Είναι καιρός να αναρωτηθούμε τι πραγματικά θέλουμε;

Ειλικρινά με έχει κουράσει και πλέον με εξοργίζει η συνήθεια πολλών 'συμπατριωτών' μου να παραπονιούνται για την σημερινή κατάσταση και να μιλάνε για επαναστάσεις,κρεμάλες,καψίματα βουλής και ένα σωρό άλλα ωραία και χαριτωμένα.
Λόγια του αέρα χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.Γιατί αυτοί που τα λένε είναι συνήθως οι άνθρωποι που είναι περισσότερο απο τον καθένα,εξαρτημένοι απο το υπάρχων τρισάθλιο σύστημα.
Η διαφοροποιήση μου απο αυτή την τάση γίνεται για τον εξής λόγο.
Έχοντας πλέον μεγαλώσει και πλησιάζοντας τα 28 μου χρόνια έστω και καθυστερημένα,ανακάλυψα την πραγματικη φύση του (νεο)Έλληνα και η ανακάλυψη μου αυτή υπήρξε τρομακτική.
Η συντριπτική πλειοψηφία των (νεο)Ελλήνων δυστυχώς συνήθισε να περιμένει απο άλλους να βγάλουν το φίδι απο την τρύπα.Ειδικά αν πάρουμε τα πράγματα απο την γενιά που γενήθηκε μετά το 1970,μπορούμε να καταλάβουμε πως πρόκειται για ανθρώπους που μάθανε πως η διαφθορά,η θρασύτητα,η πουστιά και η κομματικοποιήση είναι απο τους πιο εύκολους τρόπους να πάς μπροστά.
Η 'γενιά του Πολυτεχνείου' η χειρότερη ίσως γενιά που έχει περάσει απο την νεότερη ελληνική ιστορία,πέρασε ένα νέο life style στον κόσμο.Κλέψε,κοροϊδευσε,σαμπόταρε,κάνε οτι χρειαστεί για να πλουτίσεις για να μπορείς να κάνεις μια ζωή,που οι πραγματικές σου ικανότητες δεν θα μπορούσαν να σου προσφέρουν.Αξίες που διέπανε τις προηγούμενες γενιές,με το άκουσμα του ήχου του φυσίματος των χρημάτων εξανεμήστηκαν.
Οι Έλληνες άρχισαν να μην πιστεύουν σε αρχές,ιδεολογίες,κώδικες συμπεριφοράς και παραδόσεις.Πλέον πίστευαν στην καλοπέραση των εαυτών τους,πολλές φορές σε βάρος των υπολοίπων.Και αυτό έγινε για πολλά χρόνια.Το χρήμα-αέρας κοπανηστός που έρεε αύθονο βοήθησε αρκετά σε αυτή την κατάσταση.
Τα αποτελέσματα ολέθρια.Και όχι δεν μιλάω μόνο για την οικονομική ισοπέδωση της χώρας και της κοινωνίας.Μιλάω σε πιο ειδικό πλαίσιο και μιλάω για τον ηθικό εκφυλισμό που προϋπήρξε της κρίσης.Μια κοινωνία που πετάει στον κάλαθο των αχρήστων,όλες εκείνες τις αρχές και τις δυνατότητες που ιστορικά την χαρακτήρισαν,μοιραία θα παρηκμάσει και η παρακμή της αυτή θα φέρει την καταστροφή.Στην ιστορία άπειρα τα παραδείγματα.Απο τις αρχαίες κοινωνίες της Αθήνας και της Ρώμης,μέχρι τις σημερινές ελατωματικές κοινωνίες της δύσης.
Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε παρακμή και αποσύνθεση απο την δεκαετία του 1980 και μετά.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις απο τότε μέχρι σήμερα ζούμε μια περίοδο τεράστιας πνευματικής ένδειας.
Και φυσικά όπως και κάθε άλλη άρρωστη κοινωνία έτσι και η ελληνική χαρακτηρίζεται απο όλα τα καλά που χαρακτηρίζουν μια κοινωνία καλοπερασάκιδων και αρπακτικών.Διαλυμένες οικογένειες,νέοι και νέες χωρίς αρχές,ναρκωτικά,ψυχικά προβλήματα,πρόβληματα επικοινωνίας,αύξηση της ομοφυλοφιλίας και μια χώρα σε καθημερινή αποσύνθεση και παρακμή.
Δεν είναι πρώτη φορά που  περνάμε φάση παρακμής.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα όμως είναι αναμφίβολα η χειρότερη παρακμή της ιστορίας μας.
Και αυτό λόγω της ηθικής κατάπτωσης του ελληνικούς έθνους.
Κατάπτωση που προέρχεται απο ένα και μόνο κακό.Την κακιά παιδεία που έχουμε.
Όταν βλέπεις μια κοινωνία να επιβραβεύει,τον κλεφτη,τον επιτήδειο και τον ανάξιο και να τιμωρεί τον ικανό και τον σωστό,μπορείς άνετα να καταλάβεις την αρρώστεια που την χαρακτηρίζει.
Η έλλειψη έστω και στοιχειώδους σεβασμού είναι αρκετή για να καταλάβουμε σε τι κατάσταση βρισκόμαστε.
Η αλήθεια ελευθερώνει,όσο σκληρή κι αν είναι.Καιρός λοιπόν να το παραδεχτούμε.
Όσοι φωνάζουν για τους πολιτικούς που κλέψανε,για την 'πατρίδα που χάνεται',για ΄επαναστάσεις και αίματα' στις περισσότερες των περιπτώσεων,είναι απογοητευμένη κομματική πελατεία,που η οικονομική κρίση τους στέρησε όλα τα προγούμενα προνόμοια.Χέστηκαν για την Ελλάδα,την σημαία και γενικότερα για τις ιδέες.Αύριο αν νεκροαναστένοταν το παλαιό Πασόκ και μοίραζε πάλι παροχές-φούσκες αβέρτα,θα πουλούσαν ακόμα και την μάνα τους.Είναι η πικρή αλήθεια.Απο την στιγμή που  ατομικισμός και γενικότερα η υπερκαταναλωτική μανία είναι κανόνες ζωής,το παιχνίδι είναι χαμένο.
Τι πραγματικά όμως θέλουμε;Μια καινούργια ευκαιρία να ξαναζήσουμε τις εποχές που'δεναμε τα σκυλιά με τα λουκάνια'και να γεμίσουμε απλά τα στομάχια μας;Θέλουμε να αρπάξουμε μια θέση στο δημόσιο,επειδή είχαμε μπάρμπα τον τάδε πολιτικό;Θέλουμε να έχουμε λεφτά για να αγοράζουμε ακριβά αυτοκίνητα και να είμαστε κάθε Σάββατο στα μπουζούκια;Θα ήταν πολύ όμορφα όλα αυτά για μερικούς έτσι δεν είναι;
Μήπως όμως κάποιοι θα ήθελαν να επιστρέψουμε σε κάποιες αξίες που ξεχάστηκαν;
Να ξαναθυμηθούμε τι θα πεί φιλότιμο και ανθρωπιά;Να μάθουμε να συζητάμε και όχι να τσακωνόμαστε;Να μάθουμε να σεβόμαστε τον διπλανό μας και εκείνος εμάς;Να διεκδικήσουμε καλύτερες συνθήκες ζωής και περισσότερα δικαιώματα όχι μόνο για την πάρτη μας αλλά για την κοινωνία γενικότερα;Να πορευθούμε με βάση το φώς του Ελληνικού μας Πολιτισμού που φώτεισε την ανθρωπότητα ολόκληρη και όχι με βάση τα ξωφλυμένα πρότυπα της παρηκμασμένης και άρρωστης δύσης;Να σηκώσουμε τα μανίκια μας και να αρχίσουμε να τραβάμε την Ελλάδα απο το βούρκο;Να καταστρέψουμε όλα τα εκτρωματικά μεταπολιτευτικά εκτρώματα που τυρρανάνε ακόμα την κοινωνία και να θέσουμε απο το μηδέν τις βάσεις του νέου Ελληνισμού;
Είναι καιρός να αποδείξουμε τι πραγματικά θέλουμε.Η πρώτη επιλογή,εύκολη και πολυπόθητη για τους περισσότερους θα εξασφαλίσει μια επιστροφή στις 'καλές' εποχές και θα είναι χαρούμενοι.Φυσικά η κατάσταση θα διαιωνιζεται και θα επιφέρει κάθε φορά ακόμα μεγαλύτερη παρακμή.
Την δεύτερη επιλογή την επιθυμούν πραγματικά λίγοι.Και αυτό γιατί είναι η δύσκολη επιλογή.
Και θέλει προσωπικό κόπο.Μάχη με τον ίδιο σου τον εαυτό.Κάθε φορά που ο λούμπεν μικροαστός (νεο)Έλληνας είναι έτοιμος να βγεί απο μέσα σου να έχεις την δύναμη τον σκοτώνεις σαν ψυχρός εκτελεστής.Να μάθεις να σκέφτεσαι όχι μόνο τον εαυτό σου,αλλά τον διπλανό σου και την κοινωνία που σας περιβάλει.Να αποκτήσουν οι Έλληνες επιτελούς συλλογική συνείδηση.
Να μάθουν να λειτουργούν σαν ένα ενιαίος οργανισμός με συγκεκριμένες επιδιώξεις και αντανακλαστικά.Να μορφωθούν και όχι απλά να κορνιζάρουν ένα πτυχίο.Η κοινωνική μόρφωση είναι σπουδαιότερη και απο ένα πτυχίο του Cambridge.Και ευτυχώς δεν κοστίζει όσο τα δίδακτρα του διάσημου πανεπιστημίου.Μόνο τότε θα μπορέσει η Ελλάδα να έχει μια προοπτική να επιβιώσει απο την κατάσταση στην οποία βρίσκεται.Το ερώτημα όμως παραμένει.Οι (νεο)Έλληνες επιθυμούν να σωθούν;Είναι καιρός να αναρωτηθούν τι πραγματικά θέλουν.