Ο Σεζονίτης

Το σπίτι μου χωράει πια σε μια βαλίτσα.
Είναι η πραγματικότητα των τελευταίων τριών χρόνων
και οι εποχές πια έχουν αντιστραφεί.
Είμαι εργάτης του καλοκαιριού και επί 6 μήνες 'εξόριστος'.
Μακρυά απο φίλους και γνωστούς,μακρυά και απο σένα.
Δεν χώθηκα πουθενά να εξασφαλίσω μια σίγουρη θεσούλα
και ούτε έγλυψα κατουρημένες ποδιές.
Είμαι αυθεντικό παιδί της εργαζόμενης τάξης,είμαι σεζονίτης.

Τι και αν κάποιοι καταδίκασαν της γενιάς μου το μέλλον;
Την χάρη εγώ δεν τους την κάνω.
Τα μάζεψα όλα μονομιάς για το νησί,
εκεί που θα περάσω κοντά 200 μέρες.
Άλλοτε ως πρωτάρης,άλλοτε πιο μπασμένος.
Εγώ και οι άλλοι εργάτες του καλοκαιριού
οι εργατικότεροι της γενιάς μας
είμαστε απο αυτούς που ντρεπόμαστε
να τείνουμε το χέρι 90 μοίρες
ζητανιά προς τους γονείς μας.
Εμείς είμαστε σεζονίτες.

Δεν περιμένουμε τίποτα και απο κανέναν
Δεν πιστεύουμε κανένα πούστη πολιτικό.
Συνεχίζουμε όμως να ονειρευόμαστε.
Ονειρευόμαστε ταξίδια και όμορφες στιγμές
Πληρωμένες όμως με τον κόπο τον δικό μας.
Ο ένας Μακεδόνας,ο άλλος Θεσσαλός
απο όλα τα σημεία της Ελλάδας
Ένας τέλειωσε νομική,η άλλη το οικονομικό
και εγώ το ιστορικό.
Εμείς έιμαστε οι σεζονίτες.

Και αν κάτι τρομάζει πιο πολύ
είναι πως αν έρθουν οι καιροί
και τα πράγματα ξαναγίνουν υποφερτά
πως θα μπορέσουμε να ζήσουμε
μια αλλιώτικη ζωή
πιο 'κανονική'
απο αυτήν του σεζονίτη.