Ο άνθρωπος στο ψηλό κάστρο

  Είναι μεσημέρι και κάθομαι στο αναγνωστήριο του φροντιστηρίου.Έχω τελειώσει τα μαθήματα αλλά για να μην χάσω την συγκέντρωση μου,δεν θέλησα να πάω σπίτι,σκέφτηκα να μείνω εδώ να μελετήσω που τα είχα και φρέσκα.Μετά απο κανα δύωρο είπα να κάνω ένα διάλλειμα και να πάω να τσιμπήσω κάτι. Αφού πήγα γρήγορα να αγοράσω να φάω κάτι,επέστρεψα στο αναγνωστήριο.Για να μην πέσω με τα μούτρα πάλι στα αρχαία,τα λατινικά η την ιστορία λέω να ανοίξω εκείνον τον Οδηγητή που είχα αγοράσει πρίν λίγες μέρες. Κάποια στιγμή μπαίνει μέσα στο αναγνωστήριο ο κύριος Γεώργος ένας εκ των δύο ιδιοκτητών του φροντιστηρίου κάπου στα 45.Με βλέπει να διαβάζω την εφημερίδα και μου κάνει: «Αμάν ρε παλλικάρι μου,δεν σε φτάνει ύλη που έχεις για τις εξετάσεις,βρίσκεις κουράγιο και διαβάζεις και τον Οδηγητή.Και δεν ξέρω ποιό απο τα δύο είναι πιο ανυπόφορο», μου είπε με ένα άκακο πείραγμα Χαμογέλασα,κατέβασα την εφημερίδα και απάντησα: - Με αυτό τουλάχιστον κύριε Γεώργο ξελαμπικάρει λίγο το μυαλό μου.Είναι η εφημερίδα...

                                         « Κόλαση είναι η Αλήθεια που την είδαμε όταν ηταν πια πολύ αργά»                                                                                                                                         Τhomas Hobbes Aν μπορώ να περιγράψω με λίγα λόγια αυτό που ζούσα την περίοδο εκείνη ειδικά μετά τις εκλογές ηταν η αίσθηση πώς βούλιαζα.Και σε αυτό δεν έφταιγε μόνο η οργάνωση.Υπήρχαν ζητήματα άλυτα που με ταλανίζανε.Βρισκόμουν μπροστά σε ένα αδιέξοδο σε όλους τους τομείς.Η οργάνωση είχε γίνει αυτό που περιγράφω,...