να λέει:

-Που είναι η σκηνή του Ζαπάτα και του Μαθιού.Να δώ τι έφτιαξαν οι μαλάκες.Λέγανε πώς θα έχουν την μεγαλύτερη σκηνή και θα ήταν σαν αυτή του Ζαχαριαδή και του Μάρκου.

-Να εκεί δές....

-ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;Αυτοί δεν έφτιαξαν το αρχηγείο του ΔΣΕ αυτοί έφτιαξαν τον ρόμποκοπ.

Εκεί κατάλαβα και την μαλακία μας.Οκ ήμασταν ανίκανοι να φτιάξουμε την σκηνή.Αλλά στην κούραση μας επάνω δεν σκεφτήκαμε στιγμή να την αποσυναρμολογήσουμε(χαχα) και να την βάλουμε στα δύο σακιά για να γλυτώσουμε το κάζο το συντροφικό.Ακόμα και κάποιος να είχε ξεχάσει το χτεσινό φιάσκο μας,χάρη στην μαλακία μας αυτή και φυσικά στον Τάκη θα την θυμόντουσαν και θα την μαθαίναν και αυτοί του δεύτερου κύματος.

-Που είσαι ρε μαλάκα Ζαπάτα γαμώ τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο σου(στο λογαριασμό στο youtube είχε τον τελευταίο αυτοκράτορα της Ρωμανίας για άβαταρ);Που είσαι ρε που αντί για αρχηγείο έφτιαξες τον ρόμποκοπ;

Ομολογώ πώς αισθανόμουνα μια μικρή ικανοποιήση για το κάζο στον Αποστόλη.Που θα γινότανε ακόμα μεγαλύτερη,όταν ξαφνικά θα άνοιγε απότομα το φερμουάρ της σκηνής και μια αόρατη δύναμη θα τον τράβαγε γρήγορα έξω.Ήταν ο Τάκης που είχε βρεί που ήμασταν και είχε μεγάλη όρεξη για να κοροϊδέψει τον Αποστόλη.Την χαιρεκακία αυτή δεν την συμμεριζόμουνα μόνο εγώ αλλά και ο Λάζαρος που είχε ξυπνήσει και αυτός και έβλεπες στο πρόσωπο του,ένα αίσθημα ικανοποιήσης.Να είμαστε δίκαιοι βέβαια δεν έφταιγε μόνο αυτός.Οκ δεν ήξερε,δεν ρώτησε τον πατέρα του για να μην τον περάσει για χαζό κλπ κλπ....Εμείς γιατί δεν δοκιμάσαμε να την στήσουμε για να μην χρειαστεί να παιδευτούμε και να ρεζιλευτούμε έτσι;Και όπως αποδείχτηκε αν το είχαμε κάνει θα είχαμε γλυτώσει απο όλες τις κακοτοπιές....Ξυπνήσαμε και πήγαμε στις τουαλέτες για να φρεσκαριστούμε.Περιττό να πώ πώς τα ειρωνικά χαμόγελα είχαν αρχίσει να πληθαίνουν όλο και περισσότερο,πράγμα που μου ανέβαζε την πίεση.Αποφασίσαμε να περπατήσουμε να δούμε το Νεστόριο που ήταν σχετικά κοντά μας.

Δεν μπορώ να πώ οτι εντυπωσιάστηκα αλλά το περπάτημα μας έκανε καλό.Στη συνέχεια επιστρέψαμε στον χώρο του Camping που λάμβανανε χώρα διάφορες αθλητικές δραστηριότητες,όπως αγώνες ποδοσφαίρουμε μεταξύ διαφορετικών σχολών.Σαν πέρασε η ώρα,άνοιξε η όρεξη μας,δεν βρήκαμε τίποτα στο Νεστόριο να φάμε και πήγαμε να πάρουμε τα καθιερωμένα σουβλάκια μας.

Ως συνήθως πήγα να πάρω μια συγκεντρωτική παραγγελεία όχι μόνο για εμένα και όλους τις παρέας.Θα πλήρωνα εγώ και θα μου δίνανε τα λεφτά μετά.Αφού περίμενα στην ουρά 10 λεπτά ήρθε η σειρά μου.Ζήτησα ένα τάδε αριθμό(δυστυχώς δεν θυμάμαι ακριβώς)για 5 άτομα.Πλήρωσα και πήρα τα χαρτάκια για να τα δώσω στους ψήστες συντρόφους.Εκεί όμως με περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη.Η τύπισσα που θα μου έδινε τα σουβλάκια μου είπε πώς ο αριθμός που ζητάω είναι μεγάλος και δεν μπορεί να μου τα δώσει,για αυτό θα πάρω ένα μέρος αυτών και τα υπόλοιπα....θα πάνε ενίσχυση στο κόμμα!!!!!Στον γράμμο είχα έρθει με 60 ευρώ στο πορτοφόλι μου.Είχα ξοδέψει χτές ήδη καμία 15άρα έμενα με 45.Και πλέον μετά απο αυτή την εξέλιξη με λιγότερα απο 20 και το χειρότερο χωρίς να έχω πάρει την παραγγελία για την οποία είχα πληρώσει.Δεν θα είχα πρόβλημα να μου λέγανε πώς δεν μπορούν να μου δώσουν όλη την παραγγελία και να μου δίνανε πίσω την διαφορά αλλά όχι αυθαίρετα να πάνε...ενίσχυση στο κόμμα.Σε αντίθεση με αρκετούς απο τους ’συντρόφους’ τα οικονομικά μου ήταν αντίστοιχα της εργατικής τάξης.Δεν είναι θέμα τα 10-15 ευρώ που μου φάγανε αλλά θέμα σεβασμού πρός τον άλλο.

Μετά την εξέλιξη αυτή δεν το έβαλα κάτω.Πήγα όσα σουβλάκια μου δώσανε και έδωσα στον Αποστόλη τα χαρτάκια που περίσεψαν και του είπα:

-Πάρε αυτά εδώ και ζήτα τα αντίστοιχα σουβλάκια οκ;

-Οκ

Περίμενα λοιπόν 5,10,15 λεπτά.Και ξαφνικά βλέπω τον Αποστόλη να έρχεται,χωρίς φυσικά το πολυπόθητο φαϊ.

-Που είναι τα σουβλάκια;

-Δεν τα πήρα.

-ΓΙΑΤΙ;

-Φοβόμουνα μην με καταλάβουν...

-ΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝΕ;;;ΤΑ ΕΧΩ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΑ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΤΑ ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ ΔΕΝ ΣΕ ΕΣΤΕΙΛΑ ΝΑ ΚΛΕΨΕΙΣ.

Κατέβασε το κεφάλι και πήρα ένα βλέμμα σαν δαρμένου σκυλιού.Αυτό όμως με έκανε ακόμα πιο έξαλλο σε σημείο που νοσηρές σκέψεις κάνανε παρέλαση,αντίστοιχη αυτής της Νίκης στη Μόσχα το 1945.Τα νεύρα μου ήταν σε άσχημη κατάσταση.Αποφάσισα να πάω πάλι για μπάνιο.Δυστυχώς αυτή την φορά δεν βοήθησε.

Μάλιστα όταν βγήκα απο το ποτάμι,με περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη.Ένας εκ των ‘συντρόφων‘ είχε πάρει την μια κάλτσα που είχα αφήσει και την είχε βάλει διακοσμητική σε ένα φυτό.Όταν το είδα και ζήτησα να μάθω ποιός και γιατί το έκανε απάντησε αυτός γελώντας.Όταν το ρώτησα γιατί το έκανε,μου είπε πώς αν αυτός είχε μαζέψει τέτοια μάκα οι κάλτσες του θα ντρεπότανε να ζητήσει τον λόγο.Αυτή ηταν μια υπέροχη ευκαιρία να ξεσπάσω τα νεύρα μου με το να τον σαπίσω μπροστά στις όχθες του Αλιάκμονα αλλά δυστυχώς(για άλλη μια φορά)σεβάστηκα το γεγονός πώς ηταν σύντροφος(αυτά με φάγανε).Ακόμα και σήμερα μετανοιώνω που δεν τον έστειλα για καινούργια οδοντοστοιχία.

Πλέον είχα πάρει απόφαση οτι η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη.Το μόνο που με ένοιαζε ήταν απλά να περάσει γρήγορα η μέρα,να έρθει η αυριανή και να γυρίσουμε πίσω.

Άρχισε να βραδιάζει και με ζήτησε ο σύντροφος Νίκος.Ήθελε να μου μιλήσει.Φυσικά και άλλα παράπονα για το τι δεν έκανα πολιτικές συζητήσεις με τις επιρροές και πώς είχα ξεχάσει τον λόγο που ήμασταν εκεί.Δεν είχα κάν όρεξη να του απαντήσω.Μου είπε πώς η χρεώση μου,ήταν να καθαρίσω τα σκουπίδια μαζί με κάτι άλλους συντρόφους.Δεν είχα πρόβλημα.Με αυτό τον τρόπο δεν θα σκεφτόμουνα κιόλας.Όταν τελείωσα βρήκα την Στεφανία.Πήραμε κάτι μπύρες και καθήσαμε στις όχθες.Μου είπε πώς έβλεπε πράγματα στην οργάνωση που δεν της αρέσαν.Της είπα πώς αυτά καλό θα ηταν να τα συζητήσει με την καθοδήγηση της και όχι με εμένα.Παρόλαυτα μου εμπιστεύτηκε όλα όσα την απασχολούσαν.Ήταν ακριβώς τα ίδια που δεν άρεσαν σε εμένα καθώς και σε οποιονδήποτε άνθρωπο έχει έστω κάποια ψίγματα νοημοσύνης και αξιοπρέπειας.

Στη συνέχεια ήρθαν στην παρέα μας και οι υπόλοιποι.Ο καημένος ο Λάζαρος είχε φέρει και το μπουζούκι και έπαιζε αλλά δεν τον άκουγε κανείς.Όλοι ήταν στον κόσμο τους.

Ήρθε η ώρα να κοιμηθούμε.Φυσικά το ξέραμε απο χτές πώς δεν υπήρχε σκηνή για εμάς και έτσι κοιμηθήκαμε κάτω απο τα αστέρια μέσα στους υπνόσακους μας.

Όταν ξυπνήσαμε την επόμενη μέρα,θέλησα να πάω να κάνω ένα μπάνιο στις ντουζιέρες μιας και 2 μέρες ήμουν άπλυτος.Δυστυχώς το μετάνοιωσα ακριβά.Το νερό πολύ κρύο και έτρεχε με την σταγόνα.Μέχρι τέλους καταστροφή.....Μας είπαν πώς θα πηγαίναμε να δούμε τα πεδία των μαχών του Γράμμου.Επιτέλους και κάτι ενδιαφέρον σε εκείνο το διαβολοδίημερο.

Πράγματι τα μέρη εκεί ήταν όπως τα είχα δεί σε φωτογραφίες απο τον εμφύλιο.Άγρια και άγονα.Σε αυτό είχανε βοηθήσει και η Ναπάλμ που είχαν ρίξει οι κυβερνητικοί εναντίον του ΔΣΕ.

Ως κλασσικός εγώ,είχα παντού το νού μου γύρω μήπως εντοπίσω κανένα υπόλειμμα της μάχης,οτιδήποτε,κομμάτι απο όπλο,φυσίγγι αν ήμουν τυχερός και κανένα κράνος.Δυστυχώς δεν βρήκα τίποτα.

Γυρίσαμε στην κατασκήνωση.Ο Πάβελ είχε την ιδέα να βγάλουμε το μέρος φωτογραφίες απο ψηλά.Εκεί γνωρίσαμε και εμείς συμπαθέστατη συντρόφισσα απο το Παιδαγωγικό του Βόλου,την Σόνια.Πιάσαμε κουβέντα μαζί της εγώ και ο Πάβελ και επειδή την συμπαθήσαμε της προτίναμε να έρθει στο ίδιο πούλμαν με εμάς στο γυρισμό.Επιστρέψαμε στην κατασκήνωση να πάρουμε τα πράγματα μας.Έπρεπε να πάρουμε και εκείνη την γαμημένη σκηνή εκστρατείας μαζί μας.

Η μια σακούλα ήταν πολύ βαριά καθώς είχε μέσα τα σίδερα απο τον σκελέτο.Όπως και να έχει τα φορτώσαμε και επιβιβαστήκαμε στο ταξίδι για τον γυρισμό.Μέσα μου είχα ένα αίσθημα θλίψης αλλά και ανακούφισης που όλη αυτή η ‘περιπέτεια’ έβαινε στο τέλος της.

Στη διάρκεια του ταξιδιού είχαμε πιάσει για τα καλά τις πολύ βαριές συζητήσεις.Το θέμα είχε πάει στο θεολογικό.Εγώ και η Στεφανία ήμασταν οι μόνοι κνίτες που δεν ήμασταν άθεοι και για τον λόγο αυτό είχαμε μια αντιπαράθεση με την Σόνια που ήταν φανατική άθεη.Αλλά η όλη αντιπαράθεση σε φυσιολογικά πλαίσια.Στα μέσα του ταξιδιού κατεβήκαμε για στάση κάπου στην κεντρική Ελλάδα(δεν θυμάμαι ακριβώς που).Αγόρασα έναν καφέ και ένα σάντουιτς γιατί πεινούσα πολύ.Οι τιμές όμως ήταν τόσο υψηλές,σε βαθμό αισχροκέρδιας.Πλέον ήμουν μόνο με 0,75 ευρώ στην τσέπη.Και έπρεπε να περάσω με αυτά μέχρι το τέλος της εβδομάδας.Για τον λόγο αυτό ζήτησα τα λεφτά για τα σουβλάκια που μου χρωστούσανε οι άλλοι σύντροφοι.Όλοι τους μου τα δώσανε,εκτός απο τον Πάβελ.Μου είπε πώς δεν είχε.Δεν είχα πρόβλημα με αυτό μέχρι που το γύρισε και μου είπε πώς βασικά είχε λεφτά αλλά δεν ήθελε να τα δώσει γιατί.......δεν ήθελε να χαλάσει το πενηντάρικο!!!!!Αυτό ήταν και το πρώτο δείγμα μιας συμπεριφοράς του Πάβελ που κυμαίνοταν μεταξύ τσιγκουνιάς και γυφτιάς και που στο μέλλον θα γινότανε ολοένα και χειρότερο.Δεν είπα τίποτα.

Το βράδυ ήμασταν πίσω στην Αθήνα εκεί που είχαμε ξεκινήσει.Φυσικά με άλλες προσδοκίες απο αυτές που τελικά βρήκα εκεί.Δεν με ένοιαζε πιά.Το μόνο που ήθελα είναι να πάω στην Εύα.Μιάς και ο Αποστόλης έμενε και αυτός Ζωγράφου ξεκινήσαμε μαζί για να πάμε.Δυστυχώς ήταν βράδυ και δεν υπήρχαν λεωφορεία για εκεί.Για ταξί ούτε λόγος,οικονομική στενότητα.Έτσι έπρεπε να περπατήσουμε απο τον σταθμό μετρό Μέγαρο Μουσικής μέχρι το Ζωγράφου και μαζί να κουβαλάμε και την τρισάθλια σκηνή εκστρατείας.Στα μισά της διαδρομής έπαθα έναν μίνι νευρικό κλονισμό και άρχισα να απειλώ θεούς και δαίμονες.Δεν θυμάμαι ακριβώς τι έλεγα αλλά πρέπει να ήμουν πολύ τρομακτικός αφού ο Αποστόλης κατευθείαν σταμάτησε ταξί και το πλήρωσε αυτός για να πάμε στον προορισμό μας.

Έφτασα στο σπίτι της Εύας.Κτύπησα το κουδούνι και εκείνη μου άνοιξε.Αμέσως την αγκάλιασα και την φίλησα όπως δεν πρέπει να το είχα κάνει ούτε στο πρώτο μας ραντεβού.Αν και δύο μόνο μέρες,το μαρτύριο εκείνο είχε τελειώσει και η Εύα ήταν ο μόνος άνθρωπος που χρειαζόμουν εκείνη την στιγμή.Έκανα ένα μπάνιο(ζεστό αυτή την φορά) και έπεσα δίπλα της να κοιμηθώ.

Αν και ο εμφύλιος πόλεμος είχε λήξει 70 χρόνια πρίν,70 χρόνια μετά έμελλε να προστεθούν και κάποιες νέες απώλειες.Τα νεύρα μου......Χαριτωλογόντας σήμερα ισχυρίζομαι πώς υπήρξα θύμα απο αυτό που ήταν οι άσκαστες ναπάλμ του Γράμμου.

ΥΓ:Τελικά μερικές μέρες μετά ανακαλύψαμε πώς απο τον σάκο με τα σίδερα έλειπε η βάση.Απο την μια αισθανθήκαμε καλύτερα μιας και τελικά δεν είμασταν τόσο άχρηστοι που δεν μπορούσαμε να στήσουμε μια σκηνή αλλά λίγο αργότερα όταν συνειδητοποιήσαμε,πώς αν κάναμε μια δοκιμή πρίν την ημέρα αναχώρησης θα είχαμε γλυτώσει τις περισσότερες κακοτοπιές,ξανακυλήσαμε σε μελαγχολία.

ΥΓ 2:Θερμές ευχαριστίες στην τεχνητή νοημοσύνη για την βοήθεια που μου πρόσφεραν με τις εικόνες,άσχετα αν δεν είναι αυτο που ήθελα ακριβώς

Αφιερωμένο σε όσους στον 21ο αιώνα επιλέγουν να πάνε για camping με προπολεμικές σκηνές εκστρατείας!!!