Όταν οι γραφειοκράτες και οι 'περισπούδαστοι' χλευάζουν, οι Τιτάνες μιλούν!

Με αφορμή το Μακεδονικό ζήτημα επανέρχομαι στο ζήτημα του εθνομηδενιστικού ρεύματος που κυριαρχεί στις τάξεις της ελληνικής αριστεράς.Κάποτε το πρόβλημα υπήρχε στις τάξεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς,της αριστερής-εκσυγχρονιστικής πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ και φυσικά στο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ.Πλέον η τάση αυτή φαίνεται να έχει αρχίσει να κυριαρχεί και στο ΚΚΕ(αν και είμαι σε θέση να γνωρίζω πως η πατριωτική τάση του κόμματος διεξάγει διαπάλη).
Τουλάχιστον σε επίπεδο οπαδών και απλών μελών μια ματιά να ρίξει κανείς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα καταλάβει του λόγου το αληθές.Δημοσιεύσεις γεμάτες ειρωνία και στιγματισμός του συνόλου των ανθρώπων που προχθές κατέβηκαν στο μεγάλο συλλαλητήριο για την Μακεδονία.
Τι και αν πλειοψηφία του κόσμου ηταν απλοί άνθρωποι,ηλικιωμένοι,γυναίκες παιδιά,αυτά αποτελούν μικρά γράμματα για τους 'αντεθνικιστές' κατηγορούς τους,που έβλεπαν απο πορεία φασιστών μέχρι και εικόνες απο καρναβάλι!!!Φυσικά για πολλούς απο αυτούς(εξαιρώ το ΚΚΕ)πραγματικά καρναβάλια που προσβάλουν την ανθρώπινη ύπαρξη και βιολογία όπως το Gay Pride,βαφτίζονται ως παρελάσεις περηφάνειας και αγώνες για τα δικαιώματα του ατόμου.
Και εδώ βρίσκεται η ρίζα του παραλόγου.Πως είναι δυνατόν η αριστερά που θεωρητικά κόπτεται για την αντίσταση απέναντι στον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό,να στηλιτεύει ως φασίστες και ακροδεξιούς ανθρώπους που αντιστέκονται στα σχέδια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ για πλήρη νατοποίηση των Βαλκανίων και γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής περικύκλωσης της φίλης Σερβίας;Πως είναι δυνατόν να δηλώνουν αντιιμπεριαλιστές,όταν δεν αντιδρούν στο ζήτημα της ονομασίας της FYROM,το οποίο είναι ξεκάθαρα φόρμουλα Made in USA και που φυσικά υπαγορεύτηκε στην ελληνική κυβέρνηση.Μια ελληνική κυβέρνηση 'αριστερή' που έβαλε τα νατοϊκά συμφέροντα πιο ψιλά απο τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας.
Έτσι λοιπόν οδεύοντας σε μια λύση του ζητήματος της ονομασίας που μελλοντικά υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να δημιουργήσει ζητήματα σε βάρος της Ελλάδας η αριστερά στην Ελλάδα αγρόν αγοράζει.Και σα να μην φτάνει αυτό ειρωνεύεται τον κόσμο που προχθές υπήρξε θύμα μιας άγριας και αναίτιας καταστολής.Η εικόνα ηλικιωμένων και παιδιών να πνίγονται στα δακρυγόνα όχι μόνο δεν τους συγκίνησε,όπως σε άλλες περιπτώσεις αλλά και τους κατέστησε κατά έμμεσο τρόπο επικροτητές της καταστολής αυτής,σε σημείο που ειλικρινά αναρωτιέμαι όταν σε δικές τους διαδηλώσεις οι πραιτωριανοί της δημοκρατίας θα επιδείξουν το ίδιο έργο,πως θα πρέπει να αντιδράσουν αυτοί τους οποίους προχθές κοροϊδευαν;
Ας αφήσουμε όμως του σημερινούς αριστερούς και να δούμε πως σχολιάζουν οι εναπομείναντες παλιοί αγωνιστές της πάλαι ποτέ αριστεράς,πραγματικοί αγωνιστές με φυλακίσεις,εξορίες,θανατικές καταδίκες και με παρουσία στους εθνικούς και κοινωνικούς αγώνες της Ελλάδας.
Το μυαλό μου όπως και το δικό σας πάει αυτόματα σε δύο πρόσωπα-κεφάλαια της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας.Μίκης Θεοδωράκης και Μανώλης Γλέζος.Δύο εν ζωή σύμβολα των αγώνων του ελληνικού λαού για εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη.
Ο Μίκης Θεοδωράκης στην ιστορική πλέον ομιλία του στο συλλαλητήριο της Αθήνας τον περασμένο Φεβρουάριο ανέφερε τα εξής:

«Αν υποχωρήσουμε αυτή τη στιγμή από τη θέση μας για το όνομα, είναι σαν να ανοίγουμε διάπλατα τα σύνορά μας σε αυτούς που μας απειλούν ανοιχτά και ξεδιάντροπα μέσα από το ίδιο τους το Σύνταγμα. Οφείλουμε να επαγρυπνούμε για τη διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιότητας, δεδομένου ότι υπάρχουν ισχυρές διεθνείς δυνάμεις που έχουν στόχο τη σαλαμοποίηση της περιοχής των Βαλκανίων. Η περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας είναι ακόμη νωπή. Το επόμενο θύμα θα είναι η χώρα μας».

Φυσικά για αυτή του υπεύθυνη στάση στο εθνικό ζήτημα δέχτηκε έναν άνευ προηγουμένου πόλεμο απο το σύνολο της 'ελληνικής αριστεράς'.
Δεν ηταν δυστυχώς λίγοι εκείνοι που ευχόντουσαν ανοιχτά ο Μίκης να είχε πεθάνει ώστε να μην του ΄πιστωθεί' ποτέ εκείνη η υπέροχη ομιλία.
Ας δούμε όμως τι είχε δηλώσει ο Μανώλης Γλέζος,ο πρώτος κατά τον Ντε Γκόλ παρτιζάνος της κατεχόμενης απο τον Άξονα Ευρώπης.Σε συνέντευξη του στην Καθημερινή και απευθυνόμενος στα Σκόπια δήλωσε μεταξύ άλλων και τα εξής:

«Δεν πρέπει να είμαστε αυτοί που απλώς θα κάνουμε πλάτες στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ παραχωρώντας ό,τι αυτό μας ζητήσει. Αν δεν το πετύχουμε, οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και εις βάρος της χώρας μας. Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι απέναντι στους γείτονες: ο κάθε λαός προσδιορίζεται από 1) τη γλώσσα του, 2) τα ήθη και τις κοινές παραδόσεις του, 3) τον τρόπο που θρησκεύεται, 4) τη θέλησή του να αποκτήσει εθνική ανεξαρτησία, 5) τη βούληση όλου του λαού και όχι ελαχίστων.Ένας λαός μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται, χάνει όμως την επαφή με τη δική του ιστορία όταν ετεροπροσδιορίζεται. Βγάλτε λοιπόν από τον νου σας τη λέξη Μακεδονία με οποιαδήποτε μορφή και βάλτε αυτό που σας προσδιορίζει η ιστορία σας, η γλώσσα σας, τα ήθη και οι παραδόσεις σας, η θέληση για μια ειρηνική συνύπαρξη με όλους τους γείτονές σας, αυτό που εκφράζει το σύνολο του λαού σας και όχι μέρος αυτού».

Και έρχεται λοιπόν εύλογα το εξής ερώτημα.Άνθρωποι που φάγανε όλη τους την ζωή σε τόσους αγώνες απλά υπομένοντας το αντίτιμο της γεναιότητας τους μέσα σε μια νύχτα έγιναν φασίστες,ακροδεξιοί,τραμπούκοι και μισαλόδοξοι.Με λίγα λόγια μέσω κάποιου συνδρόμου της Στοκχόλμης ταυτίστηκαν με τους βασανιστές τους.
Φυσικά και όχι.Και ο Μίκης Θεοδωράκης περισσότερο αλλά και ο Μανώλης Γλέζος μπορεί στην πορεία  τους να κάνανε λάθη και ας μιλήσουμε ανοιχτά μπορεί και να κυνηγήσανε και την καρέκλα αλλά το σίγουρο είναι πως δεν αλλαξοπίστησαν.Παραμένουν και οι δύο δεν θα έλεγα αριστεροί,ούτε καν κομμουνιστές,παραμένουν αμετανόητα ΕΑΜικοί.Αντιπροσωπεύουν την παράδοση εκείνου του κινήματος που σάλπισε το κάλεσμα για εθνικούς και κοινωνικούς αγώνες.Αν κάνω την υπέρβαση και δεχτώ πως κάποτε υπήρξε αριστερά,τότε ανεπιφύλακτα θα την έβρισκα στους αγώνες εκείνης της περιόδους.Και για να είμαι δίκαιος είναι λογικό τέτοιοι άνθρωποι να ορθώνουν εθνικό-πατριωτικό λόγο.Ζήσανε σε εποχές πολέμου κυνηγήθηκαν,ήσαν πραγματικοί αγωνιστές,όχι άεργοι αγκιτάτορες,ούτε ξιπασμένοι γραφειοκράτες με το ύφος ξερόλα να πουλάνε την ιστορία τους σε κάποια αριστερίστικη γκρούπα η ακόμα και σε κάποιο μεγάλο αριστερό η Κομμουνιστικό Κόμμα.Γιατί πολύ απλά το είσαι αγωνιστής και να πιστεύεις σε μια ιδέα δεν είναι απλό πράγμα.Θέλει δύναμη και αυταπάρνηση που την κουβαλάς μέχρι τα 90 και τα 100.Δεν την εξαγοράζεις απέναντι στο σύστημα όταν θα έχεις βαρεθεί να το παίζεις επανάσταση.Αυτοί που πιάνουν στο στόμα τους τον Θεοδωράκη και τον Γλέζο καλά θα κάνουν να πλένουν πρώτα καλά το στόμα τους.Και καλό είναι ο αγνός κόσμος που βρίσκεται στην 'αριστερά' να κοιτάξει πίσω και να δεί πότε πραγματικά η 'αριστερά'που τόσο επικαλούνται πρωταγωνίστησε.Όταν κίνησαν να πάρουν τα βουνά οι πρώτοι αντάρτες του ΕΛΑΣ η όταν βγαίνουν μερικοί και αποδέχονται την ονομασία της FYROM ως Μακεδονία;Όταν τα συλλαλητήρια της ΕΔΑ για το Κυπριακό την δεκαετία του '60 είχαν νεκρούς απο τις δυνάμεις καταστολής του 'εθνάρχη η όταν σύσσωμη η αριστερά(πλήν ΚΚΕ)στήριξε το σχέδιον Ανάν;Ποιός θα μπορούσε να εμπνεύσει τον κόσμο να τον ακολουθήσει,ο Άρης,ο Σαράφης,ο Μπελογιάννης,ο Σουκατζίδης η οι σύγχρονοι αρχηγίσκοι των αριστερών-κομμουνιστικών κομμάτων;Οι Τιτάνες της νεότερης ιστορίας μας στη δύση της ζωής τους απεφάνθησαν.
Μάλλον ήρθε η σειρά και κάποιων άλλων να απεφανθούν.